Troyes - Summeval, dinsdag 30 april 2019

We beginnen vandaag nog even in Troyes, waar we sliepen in een heel oud huis, maar slim en modern ingericht. Fijn om weer even in een stad te zijn. Elegance op straat, voorraden in de winkels. Dat ga je waarderen. Ik probeerde in het huis mijn bedlampje aan te steken, maar er was geen schakelaar. De lamp ging aan na een bescheiden tikje op de staander, na nog een tikje ging hij feller schijnen. Die wil ik thuis ook!

De reis ging vandaag naar Sommeval, een madurodamdorpje. Er is niets, geen winkel, geen bar of restaurant maar na flink zoeken wel een refuge. We stonden wat hulpeloos te staan voor de Mairie, die dicht was en waar we de sleutel zouden kunnen krijgen. Maar toen, volgens mijn kameraden zowel een gevolg van positief denken als een Camino wondertje, kwam een man aangefietst, die ons de weg wees. Er is water, en verwarming, maar we slapen op beton of banken. Dat wordt lachen. 

Lachen doen we iets minder dan toen we van start gingen, toen was alles nieuw. Er sluipt wat routine in. Maar we liggen nog regelmatig dubbel en ook: we kennen onze bundel en zingen heel wat af. Omsk is wat te ver, maar favorieten zijn Het zijn de kleine dingen die het doen en Toreador (uit Carmen). Het klinkt mooi en veelstemmig. De sfeer is dus prima, ook te danken aan onze Belgische kameraad Marc, die het soms wat zwaar heeft met drie van die grote monden uit Holland, maar zelf mondig genoeg is.

De laatste dagen kamp ik met wat pijntjes. De Camino maakt je sterker, zeker, maar na 28 dagen lang dagelijks een halve marathon slaat de zwaarte ook wel toe. Mijn heup en rug piept af en toe maar ik denk niets wat niet overgaat. Wim zijn blessure is door een mix van pillen, smeersels, handoplegging en uiteraard zeer positief denken bijna over. Victor loopt gestaag voort en is positief en fit. 

(Kaart in looprichting)

Over een paar dagen zijn we in Vezelay, een sleutelplek. Het plan was: een omweg langs le Puy, de mooie en heuvelachtige route. Maar: Victor denkt erover om korter te lopen, langs Nevers en Wim denkt daar ook over. Marc doet dat zeker en ik denk dat ik ook die route neem. Korter en ook mooi. Over de afstanden per dag denken we nog na, maar we kijken dag per dag en gaan zien wat er gebeurt. 

Ik sluit af met een idee van Victor die me laatst vertelde dat hij wel eens heeft nagedacht over de verkoop van zijn huis en de aankoop van een camper en dan reizen maar. Dat leek me ook voor mij wel wat. Ik heb het er met mijn drie medereizigers over gesproken en ben begonnen een uitzoeklijst op te stellen. Daar staan al veel dingen op. Als iemand veel kennis of ervaring heeft op campergebied: let me know please. Ik denk er serieus over na. Zo'n Camino doet wat.

Caminotier ...

Savieres - Troyes, maandag 29 april 2019

Een overgrootmoeder in een oude roze ochtendjas serveerde ons het ontbijt. Zij deed mij denken aan mijn huishoudster van jaren geleden, en daarom kon ik haar wel waarderen. Wij vertrokken voor onze tweede tocht langs het prachtige kanaal. Het bleef prachtig maar we waren blij toen we eindelijk een andere weg kregen. 

Bij het doorlopen van de banlieu van Troyes kwamen we langs een café met 1 tafel en wat Fransen met Noord-Afrikaanse roots. We werden toegejuicht. Ik liep er heen voor een kopje koffie en schreeuwde naar de voor mij lopende Peter, Marc en Wim. Zij hoorde mij niet. Ik besloot toch maar mijn eerste echte koffie te scoren en liep naar de jongeren toe. Zij hielpen mij roepen naar mijn medelopers. Die echter alleen enthousiast terugwaaide. Zij zagen mij niet dacht ik maar ze vertrouwde het ook niet helemaal.

Ik werd enthousiast onthaald en nadat ik bevestigd had dat wij inderdaad naar Santiago liepen vonden ze het geweldig. Of we uit Amsterdam kwamen? Nee, uit Rotterdam. O, waar de coke binnenkomt, zei de één. Hij kreeg een elleboog stoot tussen de ribben ten teken dat hij verder zijn mond moest houden. 

Ik kreeg een koffie, lekkere koffie, en praatte wat met ze. Kreeg nog 2 halve liter water en de koffie kreeg ik ook gratis. Een gebedje in Santiago was wel zeer welkom, ik zei dat ik een kaarsje voor ze zou opsteken. En ik ging weer verder. Omdat mijn voorraad eten op was, was ik blij een kaasquiche te kunnen scoren, en ging op zoek naar mijn teamgenoten, die ik tegenkwam op een terras aan een Leffe Blond. Ikzelf neem altijd witbier.

Ik appte naar de eigenaresse van het appartement dat we er aan kwamen en om 2 uur waren we bij ons appartement en werden we binnen gelaten. 

Daarna gingen we boodschappen doen bij de Intermarche. Peter en Marc relaxen wat en Wim en ik gingen naar de prachtige kathedraal, waar we een stempel scoorde. 

Op een prachtige mystieke plek stak ik een kaars op voor de zieke zag ook Wim zitten die wellicht hetzelfde had gedaan.

Terug in ons mooie zeer efficiënte appartement in een zeer oud vakwerkhuis, heb ik chili gekookt met een salade. 

Peter was best wel moe, met Wim ging weer beter met zijn been en ik had vandaag een beetje lome benen, nog van gisteren. Kortom, best wel OK. En Marc kreeg filmpjes van een kleinkind opgestuurd die er leuk waren om te zien. 

Morgen naar een dorp waar niets is. Geen winkels, bakker of bar of wat dan ook. Maar via het stadhuis zouden we toegang moeten kunnen krijgen tot een zaal met douche en wc en beperkte kookgelegenheid maar zonder matrassen, las ik. Maar dat zal toch niet? Lijkt ons sterk, er zal toch wel een  matje zijn of zoiets? Dus we nemen de gok. Veel alternatieven zijn er niet. Dus lunch, avondeten, ontbijt en lunch mee in de rugzak. Spannend. Als het heel erg is hoort u dat in geuren en kleuren morgen. Blijf lezen!

Groet vanuit Troyes ...

Allemanche-Launay-et-Soyer naar Savieres, zondag 28 april 2019

Etappe Allemanche-Launay-et-Soyer naar Savieres 30 km. 

Ik begin al vroeg met het schrijven van de blog. Ik ben net wakker 06:30 uur en bereid me voor op een pittige tocht vandaag. Niet veel klimmen of dalen maar de afstand is weer een dertiger zoals we ze noemen. Ik hoor mijn mede pelgrims rommelen en zich ook voorbereiden. Toiletbezoek, even wassen en tandenpoetsen en dan de rugzak weer inpakken. Bij mij gaat dat nu elke dag volgens een vast patroon. Hoef er bijna niet meer bij na te denken. Gisteren zijn we weer prima ontvangen op dit privéadres. We wisten dat we even moesten wachten omdat de gastvrouw en heer pas om 17:00 uur aanwezig zouden zijn. We konden alvast ik de garage de spullen neerzetten en in de tuin stonden stoelen waar we gebruik van konden maken. 

We hebben deels in de tuin nog wat van de zon genoten maar tijdens een flinke bui zijn we toch maar in de garage gaan zitten. Met wat Franse-chansons via Spotify was het een apart sfeertje. Nu gaan we naar beneden voor het ontbijt. Het ontbijt was heerlijk een echt Frans. Stokbrood, stukje afsnijden wat jam er op of Franse kaas. Thee of koffie. Prima in orde. Gisterenavond was het net een soort familiediner. In de keuken, flesje wijn, stokbrood en.....hoe lekker, verse radijs. We eten het op Franse wijze. Je neemt een radijsje, snij die voorzichtig open maar niet helemaal door en daar gaat een klein beetje echte boter tussen. Wat zout erop en smullen maar. Heerlijk. Daarna komt er een grote ovenschaal op tafel met twee heerlijk in de oven gebraden varkenshaasjes. Samen met een paar grote doormidden gesneden uien. We krijgen er vlindertjes-pasta bij en ook erg lekker, echte Franse mosterd. Peter en Victor krijgen een lekkere omelet. Als dessert krijgen we een schaal vol vers gesneden vruchten. Ananas, kiwi, appel, sinaasappel. Heerlijk en gezond. Bij ons aan tafel zit ook pelgrim Rob. We zijn hem voor Reims al een keer tegen gekomen. Ook Rob loopt de Camino, maar in zijn eigen tempo maar ook in zijn eigen wereld. Een sympathieke maar ietwat wereldvreemde man. Zijn achtergrond is religieus zo komt hij ook over. Bijna devoot. Rob heeft lang in Frankrijk gewerkt en spreekt prima Frans. Met zijn vertaalhulp ontstaan er mooie gesprekken en kom je wat meer van elkaar te weten. Zo blijkt dat onze gastheer vroeger boer is geweest op een eigen boerderij die al zeven generaties in hun bezit is. Zijn dochter runt nu de boerderij en haar vader, onze gastheer, is min of meer gedwongen met pensioen gegaan. Ik zie een vleug van emotie over het gezicht van deze vriendelijke man trekken als dit wordt vertelt. Het blijkt dat hij het werk nog zo leuk vindt. Misschien heeft hij daarom een eigen veld met asperges achter hun mooie huis. Onze gastvrouw is erg vriendelijk en zeer geïnteresseerd in onze verhalen. Zelf heeft ze ook wel een mooi verhaal vind ik. Ze wilde zelf zo graag de Camino lopen, maar haar man zag dat niet zitten. Tja, wat nu. Ze is toen heel spontaan met een paar pelgrims meegelopen die bij hen onderdak hadden gekregen. Op die manier wilde ze mee naar Santiago. Jammer dat haar avontuur al snel stukliep vanwege blaren. Nu vind/vinden ze plezier in het onderdak bieden aan pelgrims. Ook hier kunnen we weer rekenen op een wasbeurt. De volgende morgen is alles weer droog en ruikt fris. Wat een prima adres. We vertrekken nadat we onze stempel hebben gehad en we voor ons verblijf hebben betaald. De gastvrouw zwaait ons uit en is zelf bereid om een stukje mee te lopen zodat we de route weer goed oppikken. We geven aan dat dat echt niet nodig is. Mooi op tijd 08:15 uur beginnen we aan onze wandelklus voor vandaag. De route was niet al te uitnodigend veel dezelfde landschappen, maar ja dat is ook logisch als je bijna de hele dag langs een kanaal(tje) loopt.

De natuur speelt een spelletje met ons. We vertrekken droog, maar onderweg moet toch de poncho en regenbroek aan. Mhhh, da’s minder en het is ook flink koud. Bij een van onze pauzes zijn we net klaar met wat eten. De gebruikelijke zaken; stokbrood, kaas, yoghurt met nootjes, wat water drinken. Dan even lekker liggen tegen je rugzak en wegdoezelen in de zon. Net als je een beetje indut vallen er druppels en ja dan is de pret over. 

Zo worden we de hele dag een beetje geplaagd door de natuur. Nu zijn we weer binnen op ons volgend slaapadres.

Victor en Marc - ja hij is er nog steeds bij - slapen in een apart huisje, de gite, Peter en ik slapen in het huis van onze volgende gastdame. 

Beetje ouwbollig, ook hier valt toch ook weer de rommelige sfeer op. Het lijkt of alle Franse huishoudens dat hebben. We zijn weer gedoucht, hebben een lekker klein biertje als etappe drankje gehad en rusten nu even uit. Straks krijgen we ook hier weer een avondmaaltje aangeboden. Ben benieuwd. Morgen maar 16 km dat is al bijna een halve rustdag. 

Salud

Caminotier Wim

Sézanne - Allemanche, zaterdag 27 april 2019

Na de lange tocht van gister kwamen we aan bij ons overnachtingsadres. Het is altijd even afwachten hoe dat eruitziet en ook, na de ervaringen met Helga en Heidi, waren we nieuwsgierig naar onze gastheer en vrouw. Dat was gelukkig een prettige ervaring, het waren hele prettige, lieve mensen, die niet alleen een lekkere maaltijd kookten en een prima ontbijt maakten, maar ook aanboden voor ons een was te draaien. Na wat dagen 'en route' is dat een zeer welkom aanbod. En ook de bedden waren goed dus na het eten vroeg naar bed en lang en diep slapen. 

Vandaag weer wat regen, wisselende weerbeelden en ook zon. Wel kouder dan een paar dagen geleden, 11 graden. We konden pas om vijf uur binnen en hoefden 'maar' 22 kilometer dus konden rustig aan doen en in de zon perioden lekkere lange pauzes nemen. 

Onze laatste pauze hadden we gepland lekker in de zon en we lagen heerlijk langs de kant van de weg totdat van het ene moment op het andere een flinke bui losbarstte. We sprongen op, jaja, zelfs op onze leeftijd, snel alles aan, rugzak om en poncho daaroverheen voordat je doorweekt ben. Achteraf een grappige ervaring. Nu zitten we in de tuin te wachten tot onze gastvrouw arriveert en we naar binnen kunnen. Het is een minidorpje met een paar huizen en schuren en een oude kerk, en geen winkel of cafeetje, dus ergens anders heengaan is geen optie. Afwachten wat ons zo te wachten staat. Het is een mooi avontuur.

Peter

Ivm H+ verbinding (G2) weinig foto's ... Ik krijg ze bijna niet geüpload (Victor)

Montmort - Sezanne, vrijdag 26 april 2019

Gisterenavond goed gegeten en geslapen maar we hadden er weer een hoor. Dragonder nummer 2, het zusje van die andere. Deze noemde we maar Heidi. Heidi was nors en had net als haar zuster gestudeerd aan de vakschool voor vogelverschrikkers met als specialisatie het afschrikken van gasten. De brillen van de WC lagen vaak los, de spotjes waren zo gesitueerd dat ze op het hout van het bed steunde waardoor het hout begon te smeulen. Ik dacht waar komt die lucht toch vandaan? Daar dus. Maar goed, na een best wel lekker ontbijt waar in het voorbij lopen gevraagd werd of we koffie, thee of chocomel, zonder maar een seconde de pas in te houden, vertrokken we na de betaling en het krijgen van de stempels. De stempels zetten deed ze zo hard dat de lamp bijna viel, na eerst geoefend te hebben met beuken op een pinapparaat omdat die weigerde. Kortom, goed geluimd gingen we op weg voor onze 30 plussers.

We hadden het weer mee en ook de prachtige afwisselende route en een heerlijke pauze. Er was stilte ondanks de auto's in de verte. De champagnevelden overstemmen alles. We lagen in de zon en keken naar de  wolken. De stilte nam de stilte waar. Kortom, een vleugje spirituele beleving op deze deels spirituele tocht.

Aangekomen in Sezanne

blijken we te slapen, te eten en te ontbijten bij een heel aardig gastgezin . We zetten onze beste Franse beentje voor en onze gastvrouw weet dat het adres waar we naar gebeld hadden voor morgen en de voicemail hadden ingesproken niet meer beschikbaar was. En ze wilde wel even voor ons bellen. Uiteindelijk hebben we voor morgen ook onderdak.

Ze hebben lekker gekookt. De douche is heerlijk in ieder geval. En ze hebben aangeboden even voor ons een was te draaien.

Tot zover deze blog.

Groet van Caminoloper Victor

Épernay - Montmort-Lucy, donderdag 25 april 2019

Etappe Épernay - Montmort-Lucy 21km

Over de dag kan ik kort zijn; het was heel even droog maar daarna alleen maar regen, regen, regen. Poncho’s aan en de kilometers wegstappen. Normaal pauzeren we meerdere keren op onze route, maar vandaag is dat met alle nattigheid niet te doen. 

We vertrekken van ons slaapadres. Een groot gebouw met hotel-faciliteiten. Prima. Een kamer delen met z’n vieren dus lekker goedkoop. Alles door vier delen. Ik kom op zo’n € 17,50 per persoon per nacht. 

Omdat er regen wordt verwacht dus direct de regenkleding aan. 

Het dorp uitlopen is geen probleem, de route is weer snel gevonden en we stappen gelijk lekker door. Na een paar kilometer loopt onze route weer door de vele druivenvelden. We zijn nog steeds in de champagnestreek. Het gaat pittig omhoog en even later nog wat steiler. Gelijk flink zwoegen. Boven aan de klim zien we een eenzaam kerkje en als we dichter bijkomen zien we ook dat er achter de kerk een klein kerkhof ligt. Er staan twee bankjes waar we even uitblazen van deze eerste klim. 

We kijken steeds omhoog naar de wolken om als amateur-weermannen chocola te kunnen maken van wat we zien. Niet dus. Dan stop er een busje en stappen er drie dames en heren uit. We luisteren even en herkennen de taal. Ze spreken Nederlands, nou ja, met een accent. We verwittigen Marc, maar hij is er niet van overtuigd dat dit landgenoten zijn. Wij wel. Peter loopt er op af en vraagt het gewoon. En ja, hoor Belgen uit Scherpenheuvel. O ja, even over Peter, vannacht was hij, na het zoveelste slaapadres even “de weg” kwijt voor een nachtelijk toiletbezoek. Hij probeerde aan de verkeerde kant van het bed “de tuin” te vinden? Mhhh, dat hij daarbij bovenop mijn arm ging staan had hij niet door. Het is soms behelpen met slapen. Terug naar onze Belgen uit Scherpenheuvel. Ze horen ons verhaal aan en zijn vol bewondering. Zo ver? Zo lang? Zoveel kilo in je rugzak? Amaai, da’s unhu goeije tour hé! Ze hebben respect. Ze vragen van alles, we leggen alles uit. We wijzen ze ook op de camino-stickers die, zo ook hier aan de overkant, op de palen van bijvoorbeeld de verkeersborden zijn geplakt. Zo vinden we ook onze route. En dan, heel verrassend geven twee dames mijn vijf en tien euro. Of ik daar een kaarsje voor wil branden in de kathedraal van Santiago. Ik ben verbaasd en verwonderd. Krijg er kippenvel van. Uiteraard zeg ik dat toe en berg het geld  op in mijn Credencial del peregrino van de camino waar ik mijn stempels in verzamel. Ook dat document vinden ze prachtig. Nadat ze een foto van ons vieren nemen worden we uitgezwaaid en vervolgen wij onze weg. Zelf waren ze op champagne-tour, wat aanvullen voor hun voorraad. Ach ja weer zo'n bijzonder moment. 

We krijgen veel vragen van onze volgers over het eten. Waarom we niet vaker zelf koken en wat we zoal eten onderweg. Zelf koken lukt niet altijd om verschillende reden. Er zijn in de kleine dorpjes vaak geen winkeltjes om boodschappen te doen en ze over een grote afstand mee sjouwen mhhh, een enkele keer doen we dat. Een andere reden is dat er gewoon geen goede voorzieningen zijn om zelf te koken, tja dan houdt het natuurlijk ook op. Gisterenavond is het wel gelukt. Met de Lidl vlakbij en twee plaatjes om op te koken heb ik met hulp van de heren eerst een lekkere salade gemaakt (ui, ijsbergsla, cherry-tomaatjes, mais en drie kleuren paprika). Daarna een dikke omelet, bijna tortilla-achtig met mais, ui en knoflook. Samen met nog een beetje rijst en twee, in kleine stukjes gesneden, stokbroden was het een heerlijk maaltje. De dag ervoor hebben we het moeten doen met tosti’s die we in een bar-tabakszaak konden krijgen. Dan was dit een feestmaaltijd. We hebben er goed van gegeten. Onderweg eten we veel yoghurttjes waar we zelf nootjes door doen voor wat eiwitten en vetten. We nemen ook vaak kaas en stokbrood mee. Het smaakt prima. We zitten gewoon ergens langs de kant of zomaar op een boomstam midden in het bos. 

Gek, het lijkt wel of het dan nóg lekkerder smaakt. We denken ook vooruit. Hebben we morgen ontbijt? Hebben we nog voldoende is onze rugzakken voor de lunch? De Camino is ook vooruitdenken en in elk dorpje of grotere plaats je voorraad aanvullen. Zo sprokkelen we onze maaltjes bij elkaar en genieten er van. Morgen weer een lange etappe zo’n 32km naar Sézanne. Heel langzaam verlaten we zo het noorden van Frankrijk en gaan we richting Midden-Frankrijk.

(Wij zijn bij het vlaggetje, N/Z)

Vandaag waren we nat, moe en koud. Nu gaat het al weer veel beter we zijn weer binnen, kunnen douchen, etappe biertje is genuttigd en straks weer lekker eten en.....hopelijk goed slapen.

Of dat lukt met vier mannen op een kamer, snurkers, nachtelijke toiletbezoekjes en kleine bedden? Dat lezen jullie morgen denk wel weer. 

Salud

Caminotier Wim

Rilly-le-Montagne - Epernay, woensdag 24 april 2019

Vandaag wil ik beginnen met een lofzang op de moderne middelen die we gebruiken bij het lopen van deze Camino. Ik zie wel eens platen van pelgrims uit vergane tijden met povere uitrusting of denk aan vorige reizen met kaartlezen en veel de weg vragen aan lokalo's. Maar dan nu: een lichte rugzak, een prima poncho, goede wandelschoenen en vooral prima technische hulpmiddelen. Maps.me is een fantastisch programma, overal waar je loopt zie je precies waar je bent en hij rekent een route van-naar zo uit dat het zowel mooi als snel is.

N/Z

Leve de moderne algoritmes! En bij Whatsapp kan je zien waar je medereizigers lopen zodat we nooit verloren lopen. 

Marc zei vandaag: als je zo loopt is het meer vakantie dan pelgrimeren in de traditionele zin. Eens en geweldig toch.

Gisteren kwamen we aan in ons slaapdorp. Een dame, ze heette Helga, bracht ons naar het huis en strooide rijkelijk met ge- en verboden. Het huis was nu schoon en morgen moest dat net zo schoon worden opgeleverd!! Begrepen? We moesten gelijk betalen en onze credencials werden als borg in beslag genomen. We hebben er toen ze weg was hartelijk om gelachen en vandaag hebben we een lied over haar gemaakt in de beste Rammstein-traditie. 

De tocht vandaag was mooi. Eerst een flinke klim naar een bos, dat hele bos door over meestal redelijke wegen en daarna door de champagne velden naar Eparnay.

Onderweg struikelde Wim over een steen en ging plat maar behalve zijn ego geen schade. 

Zijn blessure is overigens vlot aan het verdwijnen. Vandaag liep hij weer op volle kracht met slechts lichte pijn. Vandaag wel een weeromslag naar frisser natter weer. Na een etappebier naar onze slaapplaats, die er puik uitziet. Zometeen naar de Lidl, zelf koken en morgen verder. Het gaat goed!!

Als toegift een filmpje van onze tocht na Rocroi!

Filmpje na Rocroi

Caminotier ...

Reims - Rilly-le-Montagne, dinsdag 23 april 2019

In twee delen: eerst Victor en dan Wim.

Gisterenavond heerlijk op terras gezeten, en foto's laten maken door de Franse meiden. Zij boden dit aan nadat ik aan het klungelen was om een selfie van ons te maken. Daarna ook een foto van hen gemaakt.

Daarna gegeten bij de Indiër. We genoten van het eten en de sitarmuziek.

De volgende ochtend na een heel goed ontbijt vertrokken. Victor nam de Jacobsroute, de rest de kortste route.

Ik zag dat Jacobsroute route (Via Campanienses) hier parallel liep aan de Via de Francisgena naar Rome, vertrekkend uit Canterbury, de GR 654 (de oude route naar Vezelay) en dat we nog 2400 km moesten lopen. Volgens onze berekeningen eigenlijk maar 2200 trouwens. Tenslotte hebben we er al 450 km opzitten.

De route is zeer goed aangegeven op deze route met geel blauwe plakkers. Deze heeft er een schelpje in, maar normaal niet.

We zitten natuurlijk in de champagne streek. Wat veel stronken zien betekent.

Zeer vroeg in de middag aangekomen in Rilly-le-Montagne. Na melding onze komst gelijk door naar het terras.

Wat een heerlijke rustdag was dat gisteren in Reims. Vanwege mijn blessure - het gaat alweer een stuk beter - heb ik alleen de prachtige kathedraal bezocht. Ik heb er mijn tijd voor genomen. Na een lekker ontbijt, buiten op een terrasje, ben ik rechtstreeks naar de kathedraal gewandeld. De sfeer, de grootsheid, de geschiedenis, het is zeer indrukwekkend en ik dompel me er zelf in onder. Luisterend naar de mooie orgelmuziek, het gefluister en geroezemoes van de bezoekers, het geschuifel langs alle mooie, oude beelden en voorstelling, het is een prachtige sfeer. Vandaag alleen maar foto’s met een hoog religie-gehalte.

De middag ben ik op bed blijven liggen om vandaag weer mijn kilometers te kunnen stappen. We maken in het hotel gebruik van het ontbijtbuffet in het hotel en zijn daarna toch weer vroeg op pad zo rond 08:30 uur. Het is een korte etappe 13 km. Goed te doen. We lopen de stad uit en werpen nog een laatste blik op de kathedraal. Ik kies vandaag voor de kortste route. Victor loopt een andere route maar we komen elkaar al weer snel tegen omdat de kortste route en de officiële Jacobsroute zo goed als dezelfde weg volgen.

(Kaart Noord-Zuid, Reims is waar alle bolletjes staan)

We lopen Reims uit en na een aantal kilometers door de “buiten-slaap-buurten” belanden we op een groot commercieel complex met........een grote Decathlon-vestiging. Daar moet ik even naar binnen. Mijn waterdicht zakje van IKEA is op en beschermt mijn documenten niet meer voldoende als het onverhoopt erg nat zou worden. Op zoek dus naar een echt waterdicht etuitje. Bij de ingang word ik tegengehouden want met een grote rugzak om mag ik niet naar binnen. De dame en heer zijn erg behulpzaam en halen voor mij wat ik nodig heb. Da’s mooi en goed geregeld. Ondertussen komt er een andere klant binnen die, in een mooie mengeling van Frans/Nederlands, mij vraagt ‘U spreekt Nederlands?’ Mooi om te horen. Ik vertel haar ons verhaal. Deels in het Engels, want haar Nederlands en mijn Frans zijn niet van voldoende niveau om een goed gesprek te voeren. Buiten loopt ze nog even langs bij ons en vertelt dat haar moeder uit Nederland komt en familie is van oud D’66 leider Hans van Mierlo. In haar jeugd is ze regelmatig in Nederland geweest en heeft haar neefjes en nichtjes Frans geleerd. Zelf herinnert ze zich nog het kinderliedje “Berend Botje”. En ja hoor, midden op een parkeerterrein in Frankrijk, zingen een Franse dame, een Belgische heer en twee Nederlandse heren, gezamenlijk het kinderliedje “Berend Botje”. Geweldig wat een prachtig moment. We zwaaien haar uit en gaan zelf weer op pad. We ontmoeten Victor en lopen de laatste kilometers samen naar onze slaapplaats. Daar kunnen we nog niet terecht dus zitten we nu heerlijk in de zon met een biertje. 

Omdat we midden in het champagnegebied zijn heb ik eerst maar eens een glaasje champagne genomen. We leven als Pelgrims in Frankrijk. 🥂

Salud

Caminotier Wim.