D35, L32, Aksehir

The only lasting beauty is the beauty of the heart.

Rumi

Twintig of dertig kilometer? Die vraag verdeelde onze groep. Rene, Tieleke en Meryem gingen stoer voor de dertig. Sedat en Iris kozen voor een creatieve taak: het verven en stickeren van de route. De rest van ons hield het bij twintig kilometer.  

Het werd een heerlijke, ontspannen wandeldag, vol gezellige stops. We namen uitgebreide pauzes in theehuizen en bij lokale families – te veel om op te noemen. Bij één gezin kochten we ijs voor de lunch en walnoten in granaatappelgelei. Daarna nodigden ze ons uit voor koffie. Anna en Hetty kregen zelfs een rondleiding door hun prachtige oude huis, compleet met een trekharmonica. *"Volgend jaar moeten jullie blijven slapen!"* riep de vrouw des huizes enthousiast toen ze eindelijk weer tevoorschijn kwamen.  

Het weer was perfect – niet warmer dan 27 graden, een licht briesje, af en toe een klimmetje of afdaling. Morgen staat een stadswandeling op het programma, en daarna waarschijnlijk door naar Konya.  

Ons hotel is een pareltje: vol karakter, met een kamer die direct sfeer uitstraalt. De douche en het toilet zijn samengepropt in een houten kastje van nog geen twee vierkante meter – binnen moderne douchedeuren, buiten oude houten panelen. We kennen allemaal van die badkamers waar de wc náást de douche staat, maar dit is echt uniek. Het vergt enige oefening om hier te douchen zonder de hele ruimte onder water te zetten. Overal in het hotel voel je de geschiedenis, van de gezellige tuin tot de eetzaal met zijn oude tegels.  

Vanavond eten we ergens in de stad – het hotelrestaurant was al vol. Morgenavond proeven we daar wel. Het is een luxe om twee nachten op dezelfde plek te blijven, zeker na al die dagen onderweg. De koude nachten op de campings lijken nu ver weg... maar we weten dat ze weer komen.  

Morgen verder!  

Als toegift nog een gedicht van Rumi, vertaald door Kader Abdolah, hertaald door mij:

Het licht van de nacht

Er was een nacht  

en in die nacht  

stond ik.  

Ik keek omhoog  

naar de maan  

die als een gebroken schaal  

aan de hemel hing.  

Er viel licht  

maar het was donker.  

En in dat donker  

hoorde ik een stem  

die zei:  

Kom. 

En ik kwam