Na een lekker ontbijtje bij ons Fletcher-hotel de mist in. Het gaf een heerlijke, stille beleving — zo stil dat ik mijn oren hoorde suizen. Veel water links en rechts van de dijk, met links het Veerse Meer en rechts de Noordzee.
Het stuk langs het Veerse Meer is heel mooi,
net als Veere, waar we na een kilometer of elf aankwamen. Met de rugzakken op — zo'n 9 kilo — waren we wel toe aan wat rust, koffie en taart. Heerlijke pauze.
Het zou de enige pauze zijn, want langs het kanaal naar Middelburg was geen horeca.
De mist trok wat op en de zon deed zijn best om door wolken en mist heen te prikken.
Middelburg is nog verrassend groot. Leuke stad.
En met een heel bijzondere friettent of grand café — ja, wat was het precies? Patat, vegabitterballen, maar wel met La Trappe Dubbel op de tap. Op een oude bank tegenover een gashaard. Het was goed toeven daar, en natuurlijk kwam er iemand praten over onze tochten nadat de rugzakken gespot waren.
Naar huis met bus 133 en de auto — wel een heel lang stuk door de mist op onverlichte wegen. En als je dan rustig en veilig toch nog bijna de maximale snelheid rijdt, is er toch nog een gek die achter je hangt op een paar meter en sein geeft omdat hij de dubbele streep niet over wil om ons in te halen. Ergerlijk, maar hij hield er na een remactie van mij wel mee op.
We zijn dus begonnen met weer opbouwen voor in februari en dat gaf een goed gevoel.
