D24, L21, Çukurca - Muratkuru*

"The art of knowing is knowing what to ignore." 

— Rumi  

Wakker worden bij Ben in een bed. Hetty geniet nog even van de douche. Gisteren vest vergeten. Ik ging na de thee en maaltijd nog ‘even’ naar het toilet. Bij een *locanta*, een klein eenvoudig restaurant, en daar is het toilet in de moskee, 100 meter verder. Op de terugweg even langs een winkel voor het ontbijt bij Ben, voor de koffie. De 2-in-1 is toch wel een traktatie na zoveel thee en Nescafé Regular. En 2 yoghurtjes. De wasacrackers zijn nu tot de laatste 4 geslonken, maar omdat er lokale noodcrackers zijn gevonden, kunnen ze nu verder op. In een grote stad is wel een Migros te vinden of een grote *sok*. Grappig om te zien hoe bepaalde producten opeens opgewaardeerd worden, bijvoorbeeld yoghurt met nootjes en jam of honing of zoetstof. O ja, zoetjes kopen, bijna op.  

Met de auto van Fikri en Ben naar de beginplaats toe, waar de anderen ontbeten. Maar eerst naar de *locanta* voor het vest. Ik zag hem liggen, maar de tent was nog dicht. Fikri had na mijn bericht op de groepsapp al gebeld met de eigenaar, en een man die mij door het raam zag turen, dacht niet dat ik een inbreker was, maar kende de eigenaar ook en belde ook. De aardige kerel stak 1 vinger in de lucht: 1 minuut wachten. Het werd een halve minuut. Blij als een kind! En dan ontbijten.  

We nemen afscheid van Ben. De avond ervoor ging het pinnen niet bij hem. En de meeste hadden te weinig cash. Waarom werkte het niet? De mede-eigenaar wist het ook niet. Toen kreeg ik een brainwave. In Istanbul deed de pin het niet altijd, en de medewerker vroeg dan je pinpas en stopte hem ouderwets in het apparaat. Ik opperde het en Ben probeerde het. Bingo. We konden allemaal betalen (we genoten met z’n zessen van een extra nachtje in het hotel).  

Echt genoten vandaag van de mooie wandeling. Niet lang, wel een wat pittiger tweede deel.  

Dan bij de fruitteler aangeland, waar we na wat gepraat een tentje mochten opzetten. Maar eerst uitrusten. Ook onze lieve straathond moest uitrusten, al had die al wel in 2 bronnen gelegen.

Daarna proberen een zo recht mogelijk stukje te vinden voor de tent.  Maar toen zag ik een leuk vogeltje, een Roodkopklauwier. Omdat ik toevallig bij Iris, die alle vogelgeluiden checkt met haar app, dit vogeltje op haar telefoon zag herkende ik hem. Leuk!

En nu kijken of we eten kunnen maken. Ik ben niet echt van de kookploeg, maar van de sjouwploeg. En afdrogen kan ik ook, ondanks onze afwasmachine thuis.  

Vannacht wordt het niet koud, is de voorspelling. We gaan het zien. Hetty liep vandaag weer goed, na de ‘rustdag’.  

Morgen verder, ook kamperen.  

Veel liefs vanuit Turkije ⚘️🥀  

Nagekomen bericht, de hond die ons al twee dagen gezelschap houdt is herkend en de eigenaar komt hem morgen ophalen.