Hoogtemeters trainen bij de Rottemeren, 23 juli 2022

de drie camonotiers

Hoogtemeters trainen bij de Rottemeren.

Camino Del Norte. Het moet daar prachtig zijn om te lopen. Het is ook ruiger dan de andere bekende Frances route die we in 2019 hebben gelopen. Dat betekent dat we in onze voorbereiding ook hoogtemeters gaan trainen. Met rugzak uiteraard. Nou is Nederland vrij vlak, en om nou elke keer de Brienenoordbrug op en af te lopen is ook zowat. In Nijmegen hebben we gelopen op de Duivelsberg, zie vorige blog, dat was best pittig en prima om te trainen. Dichter bij huis hebben we in Rotterdam een mooi gebied bij de Rottemeren. Wandelpaden die pittig op en af lopen, mountainbike trails,

een hooggelegen uitkijkpunt en een uitkijktoren met het hoogste platvorm te bereiken via 110 traptreden. Perfect om daar een dag te trainen. Victor, beheerder van de facebookgroep “Pelgrims for Ever” stuurt de uitnodiging en wie wil meldt zich aan. Deze keer een limiet voor het aantal deelnemers. Dat heeft te maken met het feit dat we hele stukken over de mountainbike trails lopen. Een aantal van de trails zijn toegankelijk voor de lopers, maar niet alles. Opletten dus want die bikers gaan aardig hard. Met een te grote groep is het dan niet plezierig voor beide. Vandaar een beperkte groep. Het was afgelopen zaterdag 23 juli perfect wandelweer. We starten bij Victor en Hetty thuis, in de tuin, met koffie. Het wandel en mountainbike gebied ligt zo’n beetje in hun achtertuin. We zijn vandaag met een groep van zeven personen. Hetty, Caroline, Anita, Victor, Peter, Wout en ik. Een mix van geoefende lopers en liefhebbers van de wandelen. 

Na de koffie op pad en na een korte aanloop, lopen we het mooie gebied in. Direct pittig omhoog, zeker het laatste stukje, via een uitgesleten graspaadje naar het eerste uitkijkpunt. Je hebt een prachtig uitzicht naar alle kanten. De contouren van de “wolkenkrabbers” van Rotterdam. Je herkent de nu al markante vorm van de Zalmtoren maar ook de andere hoge gebouwen op de kop van zuid. Ronddraaiend zien we de hoge kerktoren van de kerk in Delft, wat verderop de hoogbouw van Den Haag en doordraaiend kijken we richting Zoetermeer. We zien de roeibaan liggen, de wijk Nesselande en uiteraard hebben we een mooi uitzicht over het gebied waar we vandaag doorheen lopen. Je ziet de smalle sporen van de mountainbike trails. Wij noemde dit soort paden op onze Camino in 2019, mannequin paden.

van bovenaf de uitkijktoren

Ze zijn smal, uitgesleten en je moet echt je ene voet voor de andere zetten in het spoor, anders past het niet. Je loopt dus als een mannequin. Ik heb eens opgezocht waar dat woord nu vandaan komt. Dit zegt tante Google erover: 

Een mannequin is een persoon, meestal een vrouw, die haute couture showt. Een mannequin heeft daarvoor een speciale, elegante looptechniek.

Het woord mannequin komt van het Middelnederlandse woord mannekijn (mannetje), een houten pop die de kleermaker gebruikte om zijn kledingontwerpen met spelden op te bevestigen. Het woord werd vlug overgenomen in het Frans en vandaar wereldwijd via de modewereld verspreid

Vandaar dus. We vervolgen onze route en gaan op weg naar de uitkijktoren. Het is heerlijk lopen, klimmen, dalen, niet uitglijden over de losse kiezelsteentjes. Hoewel, een van ons maakt een klein schuivertje. Gevolg een schaafwond aan de handpalm. Niet ernstig maar wel even verzorgen. Hulp wordt geboden, mijn EHBO zakje bevat uiteraard middelen om dit te bestrijden. Gelijk een mooie check of dit nog compleet is voor de tocht in september.

 de schaafwonden weer verzorgd

Victor heeft nog wat poeder om het vocht op te nemen, pleister er op en we kunnen door. De klimtoren wordt bereikt en we gaan 110 traptreden omhoog. Pittig, zeker met een rugzak van ruim 9 kilo, die van mij dan. Victor loopt al met volle bepakking en heeft nog wat meer kilo’s bij zich. We komen boven, hijgen uit, genieten van een nog mooier uitzicht en maken foto’s. Dan terug naar beneden op weg naar de koffie. Lekker Peter, bedankt. De rustpauze wordt ook gebruikt voor het tapen van voeten die het niet helemaal fijn vinden wat er met ze gebeurt vandaag. Na de koffie nog een keer de klimtoren op

en dan langs de Rotte gaan we weer op weg naar ons etappe drankje in de zonnige tuin van Victor en Hetty.

en altijd weer dat bier ...

Wout is dan al via een kortere route naar huis. Het was weer een heerlijke dag ruim 16 kilometer gelopen, gezellig, leuke gesprekken, heerlijk weer, mooi om zo te trainen en in vorm te komen voor onze Camino in september. 

Caminotier Wim

Volgende blog

“Het Straten Project van Peter”