Walk of Wisdom

We zijn druk bezig met het voorbereiden voor september, de Via Franciscus. Kruisje gekocht (Tau),

vrijdag met Wim de mountain trails, zaterdag door de schuddende billen (daar plaats ik maar geen foto van) van het zomerfestival naar Oppenheimer in Cinerama gelopen. Dinsdag stond dan de walk of wisdom op het programma. Je probeert eens wat, en wijsheid via wandelen verkrijgen is welkom. 

Alleen moest er eerst nog naar de buurtkat Pjotr gekeken worden. Die liep opeens helemaal mank. En ja, omdat hij bij ons in de tuin leeft, geven wij wat zorg en eten. Pjotr is weggelopen van zijn eigen huis omdat hij het niet goed kon vinden met twee migranten die zijn huis binnen kwamen en week uit naar onze directe buurvrouw. Tot ieders genoegen. Maar de buurvrouw overleed aan Corona, het huis verkocht, en Pjotr moest weer terug naar zijn oude huis. Maar dat weigerde hij. Toen de nieuwe bewoners een hek om de tuin zetten week hij definitief uit naar onze tuin. Achter de schuur, onder een afdakje, op een mooie kist met groot kussen erop. Helemaal goed. En eten kon bij ons en in de winter kon hij dan ook af en toe binnen opwarmen. Maar niet 's nachts, want dan wil hij weer naar buiten. Maar nu liep Pjotr opeens mank! En heel erg mank. Dus niet naar de sportschool maar naar de dierenarts i.o.m. de 'eigenaar'. Maar goed, na inspectie en injectie, er was niets gebroken, geen abces, misschien wat artrose, gingen we weer naar huis, met pijnstillers in vloeistof die je in het bekkie kan spuiten. Als de problemen blijven volgen röntgenfoto's enz. Maar zie, na de injectie met pijnstillers ging het al snel beter en Pjotr vond het tijd om eens extra lang binnen te blijven. Helemaal oververmoeid van de ervaring bij de dierenarts, de autorit en de pijnstilling. Down and out. Maar daarna ging het een stuk beter. En ook vanochtend veel beter. Nog wat pijnstilling er in en we konden toch gewoon op pad. 

En zo stonden we even later geparkeerd bij een Fletcher Hotel en liepen we naar de bus die ons in Nijmegen afzette, waarna we de Stevenskerk bezochten en de tocht startte. Over de eerste kilometer deden we een uur want Hetty was enthousiast over alles wat ze zag. De kerk, het pelgrims terras, de grote kroeg bij de brug, de plantjes en de bloemetjes.

Maar daarna kwam er wat snelheid in. Het waaide wel stevig maar het bleef droog en de route was mooi, groen en zonder asfalt. Gelukkig na 7 km een mooie uitspanning. Het bleef daarna prachtig

en we kwamen bij een pontje. Ik zag dat op de kaart en had niet gekeken of de pont ook zou gaan. Het bleek een zelfbedieningspont. Helaas lag de pont aan de andere kant van de oever aan een kabel en moest je aan een wiel draaien om de pont aan ons kant te krijgen. Daarna erop om hem weer naar de andere kant te krijgen. Zwaar werk. 

Het laatste stukje ging nog even naar boven en we bereikten ons hotel. Mooi. Lekker gedoucht en gegeten en nu uitrusten. 

Morgen verder het pad af naar Duitsland via de Duivelsberg (weer 😊), met misschien regen, maar daar kan je wel goed pannenkoeken eten, droog. En dan via een bus naar Nijmegen en dan met de bus vandaar naar ons hotel waar de auto staat. Daar zal ik jullie niet mee lastig vallen. Op weg naar Italië zal ik daar weer eens mee beginnen.

Tot zover onze training. 

Groet en liefde,

Victor en Hetty