D41, D37, Salahatinn

 

*"Wear gratitude like a cloak, and it will feed every corner of your life."*  

— **Rumi**  

En dan sta je op en moet je overgeven – iets met je maag. Geen trek, geen zin in eten. Toch maar hellingen lopen op een lege maag, maar... dat wil het lichaam écht niet. Ik probeerde gedroogde abrikozen, maar voor Hetty was één genoeg. Niet dus. Na de steile klim besloot ze terug te gaan om bij te slapen. Ik bracht haar naar de slaapplaats, waar ze douchte en meteen onderdook. Als Hetty zich niet lekker voelt, lost ze dat op met slaap.  

Ik ging met Fikri mee naar de lunchplek en liep daarna verder. Hetty sluit morgenochtend weer aan bij onze slaapplaats, samen met Anna en Annemarie, die daar ook blijven slapen in plaats van boven bij de berg (Fikri slaapt ook in Derbent, dus de Dacia Duster rijdt toch). Leve die auto! Onderweg help ik met navigeren via Organic Maps om terug naar de lunchplaats te komen.  

Tijdens de lunch vinden we de groep met een overvloed aan watermeloen. Daarna nodigen de buren ons uit voor thee en baklava – ik probeer me in te houden, maar uiteindelijk eet ik er toch drie.  

Dan begint de wandeling opnieuw. Prachtige route, waarbij we zelf het pad bepalen dat later wordt gemarkeerd. Maar omdat we te veel afwijken van de GPX route, stoppen we even met markeren (Sedat en Iris). Later gaan we weer verder, maar iemand moet ooit nog de verbinding tussen de markeringen vinden en wederom markeren.  

Het valt mee met de hitte, misschien omdat we weer boven de 1500 meter lopen.  

In het dorp aangekomen, is er een ruime slaapplek (één grote ruimte). Omdat iedereen daar blijft, doe ik dat ook – het veldje waar ik eigenlijk zou staan, is 15 minuten verderop en ik zou de enige kampeerder zijn. We eten de restjes van gisteren, aangevuld met linzensoep, witte bonen in tomatensaus met rijst, chilivlokken en zout. Simpel maar goed – een recept om te onthouden voor de volgende camino.  

Geen nieuws van Hetty, ze heeft geen wifi aan staan of is niet beneden in de theetent.  Hopelijk gaat het goed. Anna en Annemarie zijn bij haar, dus ze belt vast later terug. Morgenochtend is ze er weer bij, als het meezit.  

Nu in **Salahatinn**, een slaperig dorpje. Klein, met een moskee en een gemeenschapsruimte, maar zonder winkels of theetentjes. Wel kippen, honden, spelende kinderen en oude mannetjes op bankjes. Hier is het echt een andere wereld.

Morgen verder.