Allemanche-Launay-et-Soyer naar Savieres, zondag 28 april 2019

Etappe Allemanche-Launay-et-Soyer naar Savieres 30 km. 

Ik begin al vroeg met het schrijven van de blog. Ik ben net wakker 06:30 uur en bereid me voor op een pittige tocht vandaag. Niet veel klimmen of dalen maar de afstand is weer een dertiger zoals we ze noemen. Ik hoor mijn mede pelgrims rommelen en zich ook voorbereiden. Toiletbezoek, even wassen en tandenpoetsen en dan de rugzak weer inpakken. Bij mij gaat dat nu elke dag volgens een vast patroon. Hoef er bijna niet meer bij na te denken. Gisteren zijn we weer prima ontvangen op dit privéadres. We wisten dat we even moesten wachten omdat de gastvrouw en heer pas om 17:00 uur aanwezig zouden zijn. We konden alvast ik de garage de spullen neerzetten en in de tuin stonden stoelen waar we gebruik van konden maken. 

We hebben deels in de tuin nog wat van de zon genoten maar tijdens een flinke bui zijn we toch maar in de garage gaan zitten. Met wat Franse-chansons via Spotify was het een apart sfeertje. Nu gaan we naar beneden voor het ontbijt. Het ontbijt was heerlijk een echt Frans. Stokbrood, stukje afsnijden wat jam er op of Franse kaas. Thee of koffie. Prima in orde. Gisterenavond was het net een soort familiediner. In de keuken, flesje wijn, stokbrood en.....hoe lekker, verse radijs. We eten het op Franse wijze. Je neemt een radijsje, snij die voorzichtig open maar niet helemaal door en daar gaat een klein beetje echte boter tussen. Wat zout erop en smullen maar. Heerlijk. Daarna komt er een grote ovenschaal op tafel met twee heerlijk in de oven gebraden varkenshaasjes. Samen met een paar grote doormidden gesneden uien. We krijgen er vlindertjes-pasta bij en ook erg lekker, echte Franse mosterd. Peter en Victor krijgen een lekkere omelet. Als dessert krijgen we een schaal vol vers gesneden vruchten. Ananas, kiwi, appel, sinaasappel. Heerlijk en gezond. Bij ons aan tafel zit ook pelgrim Rob. We zijn hem voor Reims al een keer tegen gekomen. Ook Rob loopt de Camino, maar in zijn eigen tempo maar ook in zijn eigen wereld. Een sympathieke maar ietwat wereldvreemde man. Zijn achtergrond is religieus zo komt hij ook over. Bijna devoot. Rob heeft lang in Frankrijk gewerkt en spreekt prima Frans. Met zijn vertaalhulp ontstaan er mooie gesprekken en kom je wat meer van elkaar te weten. Zo blijkt dat onze gastheer vroeger boer is geweest op een eigen boerderij die al zeven generaties in hun bezit is. Zijn dochter runt nu de boerderij en haar vader, onze gastheer, is min of meer gedwongen met pensioen gegaan. Ik zie een vleug van emotie over het gezicht van deze vriendelijke man trekken als dit wordt vertelt. Het blijkt dat hij het werk nog zo leuk vindt. Misschien heeft hij daarom een eigen veld met asperges achter hun mooie huis. Onze gastvrouw is erg vriendelijk en zeer geïnteresseerd in onze verhalen. Zelf heeft ze ook wel een mooi verhaal vind ik. Ze wilde zelf zo graag de Camino lopen, maar haar man zag dat niet zitten. Tja, wat nu. Ze is toen heel spontaan met een paar pelgrims meegelopen die bij hen onderdak hadden gekregen. Op die manier wilde ze mee naar Santiago. Jammer dat haar avontuur al snel stukliep vanwege blaren. Nu vind/vinden ze plezier in het onderdak bieden aan pelgrims. Ook hier kunnen we weer rekenen op een wasbeurt. De volgende morgen is alles weer droog en ruikt fris. Wat een prima adres. We vertrekken nadat we onze stempel hebben gehad en we voor ons verblijf hebben betaald. De gastvrouw zwaait ons uit en is zelf bereid om een stukje mee te lopen zodat we de route weer goed oppikken. We geven aan dat dat echt niet nodig is. Mooi op tijd 08:15 uur beginnen we aan onze wandelklus voor vandaag. De route was niet al te uitnodigend veel dezelfde landschappen, maar ja dat is ook logisch als je bijna de hele dag langs een kanaal(tje) loopt.

De natuur speelt een spelletje met ons. We vertrekken droog, maar onderweg moet toch de poncho en regenbroek aan. Mhhh, da’s minder en het is ook flink koud. Bij een van onze pauzes zijn we net klaar met wat eten. De gebruikelijke zaken; stokbrood, kaas, yoghurt met nootjes, wat water drinken. Dan even lekker liggen tegen je rugzak en wegdoezelen in de zon. Net als je een beetje indut vallen er druppels en ja dan is de pret over. 

Zo worden we de hele dag een beetje geplaagd door de natuur. Nu zijn we weer binnen op ons volgend slaapadres.

Victor en Marc - ja hij is er nog steeds bij - slapen in een apart huisje, de gite, Peter en ik slapen in het huis van onze volgende gastdame. 

Beetje ouwbollig, ook hier valt toch ook weer de rommelige sfeer op. Het lijkt of alle Franse huishoudens dat hebben. We zijn weer gedoucht, hebben een lekker klein biertje als etappe drankje gehad en rusten nu even uit. Straks krijgen we ook hier weer een avondmaaltje aangeboden. Ben benieuwd. Morgen maar 16 km dat is al bijna een halve rustdag. 

Salud

Caminotier Wim