Dordrecht - Zevenbergen, 4 april 2019

Het avontuur is begonnen en het is geweldig.

Ja, het is geweldig en toch merk je natuurlijk heel goed dat we een behoorlijke prestatie aan het leveren zijn. Laat ik nog even bij het begin beginnen. Mijn start, Peter en Victor waren al een dag eerder op pad, was mooi. Veel familie vrienden buren en kennissen waren aanwezig om ons uit te zwaaien. Hartverwarmend en emotioneel. En dan is er ineens rust.

Zo gek, we lopen weg van mijn adres en zwaaien nog een laatste keer. Ik naar mijn lieve vrouw en dochters, slik en verman me. Ik ga ze heel erg missen. Het lopen gaat heerlijk maar we krijgen een bui op onze nek, maar we hebben goede spullen bij ons en dat helpt. De dag  verloopt verder prima. Victor heeft dat ook al geschreven. Bij Marja is het indrukwekkend, wat een onthaal, wat een verzorging, wat lief hoe Marja ons ontvangt, verzorgt en verwent. Het slapen is ook een avontuur, ik verhuis redelijk snel naar de bank beneden, na een aukoustische aanval van Victor. Ik slaap verder prima en begin om 07:00 uur aan mij ochtend ritueel wat de komende weken mijn routine zal zijn. Onze tweede/derde dag richting Zevenbergen is mooi.


Ik ben al “zen”, ik zie de mooie paarse bloementjes in de berm met hier en daar een gele snipper van paardenbloemen. Ik zie zelfs al een bij rond zoemen. Ik zie het, ik neem het waar oei ben ik nu al zover?

Ook bij Ate en Frank, wat een heerlijk stel, worden geweldig ontvangen. Spaanse tapas, veel eiwit en heerlijke dingen. Lekker eten chili zonder carne. Heerlijke wijn, mooie discussies, prachtige verhalen.

Wat een sfeer, wat een Camino. So far so good. Wat gaat de rest ons brengen? Ik denk alleen maar plezier, verdieping en een heerlijke tocht. Nog een detail, op weg naar Zevenbergen nemen we nog even een pauze. We zitten “gewoon” heerlijk in de berm op onze plastiek zak of plastiek tasje.

Hoewel Victor zit op een…….zitmatje! Iets wat hij ons absoluut “verboden” had. Ach ja. Ik slaap zelfs een beetje. Wat een ander leven, wat een sfeer, wat apart. Ja het is geweldig, tuurlijk zal het nog wel zwaarder of zwaar worden, maar dat maakt mij echt niet uit. Dit is een prachtig avontuur.

In Zevenbergen komen we een dame tegen met een kistje aardbeien. We krijgen er een. Ze groot, vers en heerlijk zoet. Wat een ander leven, wat een sfeer, wat apart. Ja het is geweldig, natuurlijk zal het nog wel zwaarder of zwaar worden, maar dat maakt mij echt niet uit. Dit is een prachtig avontuur.

Was getekend,