Het dorp is niet zo gezellig, maar sommige hotels weer wel.
Loop je door dan kom je in Montana. Een stuk gewoner en gezelliger, en een Decathlon. Stoppen voor de stokken gekocht en een petje ter vervanging van een verloren petje. Het T-shirt wat ik aanhad hing daar te hangen. Kortom, wij voelden ons weer helemaal thuis.
En dan de wandeling. Tenslotte, je wilt bergen zien. De eerste dag waren we kennelijk nog aan het herstellen van de Camino. Het stadje bekeken en een uitzichtpunt. Alleen dat was al zwaar. Maar vandaag ging het veel beter. Misschien omdat we ons geestelijk hadden voorbereid en een GPS route hadden bemachtigd.
En na het uitslapen, het ontbijt met verse croissants, sinaasappelsap en nog warme broodje, lekkere koffie uit een Nespresso apparaat met warme melk, waren we er klaar voor. En daar gingen we. Het zou 17 graden worden, zon en weinig wind. Voor elke 💯 meter stijgen gaat de temperatuur een graad naar beneden. Vandaar de 17. Die alras minder werd. We startten op 1500 meter maar snel gingen we naar boven, de boomgrens in zicht, en steeds meer bergen vertoonden zich.
Het was mooi maar loeizwaar. Geen sneeuw maar wel heel veel sneeuwmachines. Zeker wel 30 stuks. Maar ze stonden niet aan. De stoeltjesliften en cabines stonden stil.
Het was stejl, alleen een T-shirt aan, en alleen bij de pauze even een truitjes aan. Het was stil. Je hoorde je eigen tinnitus en verder het hijgen en zwoegen van je eigen longen.
Ik had al aangekondigd aan Hetty dat we zouden eindigen op een kabelbaan station
met een hut, maar dat die wel dicht zou zijn. Maar toen we daar aankwamen, inmiddels op ruim 2200 meter, bleek die open! Wat kan je toch gelukkig zijn met simpele zaken.
Er zat nog één jonge knul en een Amerikaans stel. Je kon er namelijk ook met een auto (denk aan een SUV met 4 wheel drive) komen. Er was één man aan het werk met zijn 2 kleine kinderen die enthousiast de menukaart brachten.
We genoten van het uitzicht en zagen de prachtige Weisshorn (iets van 4500 meter denk ik) en de Matterhorn, van de andere kant dan je gewend bent, richting Zermatt, 35 km hemelsbreed weg.
De in het filmpje enthousiast Eiger, Munch en Jungfrau genoemd bleken 3 anderen bergen te zijn.
Na een uur genieten, chocolat viennois en een biologische Weizen, toch maar naar beneden. In ons appartement bleek dat we gloeiden van de zon, ondanks het smeren. En bleken we vermoeid. Maar een Tiramisu, koffie en bier, in ons appartement, hielpen ons er snel weer bovenop.
En nu eten koken. Morgen richting Mannheim en daar ergens slapen en de dag erop thuis.
Groet en Liefde, voor het volgen,
Victor en Hetty
Nog een paar foto's. Even op klikken voor de foto's die je heel goed wil bekijken.
