D38, L34, Doğanhisar

You are not a slave, you are a king. Act like one.

Rumi 

En dan een wat langere etappe bij 26 graden. Weer even wennen. Dan heb je dat blije gevoel weer van: ik ben er! En dan kom je Jeremy tegen, die de bus heeft genomen vanaf twee derde van de route. Als je aankomt, zegt hij: "Ik heb iets voor je" – en dat zijn 2 koude bieren. Een voor Hetty, Tuborg Gold, en een voor mij, een Efes Pilsen. En dan ben je pas echt gelukkig!  

Maar eerst de tent afbreken (wat inmiddels goed gaat)

dan ontbijten in de theetuin met zelf meegebrachte spullen van de groep en thee van de theetuin. En daarna op pad. De dag voor de grote islamitische feestdag, die iedereen al aan het voorbereiden is. Onderweg werden we verwend met versgebakken speciaal brood en aardbeien. Als je zo'n stadje binnenloopt, snap je dat het ook schaduwkanten heeft om beroemd te zijn. Zo moet je heel vaak "nee" zeggen tegen allerlei aardige mensen. Maar anders kom je nooit meer aan op je bestemming.  

De route was weer prachtig. Soms een beetje klunen en klauteren in het begin, en zeker de hellingen met eindeloze keien zijn zwaar voor je voeten.

Later werd het makkelijker: mooie klim, vergezichten, een eekhoorn, ooievaars, orchideeën en andere bloemen, paddestoelen, grappige plaatsjes, bijzondere moskeeën – en ga zo maar door. Van het "langste natuurpad van Nederland" wordt gezegd dat het de minste asfalt van Nederland heeft, maar deze route heeft er zó weinig dat je er nog echt blij mee kunt zijn.  

Morgen de bergen weer in – daar hebben we zin in! Vandaag een hotel (een goed hotel, zelfs de wc-bril is oké, en dat gebeurt eigenlijk nooit), morgen een homestay. De foto's spreken voor zich.  

Gisteren nog een triest bericht: onze oud-chef en uiteindelijk bestuurder Ids Thepass is overleden. Iets ouder dan wij, maar niet veel. Toch even een schrikmoment. Wij hebben goede herinneringen aan hem.  

Op de rouwkaart schrijft hij als eerste vijf regels:  

Wanneer de lente komt,  

en als ik dan al dood ben,  

zullen de bloemen net zo bloeien.  

De bomen zullen niet minder groen zijn dan vorig jaar.  

De werkelijkheid heeft mij niet nodig.  

Tot morgen weer. Vrede zij met jullie.  

PS

Morgen is hier het offerfeest. Nergens staat beschreven dat moslims ieder jaar dieren moeten offeren.

Het Contactorgaan Moslims en Overheid (CMO) liet in 2014 al weten dat het offeren

van dieren geen religieuze verplichting is. Gelukkig zijn er ook steeds meer moslims die

bij wijze van offer geld schenken voor medische- en voedselhulp in noodlijdende

gebieden. Dan kan het worden: ‘Offerfeest – Toon compassie en schenk leven

aan zowel mensen als schapen.’ 

Gezegend Offerfeest األضحى عيد Ied al-Adha Mubara