Het seizoen is geopend door………Victor!

En dan is er ineens een mailtje in je in-box met de uitdagende titel “Het nieuwe seizoen is weer  begonnen….de Duivelsberg en de Mokerhei”. Bekijk deze post eens is de vraag. 

Onze bekende blogspot pagina opent en gelijk heb ik weer dat Camino gevoel. Dat is overigens nooit ver weg. Deze keer hebben we weer een heel andere planning. Victor en Hetty naar Italië, Rome. Peter heeft heel andere plannen en laat de Camino voorlopig links liggen. Hij is met een heel andere Camino bezig die bestaat uit sport, zijn lichaam in vorm brengen en fit worden/blijven maar ook spiritueel ontwikkelen. 

Beide gaat hem super goed af. Misschien blogt hij er zelf een keer over zodat jullie zijn verrichtingen kunnen volgen. 

Ikzelf ga deze keer alleen op pad. De Camino Primitivo. Een prachtige route vanaf  Oviedo naar Santiago de Compostela. Ruim 300 km door de prachtige natuur van het Cantabrisch gebergte. De Camino Primitivo wordt eigenlijk de originele Camino genoemd. De helft bestaat uit bergetappes en wordt daarom ook wel de pittigste Camino genoemd maar een van de mooiste met vergezichten op o.a. Picos de Europa. Ik ben zeer benieuwd.

Alleen op pad dus deze keer. Geen Caminotiers, hoewel, ik probeer Peter nog steeds te verleiden om mee te gaan maar dat ziet hij (nog) niet zitten. 

Ook ik bereid me goed voor. De ervaring van vorig jaar 

op de Camino de Norte nog vers in het geheugen, pak ik het nu wat steviger aan. Kilo’s te veel worden er onder begeleiding afgetraind, het winterbuikje moet er af nog 2 kilo te gaan en ik ben op mijn streefgewicht van net onder de 80 kilo. Ik wandel veel. Soms met de Pelgrims For Ever maar ook veel alleen. Niks mis mee het gaat weer helemaal goed. Ik moet ook achteraf eerlijk bekennen dat ik op de Norte niet in de beste vorm was. Tel daar de domme veterfout bij op en je krijgt het dan zwaar. 

Het is duidelijk dat er voor een Camino wel enige mate van voorbereiding nodig is, voor mij althans.

Mijn plan is gemaakt. Ik vertrek op 29 augustus naar Oviedo en start de volgende dag met deze mooie Camino. Het plan is om niets vooraf te reserveren, op mijn eerste overnachting na, en nog meer te ondergaan wat alleen lopen is, geen reserveringen vooraf, en alles te laten gebeuren zoals het op me afkomt. Uitdagend. Ik kijk er naar uit. Willen jullie mijn Camino volgen, de voorbereidingen, en de tocht zelf, dan hoef je niets te doen. Via je e-mailadres ontvang je de melding van een nieuwe post, net zoals je deze hebt ontvangen. Ben je er wel klaar mee, ook prima geef dat even aan, dan haal ik je van mijn lijstje af. 

Het gaat beginnen of……eigenlijk, het is al begonnen.

Buen Camino 

Caminotier Wim

Op muizen jacht ...

Toen we gisteren weg wilde gaan zei Hetty, zouden we een muis hebben? Want Roshi gedraagt zich vreemd. En jawel, Roshi lag laag op de poten te speuren. En jawel, er trippelde wat over de vloer. Roshi erop af, muis weer weg. Vroeger ving Hetty de muizen door zich snel op de knieën te zetten, de muis te pakken, vast te houden, niet te strak want dan bijt hij, zij of hen, maar haar knieën zijn ook niet meer wat het geweest is, daarom is het beter om er niet mee op de plavuizen te vallen. 

Dus mijn beurt, maar dan gewapend met een doorzichtige maatbeker. En jawel, ik kreeg de 🐭 klem tussen een stekkerblok en de maatbeker, maatbeker over de muis, voorzichtig om het staartje niet te amputeren, papiertje onder de muis schuiven, en met muis en al naar het parkje achter ons huis. Muis gered en geen zorgen voor een dode muis ergens in huis. Kijk, dat noemen wij nu eens een flitsende start. 

We waren al laat maar dat werd steeds later. 

Maar vandaag, in onze uitstekende VODF, konden we rustig wakker worden. De vrouw des huizes was al naar haar werk en het ontbijt stond al klaar op het kleine koelkastje in de gang. We lieten het ons goed smaken. Aardbeien, blauwe bessen, soja kwark, sinaasappelsap en lekker een vers kopje koffie (en de rest zoals brood enz).

Een ei gemaakt in een eierkoker met een geweldige instructie ernaast, al zou je nooit een ei kunnen koken als je de instructie volgde. Eén stap was namelijk vergeten, de eieren in de eierkoker te doen. Maar dat is toch logisch hoor ik u denken? Zal wel, maar toch. 

Hetty kan helemaal genieten van hoe de maaltijd is opgediend, welke schaaltjes en borden zijn gebruikt. En ook van zo'n ontbijt. Ik proef meer dan ik zie. Maar voor ons is beide ruimte om te genieten. 

Goed, dan de Mokerhei. Het is weer werken. En al voel ik me beter dan gisteren, de kuiten voelen dat niet. Op en neer natuurlijk, geen asfalt, maar prachtig. Een aanbeveling!

Het jachtslot is in renovatie en dit voorbeeld van Jugendstil is eind juli klaar en dan kan ook de binnenkant bekeken worden of een kamer geboekt worden.

Voordat we starten moesten we natuurlijk eerst de kassen, in renovatie, en de pluktuin bekijken.

Je kon alles biologisch en met geld kopen of zelfs je eigen bloemen plukken. 

De wandeling was zoals gezegd pittig. Goed dat we het deden. We denken nu weer minder lichtzinnig over de bergen in Italië. Gelukkig kwamen we eindelijk een terras tegen. Dus even geen Gelderland of Brabant maar Limburg. En we hebben niet zoveel principes maar één die we wel hebben is Abrikozenvlaai met slagroom eten. En aan het bordje boven Hetty kunnen jullie zien waar we waren! Dus vlaai. Heerlijk. Daarna ging het een stuk beter. Weer even tijd om de weidse vergezichten te bekijken en de bloemen te bestuderen.

Hiervoor liepen we over de natuurbegraafplaats. Onder elk zo'n schijf boom ligt een begravene. Die daar mag blijven liggen zolang die dat wil. Geen opgravingen na 15 jaar. Gewoon vergaan. En dan kan er zomaar een mooie tor op je komen zitten.

Over de route nog even: die hield zich niet aan de route! Een schaapsherder, denken we, had er een schrikdraad hek overheen gezet. Hetty voelde er even aan, de held, en inderdaad geen stroom. Wij er overheen. 

En toen waren we weer terug. Lekker naar huis. Een mooie dag. De katten zijn weer blij dat we er zijn. 

Groet en liefde,

Victor en Hetty

Het nieuwe seizoen is weer begonnen ... de Duivelsberg en de Mookerheide.

En dus is de voorbereiding weer begonnen voor onze tocht naar Italië. Victor, zonder Wim en Peter, maar met Hetty. Wij gaan de Via Franciscus lopen, en Wim, zonder Victor of Peter, de camino Primitivo. U zult bericht krijgen als er een blog is geplaatst als u op de lijst van Victor staat. En als Wim zijn blog plaatst krijgen de Wim volgers een seintje. En sommigen staan op beide lijsten, de bofkonten. Ook als u geen bericht krijgen voor of Wim, of Victor kunt u de blog wel gewoon zien als u inlogt op de blog trouwens.

Weer niet een echt makkelijke tocht. Van Assisi naar Rome, over de natuurpaden. Zoveel als mogelijk. Daar liggen nogal wat bergen tussen, en die moeten we over. Al is het geen echt moeten natuurlijk, we blijven flexibel. 

Gisterenavond kreeg ik hoofdpijn, werd warm, het leek op een griepje. Na een paracetamol ging het wel. Maar vanochtend werd er gewoonweg door de wekker heengeslapen. En voelde ik mij wel beter maar toch een beetje brak. Met enige vertraging ging Hetty achter het stuur zitten en kon ik nog even slapen. 

En dan de N70. 

300 meter omhoog en 300 omlaag over bospaden met wortels. En dat ging niet vanzelf. Ik voelde mijn rug, mijn spieren, alles. We waren met koffie begonnen, daarna een pauze op de begraafplaats en op de Duivelsberg himself. Man man man. Die verkoudheid koste me veel, ik moest echt alles geven.

Hetty liep sneller omhoog dan ik. Al had ze wel last van haar lies. 

En dan gelukkig aankomen bij ons vrienden op de fiets adres. Lekker adres en heerlijk vega/vegan gegeten. Aardige vrouw. Ook een loopster die binnenkort naar Zwitserland afreist. Bergwandelen.

En verder, heerlijk weer, mooie route. Een echte aanrader.

Hoe het herstel is weten we niet. Voelen ons nu wat stijf. Wel goed dat ik dit ook haar als ik een dagje ziek ben geweest. Dat is tenslotte niet ongewoon. Morgen naar de Mokerhei! Rondje Mokerhei. Daarover morgen of de dag daarna een berichtje.

Nu slapen en herstellen. 

Groetjes Victor