Ik heb heerlijk geslapen. De hostel ligt midden in de stad, maar het was stil. Gisterenavond nadat ik me geïnstalleerd had in mijn kamer, vanaf vandaag worden dat anders, een bed op een slaapzaal, ben ik de stad ingegaan voor een biertje en wat eten. Zei ik dat het tapas zou worden? Dat was een “foutje” hier heet dat pinxtos. 🤗 Het was heerlijk. Gezellig terras, druk, nog wel een beetje vakantiesfeertje.
Ik deel de sfeer met Mariëtte, bel haar even. Ook contact met mijn zus en zwager. Altijd enthousiast over mijn avonturen. Daarna terug, mijn rugzak ombouwen van “reis-indeling” naar “wandel-indeling”. Het voelt weer als…..Camino. 😜 De wekker staat op 06:15, maar ik ben natuurlijk al weer wakker voor dat de wekker wekt. Heb net een simpel ontbijtje genomen en lig nog even op bed. Ik kijk naar de route van vandaag en ga zo op pad. Het gaat beginnen. O ja, ik heb al jullie leuke, lieve, mooie, enthousiaste, verrassende reactie gelezen op de blog van gisteren. Dank jullie wel. Ik lees alles met een dikke glimlach op mijn gezicht. Bij deze voor jullie allemaal een dikke duim 👍🏼 en big hug 🤗. De eerste km’s de stad uit wordt vaak door andere pelgrims minder gewaardeerd. Maar ja, je start in een grote stad en daar is de natuur-gebouwen-verkeer-drukte verhouding niet in evenwicht.
In de stad wandelen, zeker een nieuwe omgeving, vind ik heerlijk. Het is een beetje aan het spetteren maar geen noodzaak voor regenkleding. Ik loop heerlijk, rugzak zit goed, pittig zwaar met nu ook water aan boord, maar niet vervelend. Op facebook had ik een berichtje gelezen over Cafe Colon, op de route de stad uit. Er was een pelgrim de had geklaagd dat op zijn slaapadres er geen stempel was voor zijn pelgrimspaspoort. De eigenaar van het café nodigde hem uit om die dan met alle liefde bij haar te halen. Kijk, dat verdiend dus een bezoekje. Ik wil daar ook een stempel. Daar zit ik dan, geen haast, kopje coffee con leche en gelijk twee broodjes voor de lunch gekocht. Onderweg is er weinig te krijgen. Ik moet wennen aan de prijzen. Kijk zelf maar. Valt mee hè 😜
Ik geniet van het sfeertje in zo’n klein barretje-cafeetje.
Na de stop ga ik verder. De stad uit. Oviedo uit is zeker niet moeilijk. Daar lees ik soms wat anders over. De koperen schelpen op de grond en de gele pijlen zijn duidelijk.
Langzaamaan merk ik ook dat ik Oviedo uit loop. Ik kom in de buitenwijken, daar is het stil. Het is nog vroeg. Er zijn wat mensen die hun hond uit laten. Maar een paar andere pelgrims zie ik. Vijf hooguit. Erg rustig dus. Dan wordt ik de eerste paadjes opgestuurd. Prachtig. Het loopt flink omhoog maar het is mooi. De geur, de kleur, de stilte. Ik geniet. Het wordt mooier en mooier. Er is geklingel van de belletjes die de schapen, koeien en ook de paarden om hebben. Het klinkt voor mij vrolijk maar ik moet er niet aan denken dat er steeds een bel-geluid is terwijl ik aan het eten ben.
In de verte kraait een haan, nou ja die “loopt” niet op tijd. Het is allang licht. Of zou hij kraaien van plezier om dat het zo mooi is? Dat zal het zijn. De omgeving is al zo mooi en dan is dit nog maar de aanloop naar nog veel meer later deze week. Ik kom woorden te kort om het goed te beschrijven. Hoewel, als ik naar de lengte van de blogs kijk. Arme jullie, lange stukken tekst. 🤗 De natuur is prachtig. Het heeft geregend alles ziet er fris uit. De varens zijn wel op. De meeste zijn bruin. Ik ben heel blij met mijn wandelstokken. Het is al aardig steil omhoog maar ook naar beneden. Door de regen is het soms glad. Geconcentreerd lopen. Ik stop even bij een klein kapelletje. Deur op slot, wel door de tralies een foto van het interieur maken. Achter een luikje staat een doosje met een stempel. Die gebruik ik voor in mijn pelgrimspaspoort. Er staan er al aardig wat in.
Ik kom bijna niemand tegen. Ik ben alleen. Heb goede gesprekken met mezelf. Tijdens een stop voor een van mijn broodjes, zeg ik een van de pelgrims die langsloopt gedag, een jonge dame. Uit haar reactie maak ik op dat ze weinig behoefte heeft aan een praatje. Prima, zo kan dat op de camino. Je eigen weg je eigen manier.
Later kom ik Saskia uit Duitsland tegen. We lopen samen een eind op. We kletsen en lopen verkeerd. Walking and talking? No good! We missen wat aanwijzingen. De app helpt ons om, dwars door een weiland, weer op de juiste route te komen. We lopen samen tot in Grado. Zo snel gaat het vandaag ondanks dat het al pittige kilometers zijn. Zij heeft niets geboekt, ik wel. Eerst een koude cola op een terras en dan mijn albergue opzoeken. We zeggen elkaar gedag. Vanaf mijn terras nog maar 7 minuten lopen en dan ben ik er. Het is nog vroeg net 14:00 uur. De eerste 25 km zijn super gegaan. Ik kom zo veel mooie dingen tegen. Hier een paar foto’s.
Heerlijk om weer op pad te zijn. Ik had het verslag ook zo kunnen schrijven: ohhh, ahhh, woowwwww, oohh woowwww ahhhhh. Zo mooi was het vandaag, maar ja daar hebben jullie niet zo veel aan. Het is nu 15:00 uur, ik ben gedoucht, heb een biertje in de tuin gedronken met…Saskia uit Duitsland. Ze heeft hier een bed gevonden. Mooi. De was is gedaan. De blog bijna klaar. Siësta time.
Een mooie, eerste dag. Het gaat zóveel beter dan de eerste dag vorig jaar op de Norte. Het afvallen en het trainen heeft prima geholpen. Morgen weer meer, morgen weer Camino.
Salud Wim.
