Weer een nieuwe Camino

Het kriebelt weer

Nog een paar dagen en dan ga ik weer op pad. Ja, ik val met de deur in huis. Op 7 April vertrek ik naar de Camino. De Camino die mijn leven zo heeft veranderd. Jullie kennen mijn “verhouding” met deze pelgrimstocht. Vanaf 2017 is het een rode draad in de fase van mijn leven waarin ik me nu bevind. 

Dat kriebelen, ja zeker, nog twee weken en dan vetrek ik weer naar de Camino. Deze keer voor een kort avontuur. Samen met twee leden van de sportschool PFN (Personal Fitnes Nederland). Een daarvan kennen jullie al. Paul, vorig jaar drie dagen mee op pad op het avontuur op de route De Norte. Nu mee de Pyreneeën over. Hij heeft het virus ook te pakken. Wie ook mee gaat is Jeanette een sportieve dame met een top atletiek achtergrond. Even een adempauze in haar loopbaan en privé drukte. 

Gaan we dan lang op pad? Nee hoor, maar wel erg intensief. Ik ga terug naar een deel van de camino waar ik in 2019 zo enorm van heb genoten. We steken de Pyreneeën over. Starten in het Franse Saint-Jean-Pied-de-Port, een zeer bekende en iconische startplaats van de Camino. 

Deze keer “maar” acht dagen genieten van de mooie routes, natuur, het samenzijn, de inspanning, het delen van emoties, je levensweg. Ja dat klinkt heftig, maar dat is wel wat de Camino met je doet, nou ja met mij doet. Het klimmen der jaren zal daar ongetwijfeld ook mee te maken hebben en zeker ook de huidige situatie in de wereld. 

Je denkt wat meer en dieper na over het leven en de uitdagingen die dat met zich mee brengt. Maar ook het besef dat ik/we het goed hebben, een mooi sociaal rijk leven, met lieve fijne mensen. Mijn interesse voor mijn woonomgevingen en mijn inspanning daarbij geeft me een goed gevoel. Samenleven betekent ook Samen Leven. Dat helpt de wereld vooruit, dat is voor mij een sleutel tot vreugde, plezier in het leven. Ik draag daar graag mijn steentje aan bij. 

De aanloop naar dit nieuwe, zoveelste, Camino-avontuur is zo leuk. We trainen al weken een keer per week in het Mastbos. Een geweldige omgeving om al wandelend tot rust te komen, de steeds verder ontluikende natuur, het frisse groen dat elke week wat dikker, met een goddelijke kwast wordt aangezet. Het gekwetter van de vogels, de kruipsels op de grond, gifgroene rupsjes, kleine ontwakende kikkertjes. Wat een leven, wat een wonder dat het allemaal weer tot leven komt. 

Net als wij, we genieten van het wandelen en praten enthousiast over de komende wandeltocht. We hebben er zo’n zin in. 

Ik heb als een volleerd reisbureau-medewerker het programma georganiseerd, afgestemd op het programma van Paul. Albergue’s boeken en routes uitstippelen. Waarom, hoor ik jullie vragen. Camino is toch rugzak om en wandelen, de Camino zorgt voor je. Ja, dat klopt. Nu zijn het echter maar 8 wandeldagen. Van Saint-Jean-Pied-de-Port naar Los Arcos. Dat organiseren en wat strakker regelen is prima. Ook dat is Camino, niet bekritiseren wat andere doen, elke vorm van hoe jij jouw Camino beleefd, ondergaat, is goed. 

Camino tijd dus. We vertrekken op maandag 7 April richting Zuid Frankrijk en op dinsdag 8 April start de route naar Valcarlos, ruim 20 km een pittige start, maar ik heb er heel veel zin in. Terug naar de plek waar ik met Victor in 2019 heb gelopen op weg naar Santiago. Onze “grote” Camino vanaf Rotterdam/Barendrecht naar Santiago de Compostela.  

De dagelijkse blog ga ik weer verzorgen. Leuk als jullie mij weer willen volgen. 

Buen Camino

Wim