Op muizen jacht ...

Toen we gisteren weg wilde gaan zei Hetty, zouden we een muis hebben? Want Roshi gedraagt zich vreemd. En jawel, Roshi lag laag op de poten te speuren. En jawel, er trippelde wat over de vloer. Roshi erop af, muis weer weg. Vroeger ving Hetty de muizen door zich snel op de knieën te zetten, de muis te pakken, vast te houden, niet te strak want dan bijt hij, zij of hen, maar haar knieën zijn ook niet meer wat het geweest is, daarom is het beter om er niet mee op de plavuizen te vallen. 

Dus mijn beurt, maar dan gewapend met een doorzichtige maatbeker. En jawel, ik kreeg de 🐭 klem tussen een stekkerblok en de maatbeker, maatbeker over de muis, voorzichtig om het staartje niet te amputeren, papiertje onder de muis schuiven, en met muis en al naar het parkje achter ons huis. Muis gered en geen zorgen voor een dode muis ergens in huis. Kijk, dat noemen wij nu eens een flitsende start. 

We waren al laat maar dat werd steeds later. 

Maar vandaag, in onze uitstekende VODF, konden we rustig wakker worden. De vrouw des huizes was al naar haar werk en het ontbijt stond al klaar op het kleine koelkastje in de gang. We lieten het ons goed smaken. Aardbeien, blauwe bessen, soja kwark, sinaasappelsap en lekker een vers kopje koffie (en de rest zoals brood enz).

Een ei gemaakt in een eierkoker met een geweldige instructie ernaast, al zou je nooit een ei kunnen koken als je de instructie volgde. Eén stap was namelijk vergeten, de eieren in de eierkoker te doen. Maar dat is toch logisch hoor ik u denken? Zal wel, maar toch. 

Hetty kan helemaal genieten van hoe de maaltijd is opgediend, welke schaaltjes en borden zijn gebruikt. En ook van zo'n ontbijt. Ik proef meer dan ik zie. Maar voor ons is beide ruimte om te genieten. 

Goed, dan de Mokerhei. Het is weer werken. En al voel ik me beter dan gisteren, de kuiten voelen dat niet. Op en neer natuurlijk, geen asfalt, maar prachtig. Een aanbeveling!

Het jachtslot is in renovatie en dit voorbeeld van Jugendstil is eind juli klaar en dan kan ook de binnenkant bekeken worden of een kamer geboekt worden.

Voordat we starten moesten we natuurlijk eerst de kassen, in renovatie, en de pluktuin bekijken.

Je kon alles biologisch en met geld kopen of zelfs je eigen bloemen plukken. 

De wandeling was zoals gezegd pittig. Goed dat we het deden. We denken nu weer minder lichtzinnig over de bergen in Italië. Gelukkig kwamen we eindelijk een terras tegen. Dus even geen Gelderland of Brabant maar Limburg. En we hebben niet zoveel principes maar één die we wel hebben is Abrikozenvlaai met slagroom eten. En aan het bordje boven Hetty kunnen jullie zien waar we waren! Dus vlaai. Heerlijk. Daarna ging het een stuk beter. Weer even tijd om de weidse vergezichten te bekijken en de bloemen te bestuderen.

Hiervoor liepen we over de natuurbegraafplaats. Onder elk zo'n schijf boom ligt een begravene. Die daar mag blijven liggen zolang die dat wil. Geen opgravingen na 15 jaar. Gewoon vergaan. En dan kan er zomaar een mooie tor op je komen zitten.

Over de route nog even: die hield zich niet aan de route! Een schaapsherder, denken we, had er een schrikdraad hek overheen gezet. Hetty voelde er even aan, de held, en inderdaad geen stroom. Wij er overheen. 

En toen waren we weer terug. Lekker naar huis. Een mooie dag. De katten zijn weer blij dat we er zijn. 

Groet en liefde,

Victor en Hetty