Savieres - Troyes, maandag 29 april 2019

Een overgrootmoeder in een oude roze ochtendjas serveerde ons het ontbijt. Zij deed mij denken aan mijn huishoudster van jaren geleden, en daarom kon ik haar wel waarderen. Wij vertrokken voor onze tweede tocht langs het prachtige kanaal. Het bleef prachtig maar we waren blij toen we eindelijk een andere weg kregen. 

Bij het doorlopen van de banlieu van Troyes kwamen we langs een café met 1 tafel en wat Fransen met Noord-Afrikaanse roots. We werden toegejuicht. Ik liep er heen voor een kopje koffie en schreeuwde naar de voor mij lopende Peter, Marc en Wim. Zij hoorde mij niet. Ik besloot toch maar mijn eerste echte koffie te scoren en liep naar de jongeren toe. Zij hielpen mij roepen naar mijn medelopers. Die echter alleen enthousiast terugwaaide. Zij zagen mij niet dacht ik maar ze vertrouwde het ook niet helemaal.

Ik werd enthousiast onthaald en nadat ik bevestigd had dat wij inderdaad naar Santiago liepen vonden ze het geweldig. Of we uit Amsterdam kwamen? Nee, uit Rotterdam. O, waar de coke binnenkomt, zei de één. Hij kreeg een elleboog stoot tussen de ribben ten teken dat hij verder zijn mond moest houden. 

Ik kreeg een koffie, lekkere koffie, en praatte wat met ze. Kreeg nog 2 halve liter water en de koffie kreeg ik ook gratis. Een gebedje in Santiago was wel zeer welkom, ik zei dat ik een kaarsje voor ze zou opsteken. En ik ging weer verder. Omdat mijn voorraad eten op was, was ik blij een kaasquiche te kunnen scoren, en ging op zoek naar mijn teamgenoten, die ik tegenkwam op een terras aan een Leffe Blond. Ikzelf neem altijd witbier.

Ik appte naar de eigenaresse van het appartement dat we er aan kwamen en om 2 uur waren we bij ons appartement en werden we binnen gelaten. 

Daarna gingen we boodschappen doen bij de Intermarche. Peter en Marc relaxen wat en Wim en ik gingen naar de prachtige kathedraal, waar we een stempel scoorde. 

Op een prachtige mystieke plek stak ik een kaars op voor de zieke zag ook Wim zitten die wellicht hetzelfde had gedaan.

Terug in ons mooie zeer efficiënte appartement in een zeer oud vakwerkhuis, heb ik chili gekookt met een salade. 

Peter was best wel moe, met Wim ging weer beter met zijn been en ik had vandaag een beetje lome benen, nog van gisteren. Kortom, best wel OK. En Marc kreeg filmpjes van een kleinkind opgestuurd die er leuk waren om te zien. 

Morgen naar een dorp waar niets is. Geen winkels, bakker of bar of wat dan ook. Maar via het stadhuis zouden we toegang moeten kunnen krijgen tot een zaal met douche en wc en beperkte kookgelegenheid maar zonder matrassen, las ik. Maar dat zal toch niet? Lijkt ons sterk, er zal toch wel een  matje zijn of zoiets? Dus we nemen de gok. Veel alternatieven zijn er niet. Dus lunch, avondeten, ontbijt en lunch mee in de rugzak. Spannend. Als het heel erg is hoort u dat in geuren en kleuren morgen. Blijf lezen!

Groet vanuit Troyes ...