D36, Akşehir

  

"Your heart is the size of an ocean. Go find yourself in its hidden depths."

— Rumi  

We zijn hier in de stad van Nasreddin Hoca, een beroemde wijze nar uit de soefi-traditie. Nasreddin is een populair figuur in volksverhalen uit het Midden-Oosten, Turkije en Centraal-Azië, bekend om zijn humoristische en paradoxale wijsheden.  

Osho, de bekende goeroe, gebruikte Nasreddin-anekdotes vaak in zijn toespraken om spirituele lessen op een speelse manier over te brengen. Deze verhalen combineerden humor met diepe inzichten, wat perfect paste bij Osho's benadering van bewustzijnsgroei door ontspanning en relativering.  

Een voorbeeld van een Nasreddin-grap die Osho mogelijk gebruikte:  

Nasreddin staat ’s nachts onder een lantaarnpaal te zoeken. Een voorbijganger vraagt: Wat zoek je?”Nasreddin antwoordt: “Mijn sleutels.” De man helpt zoeken, maar vindt niets. Uiteindelijk vraagt hij: “Ben je ze hier echt verloren?” Nasreddin zegt: “Nee, thuis, maar hier is meer licht.” 

De prentjes zijn gemaakt met inbreng van inwoners van Rotterdam en Akşehir en hebben we vandaag gezien.  

Ook de Armeense wijk, school en kerk zijn gerenoveerd en worden nu, in de toekomst, gebruikt als hotel en expositieruimte. Mooi gedaan. De Armeense vervolging, door Armeniërs traditioneel aangeduid als Medz Yeghern (ik neem deze tekst over van Wikipedia), verwijst naar de vervolging van de 1 en 1,5 miljoen Armeniërs in het Ottomaanse Rijk ten tijde van het regime van de Jonge Turken. Het valt me op dat hier nergens een herdenking van de slachtoffers te vinden is. Hier wordt daar echter heel anders tegenaan gekeken. Geschiedenis is interpretatie en de winnaar bepaald vaak hoe. 

Verder hebben we een moskee bezocht tijdens de wandeling en daar even gemediteerd. Een mooie plek daarvoor.  

Daarna nog wat yoghurt en bier gehaald bij de Migros (mijn derde biertje tijdens deze looptocht) en een koffie met een profiterole genomen op een druk terras. Wat opviel vandaag: de halve stad stond bij de ATM’s – geen idee waarom.  

Vanavond gaan we in dit geweldige hotel lekker eten, waar we nu al naar uitkijken.  

Morgen verder. Hieronder nog een mijmering van gisteren.  

---

De mijmering

De muziek uit mijn smartphone draait zachtjes in de kamer:  

Eerst over Ganesha, dan over Jezus als superster,  

Rumi’s gedichten op muziek…  

Het komt allemaal langs.  

Ik check even mijn Facebookgroep Advaita Nederland 

Soms maken ze ruzie –  

over één zijn.  

Lopend zing ik vandaag zachtjes:  

“Om mani padme hum”,  

over juwelen en lotussen.  

Zoveel invloeden, zoveel kruisbestuiving…  

Waarom dan al die onderlinge haat?  

Besef je dan niet dat het toeval is  

waar je geboren bent,  

wat je gelooft of niet gelooft?  

“Maar ik heb erover nagedacht!”

Zeggen we allemaal. “Ik weet het zeker!”  

Maar wel binnen het kader van jouw conditionering.  

Je denkt dat je eigen wil helemaal van jezelf is,  

dat je jezelf helemaal stuurt.  

Maar is dat zo?  

Of is het een goddelijk plan?  

Of toeval, geluk of pech?  

In beide gevallen hebben we niet veel in te brengen.  

Wat rest is dankbaarheid voor de goede dingen  

en acceptatie van wat tegenzit