Dag 3 Valcarlos - Roncesvalles

Pittig omhoog

Vandaag niet zoveel kilometers, 12 á 13 km. De diverse appjes zijn het niet eens met elkaar en dat is prima. Het gaat niet meer om afstanden, of hoelang je loopt. Het gaat om het onderweg zijn. Dat is echt zo. De albergue in Valcarlos, ach ik schreef het gisteren al niet al te veel sterren waard. Bed, douche, toilet, net voldoende meer is het niet. Ik regel voor Jeanette nog haar rugzak vervoer, dat blijkt gelukt want in Roncesvalles vind ze haar rugzak weer terug in een apart afgesloten kamer. 

We zoeken Paul op en ontbijten eenvoudig samen in de zelfde bar annex supermarkt. Daarna met een rustige start op pad. We lopen het kleine dorpje uit en klimmen omhoog lang de regionale weg. Weer heel anders dan de route gisteren, maar onderweg worden we toch afgeleid van de weg, weg zeg maar. Ja, en waar we dan mogen lopen. Ja, echt mogen lopen. Prachtige smalle paadjes, diep beneden een ruisend beekje, zo relaxed. Bloemen, plantjes, rare vormen in jaren lang geleden omgevallen bomen. Omhoog, omlaag, een oud krakend bruggetje waar de leuning met een touwtje bij elkaar wordt gehouden. We genieten volop. Maken weer veel foto’s.

Zo anders dan de route van gisteren, maar weer zo mooi en intens. Toch lijkt deze etappe intensiever dan die van gisteren, ondanks de helft van de afstand. Camino hè. We moeten omhoog, omhoog en omhoog. 

We bereiken onze eindbestemming en worden verrast door een Italiaanse filmcrew. Ze vragen of ze ons mogen filmen bij het incheck-proces. We worden “wereldberoemd”. We zijn de eerste, maar het duurt nog even voordat we naar de slaapzaal mogen. 

We besluiten om dan eerst een vroege lichte lunch te nemen.

Daarna is het het bed opzoeken, douchen, was meenemen en naar de kelder om daar de handwas te doen. Ik kom in een leuk gesprek met de twee vrijwilligers die beneden de waslocatie bemannen. Een Nederlander en een Belg. We wisselen wat ervaringen uit en ik kan de Belg nog helpen met een route app. 

Na het wassen zoeken we Paul weer op en vermaken we ons de rest van de middag op een terras. We hebben mooie gesprekken met elkaar, we lachen veel, zitten lekker in het zonnetje en eten tegen de avond nog wat.

We vinden alledrie dat dit toch ook een mooi leven is. We zijn dankbaar. We maken afspraken voor morgen en ik kijk nog even naar de details van de route morgen. Het lijkt wat makkelijker te worden dan de afgelopen dagen. Dat herinner ik me nog van mijn Camino van 2019 toen ik hier ook liep. Maar pas op, het is hier nooit vlak. 

We gaan het morgen zien. Ik lig al op bed, het is 20:45 uur. Ik maak deze blog af en ga dan snel slapen. Half luisterend naar het geroezemoes en geritsel om me heen. Dat werkt voor mij. 

Morgen op naar Zubiri. Dag 3 maar het voelt al als dag 100 zo snel ben je lekker uit je dagelijkse ritme en routine. 

Tot morgen. 

Buen Camino

Dag 2 Saint-Jean-Pied-de-Port - Roncevalles

Mooi, mooier, mooist

Nou dat gaat denk niet lukken om een dag zoals vandaag te “schilderen” met de 26 letters en nog een handjevol leestekens van onze taal. Schrale troost, ik denk in geen enkele taal. Toch maar een poging. Wat een fantastische wandeling. Daar zo meer over. 

Gisteren na het inchecken en wat gerommel met mijn rugzak even op bed liggen om daarna in een piepklein restaurantje nog wat te eten. Knus op een binnenplaats het pelgrimsmenu. Salade, paste, toetje, water en een wijntje. Voor werkelijk on-Nederlandse prijzen. 

Daarna slapen, dat lukte redelijk, op een blauw controlelampje na, is het nou een telefoon? Nee, een controle lampje van de stekkerdoos. Ach ja. Om 06:00 uur op. Ik moest mijn rugzak nog ombouwen van reis-rugzak naar wandelrugzak. 

We ontbijten in het hotel bij Paul, en gaan daarna op pad. Mist en een lage temperatuur. Lijkt standaard in deze streek. Goed voor mooie plaatjes als de zon besluit om de strijd aan te gaan met de mist. Uitslag? Zon 1 Mist 0. We wandelen de iconische straat uit omhoog, vanuit SJPdP. 

Wat dan volgt is werkelijk een perfecte dag. We besluiten om toch helemaal naar Roncesvalles te lopen. Niet onze plaats (Valcarlos) waar we de reservering hebben, maar daar direct naar toelopen is echt een stuk minder mooi qua zicht op de pyreneeën en heel de fantastische omgeving. Het pad wat de verbinding zou moeten zijn wordt ons afgeraden dus dan maar door naar Roncesvalles. 

Ja het pakt vandaag fantastisch uit. Veel, weer veel te veel foto’s. Zal moeilijk kiezen worden voor de blog. We lopen naar ruim 1400 meter hoog, met mooie vergezichten op de besneeuwde toppen van de pyreneeën, de glooiende bergen met prachtige begroeiing. Werkelijk een plaatje. 

We stoppen bij Orisson op zo’n 8 km na de start en drinken daar wat. Met een view zo mooi. Dan door opnieuw omhoog, omhoog, omhoog. Pittig en flink werken. We zien veel roofvogels op statig uitgevouwen vleugels hij weg  omhoog en omlaag zoeken met behulp van de thermiek. Haast arrogant vliegen ze vlak over onze hoofden als we bij het Mariabeeld even een pauze nemen. Bij de afslag van het geitenpad, besluiten we nu echt definitief: door naar Roncesvalles en met de taxi naar ons slaapplaats. Prima het kan maar duidelijk zijn. 

Natuurlijk worden we moe het is best zwaar maar onze goede basis conditie dankzij PFN Barendrecht, de sport studio, zijn we in goede conditie. 

Voor zo’n etappe van ruim 24 km zijn we nog redelijk op tijd in Roncesvalles. We zijn trots op elkaar dat we dit toch maar weer mooi geflikt hebben. Ik ga een taxi regelen en bel met de slaapplek in Valcarlos onze verwachte aankomt tijd door. Geregeld. We hebben tijd voor een etappe drankje. 

Ons verblijf van Jeanette en mij, is 5 sterren waard, maar dan met een min ervoor. Paul heeft een villa voor zichzelf. Ach ja, verschil moet er zijn. 

We eten wat in een restaurant annex supermarktje en gaan daarna slapen. Hoewel eerst deze blog nog even maar daar stop ik nu mee val bijna in slaap. We zijn dankbaar voor zo’n mooie dag. Slapen zal wel lukken. 

Morgen meer, meer Camino. 

Buen Camino

Wim