Signy-l'Abbaye - Château-Porcien, 19 april 2019

Van mijn reisgenoten kreeg ik commentaar op mijn eerdere verslagen. Het was wat sober en kort. Vandaar dat ik start met een mooie beschrijving van de dingen die ik onderweg heb gezien. Kabbelende beekjes en veel glooiende velden, met veel kleuren.

Lieve lammetjes in de wei en vooral veel koeien die onverstoorbaar terugstaren. Veel windmolens, heel groot met eromheen weidse velden. 

Heel veel mooie bloemetjes in veel kleuren waar insecten rondzoemen. 

Allerlei vogels kwinkeleerden in de bomen. 

En nu over naar de orde van de dag. Het was best warm vandaag. En na de 30 van gister vlakker en wat korter, "slechts" 26 kilometer.  

(

We lopen naar Reims waar we over twee dagen aankomen, de hoofdstad van de champagne. Wim loopt de Jacobs route en dat is 3 kilometer langer en best zwaarder en steiler. Marc, Victor en ik lopen de kortere route. Wij kijken af en toe ongerust over de schouder of torpedo-Wim er al aankomt. Maar we ontmoeten elkaar allemaal in Chateau-Porcien waar we met enige moeite een kamer regelen om te slapen. Nu zitten we op een terras en nemen een biertje. 

We krijgen allemaal weer ontzettend veel babbels. Straks uit eten.

In een hopelijk niet te duur restaurant. Morgen een kortere etappe, en dat vind ik best okee want ik was best moe vandaag op het eind. Wat me ook opvalt is de sfeer op de Camino. Ik had er veel over gelezen en was getroffen door een hoog gehalte aan spiritualiteit en new age bij veel deelnemers maar tot nu toe kom ik enkel zeer nuchtere caminotiers tegen. Wellicht komt dat nog. Voorlopig gaat het dus erg goed. We beschouwen het allemaal als een mega avontuur en lachen ontzettend veel en dat is een prima teken. Santiago, here we come!!

Caminotier ...

De blog is vandaag van Peter maar ik heb een andere route gelopen, de Jacobs-route. Uiteindelijk loop ik vandaag ruim 32km. Het is prachtig weer en ik neem vlak na de start afscheid van Peter, Victor en Marc - onze Belgische pelgrim die we onderweg zijn opgepikt. 

Ik loop in korte broek en t-shirt. De eerste kilometers zijn prima te doen. Wel al pittig omhoog. Dan wordt ik het bos in gestuurd, nee niet symbolisch maar echt. Het worden een paar pittige uren in het bos. 

Ik moet zelfs een van mijn stokken van mijn rugzak halen om wat ondersteuning te krijgen op de rommelige bospaden. De bewegwijzering is niet echt op orde maar goed ik worstel me er door. Oei dan laat mijn routesysteem me in de steek. Geen verbinding meer, ik loop denk ik nu zover in niemandsland dat er geen verbinding meer mogelijk is. Oké, ik moet naar het zuiden, de zon wordt mij gids en de bomen (mos op de noord-kant) dien ook mee. Ik ben trots op mezelf, het lukt. Ik ben weer “on route”. Ik “stamp” de volgende kilometers weg. Ik maak ook veel foto’s. Zo ook van een kudde “dames” koeien. 

Ze zijn super nieuwsgierig en lopen met me mee. Ik maak een videootje en nog een foto’s. Dan schrikken ze en gaan er vandoor. Ze stormen letterlijk op een hoek van de wei af en........oei ze breken dwars door de omheining heen. Help ze ontsnappen. Ik zie weg hobbelen op “mijn” pad en ze verdwijnen in de aanpalende weilanden en bossen. Arme boer die ze terug moet halen. De dag verloopt verder prima. Het is warm maar het etappe-biertje lonkt. Na ruim 32km ben ik binnen. Een heerlijk dag, goed voor mijn conditie, goed voor het vervolg. Morgen 24 km, makkie. 

Salud

Caminotier Wim.