Kennen jullie dat verhaal ...

Kennen jullie dat verhaal van de drie vrienden die naar Santiago gingen………

Nou…….die gaan nog steeds. Wat dacht je dan. Het lijkt misschien wat stil maar er wordt nog volop gewerkt aan de voorbereiding. Deze week was voor mijzelf even een rustige week wat het wandelen betreft. Met een drukke baan en hoe we het thuis allemaal hebben georganiseerd lukt het soms niet om lekker te gaan wandelen. Geen probleem, ik ben nu zelf vanaf begin september gestart met het wandelen en heb al heel wat km’s weg-gestapt. Ruim 500 km.

Nu het buiten al vroeg donker is, kies ik er voor om mijn km’s op bekend terrein te lopen. Het is wel vaak hetzelfde rondje, maar het verveelt absoluut niet. Elke tocht die ik maak gaat zo lekker en ik beging een patroon te ontdekken. Ik neem jullie eens mee. Ik hoef niet te zoeken, mijn wandelschoenen staan in het rek, mijn sokken er half ingepropt, ik pak ze op en neem ze mee naar de huiskamer. Uit de garage pak ik mijn rugzak en zet die ook klaar in de huiskamer. In mijn hoofd ben ik dan al met de route bezig. Zal ik via Smitshoek….of nee gelijk maar de dijk op en de polder in……

Ik ga naar boven kleed me om, shirt met korte mouw, mijn wandelbroek, het valt me steeds weer op hoe heerlijk dat shirt en die broek dragen, zo licht en het voelt gewoon lekker aan. Dan mijn shirt met lange mouw. Mijn fleece-vest neem ik even los mee naar beneden. Ik trek zorgvuldig mijn sokken aan, voel of ze echt goed zitten en of er geen stofjes te voelen zijn. Ik klop voor de zekerheid mijn schoenen uit, maar daar zit meestal niets in. Broekspijpen even om hoog, instappen en goed mijn voeten plaatsen. Het veteren heb ik eens bestudeerd op een website en daar maak ik goed gebruik van. Er zijn zoveel technieken, vooral om druk en knellen te voorkomen, maar wel er voor zorgen dat je schoenen goed ondersteunen. Na het zorgvuldig veteren voel ik direct, als ik opsta en de eerste stappen zet, of het goed zit. Een enkele keer moet ik even opnieuw beginnen anders gaat het de  hele weg zitten zeuren, het meest in je hoofd uiteraard. De twee waterflesjes gaan in de rugzak, soms neem ik ook broodjes mee, maar bij een avondloop alleen water en een appel. Ik trek mijn buff (halsdoek/bandana) over mijn hoofd en doe de lampjes op mijn rugzak aan en trek hem aan. Eerst zorg ik dat mijn kleding goed zit – naar beneden trekken en straktrekken – dan de buikriem aantrekken. Het voelt al zo gewoon en gek, ook lekker. Er zit toch zo’n 7 á 9 kilo op mijn rug, maar zo voel het zeker niet. Dan trek ik de schouderbanden aan en als laatste sluit ik het borstriempje en trek dat ook strak. Het zit als een huis en voelt een aan met mijn lichaam. Ik check mijn telefoon en start de appjes die ik gebruik om mijn wandelingen op te nemen. Ik ben er klaar voor en stap de deur uit. Zo herhaalt dit zich elke keer als ik weer een aantal kilometers ga wandelen om zo goed voorbereid te zijn voor onze tocht, want ja…….die drie vrienden gaan echt naar Santiago.

Buen Camino y saludos

Caminotier Wim

Foto: routes van en naar de Volksabdij Ossendrecht, één van onze de eerste slaapplaatsen. Uit 1949. Rotterdam Schiebroek (van waaruit Peter) vertrekt, staat op de kaart.

Muziek van de Camino

Als je op weg gaat op de Camino neem je ook muziek mee. Dat heeft vaak niets met de Camino te maken. Maar het is heerlijk je eigen muziek te luisteren. Of je eigen (Advaita) leraren en sprekers te horen. Maar ook de Camino zelf heeft zijn muziek voortgebracht. Hier een paar nummers om van te genieten.

Camino: https://music.youtube.com/playlist?list=PLJBbCd0lxu84Zv_9eKukxkcWnzTe5atST

Luister en geniet ervan. Misschien nog tips om deze lijst uit te bereiden?

Groet Pelgrim Victor

Er zijn er meer dan je denkt…..

Tuurlijk hebben wij, Peter, Victor en ik, wel een mooi verhaal. Ga maar na, 123 dagen lopen, 4 maanden van huis weg, en tocht van ruim 2600 km. Starten in Rotterdam en Barendrecht.

Als je dat zo aan anderen vertelt is steeds weer de reactie; ‘zó dat zou ik ook wel willen,’ of ‘já dat staat ook nog op mijn lijstje.’ Wat mij opvalt is, dat ik ook heel vaak hoor dat iedereen ook wel weer iemand kent die ook de Camino heeft gelopen. Soms in delen over meerdere jaren, soms maar een deel, het laatste stuk vanuit Saint-Jean-Pied-de-Port naar Santiago de Compostella, en in een enkel geval ook het hele stuk vanaf huis.

Er zijn er dus meer dan je denkt, en ook heel dicht bij. Zoals een van mijn kookvrienden. Ik schreef het al in een van mijn vorige blogs. André, tandarts, geweldige vent. Ik heb hem nog nooit chagrijnig gezien. Maandelijks ontmoeten we elkaar en bereiden we een heerlijk vier gangen menu. Sinds hij weet dat ik ook de Camino ga lopen, krijg ik veel informatie, handige tips. Ik sla alles op, op mijn interne harde schijf. Zo ook zijn tip hoe je kleding te wassen na een dag lopen. ‘Da’s simpel’ zegt André, ‘je trekt je wandelschoenen en je loopbroek uit en stap zo onder de douche, beetje shampoos op je kop en wassen maar, je haar, je shirt, je ondergoed, uitrekken spoelen en klaar’. Hij doet voor alsof hij onder die douch staat en ik zie het helemaal voor me. Dan pakt hij zijn iPhone en laat me allemaal kaartjes zien van de routes die hij heeft gelopen. ‘Ik heb alles voor je hoor’ zegt hij, ‘geef maar een seintje en je kunt alles krijgen’. Goed om te onthouden, als Peter klaar is met het uitzoeken en beschrijven van de laatste etappes dan kunnen we kijken waar we nog informatie missen en gaan we daar naar op zoek. Wie weet ook wel bij André.

Ons “avontuur” is ook doorgedrongen in mijn zakelijk netwerk. Afgelopen week heb ik mee geholpen bij een collega bedrijf met de ingebruikname van een nieuw computersysteem. Bij het afscheid, na drie intensieve, succesvolle dagen, ontving ik naast mooie woorden van dank, ook een pakketje met…….juist ja Spaanse zaken in relatie tot de Camino. Een leuk reisboek. “Wie niet reist is gek”, een Spaans kaartspel, een miniwoordenboekje Spaans – Nederlands en een heuse regencape. Mooi om te zien hoe ook daar wordt meegeleefd en ik veel verwonderde en leuke reacties krijg op onze plannen. Ook hier weer de verhalen van, kennissen, vrienden, vriendinnen enz. die of delen hebben gelopen van de Camino of de plannen hebben. Zoals gezegd hoor ik ook heel vaak, ‘dat staat ook al jaren op mijn lijstje’. Ik zou zeggen zet het bovenaan en ga er voor. Net zoals Peter, Victor en ik. Je ziet “Er zijn er meer dan je denkt”………

Buen Camino y saludos

Caminotier Wim

We tellen af naar de start ....

Het lijkt nog zover weg, 3 april 2019, maar toch het komt dichter en dichterbij. Nu nog 146 dagen. Die zijn zo voorbij. Het is al over 47 dagen kerstmis  en wat later is het 2019, ga zo maar door.

In deze blog wil ik jullie iets vertellen over de route en ons “Hoofd-Route” Peter.

De tocht is verdeeld in vijf etappes die onderverdeeld zijn in dagtochten:

Etappe 1: Rotterdam/Barendrecht  – Rocroi            
310km 16 dagen waarvan 1 rust.

Etappe 2: Rocroi – Vezelay                 387km 18 dagen waarvan 1 rust.

Etappe 3: Vézelay – Le Puy-an-Velay 422km 20 dagen waarvan 1 rust.

Etappe 4: Le Puy-an-Velay – Saint Jean-Pied-de-Port       
723km 34 dagen waarvan 2 rust.

Etappe 5: Saint  Jean Pied-a-Porte - Santiago de Compostella   
762km 35 dagen waarvan 1 rust.

Met een beetje rekenen in het bovenstaande schema,  komen we dan op 123 dagen uit en een totaal van ruim 2600 km. We zijn vier maanden onderweg!

Peter is al weken bezig met het samenstellen van “onze” route. Er zijn heel veel routes die naar Santiago leiden, en het is zeker niet uniek dat wij dat doen vanuit onze woonplaatsen, maar bijzonder is dat wel. Nou ja, voor ons dan toch. Het is vooral in Noord Frankrijk puzzelen hoe we moeten lopen. Omdat we er voor gekozen hebben om over het Centraal Massief in Frankrijk te lopen, moeten we een route hebben die ons al vanaf Antwerpen langzaam richting het Oosten van Frankrijk voert. Peter heeft bij elke dagtocht binnen de etappes een korte karakterschets genoteerd over wat ons te wachten staat. Hieronder zomaar twee willekeurige voorbeelden uit dat route-document.

Dagtocht 34.

Le Jarrie – Vezelay 11,9 km

Vrijdag 5 mei. Bevrijdingsdag. Halve rustdag vandaag, en dat komt goed uit. Vezelay ligt midden in het groen en is heel mooi zo hoor ik van alle kanten. Wel aardig wat hoogtemeters, maar slechts 12km. Er wonen maar 450 mensen daar! Er is een prachtig uitzicht en een fijne basiliek. Er vertrekken hier pelgrims sinds heel lang. Er zijn slaapplekken maar ook veel pelgrims die hier starten en de ‘’normale’’ route over Nevers lopen.

Of deze

Dagtocht 64.

Golinhac – Conques 20,7 km

Vrijdag 4 juni. Best een hoop geklauter vandaag, goede paden tot het stenen pad naar beneden naar Conques. Dat is ook niet groot met een paar honderd man, maar wel een beroemde abdijkerk met een nog beroemdere timpaan ☺. Er is een pelgrimsherberg.

Zo is het hele document gevuld met nuttige en leuke informatie. Vandaag kregen we van Peter weer een update. Hij heeft de route nu bijna tot aan de grens met Spanje beschreven. Tussen de regels door zie je de Pyreneeën al liggen.

Peter is dus bijna elke dag bezig om alle dagtochten uit te zetten en te beschrijven. Tezamen met het trainen, inkopen van de laatste uitrustingsstukken, WhatsAppen,  mailen met Peter en Victor en zo af en toe een blog schrijven, kijk ik er steeds meer naar uit.

O ja, ik hoor jullie denken. Wat is een Timpaan? Nou dat is dit.

Nu we in deze blog toch aan het cijferen zijn tot slot nog dit:

De kortste afstand die we lopen is 8 km, dat is eigenlijk een halve rustdag. De langste afstand is 33 km en we hebben in totaal 10 dagtochten in de 30 km. De rest varieert van 16 t/m 28 km per dagtocht. Ik denk dat is te doen, het lopen gaat me prima af en mijn rugzak past perfect ik heb er nog geen last van. Ik schrijf dit natuurlijk nu ik lekker achter mijn laptop zit,  in een warm huis, waar zo meteen een lekker bed op me wacht, het niet koud is en zeker niet nat en ik net lekker gegeten heb en…….bla bla bla. De werkelijkheid zal me straks nog wel eens aan deze woorden doen terug denken. Ach kom maar op.

Buen Camino y saludos.

Caminotier Wim

Foto: beoogd slaapplaats Ossendrecht volksabdij 5de etappe