Het jaar van “onze” Camino

Daar is het dan. Het jaar 2019. Zomaar een volgend jaartal voor sommigen, weer een jaar erbij voor anderen. Voor ons, voor mij, wel een apart jaar. Als eerste nog maar een paar weken werken en dan is daar mijn laatste werkdag. Het gaat razend snel. Op 28 maart sluit ik symbolisch de deur achter mij en ben ik 48 jaar werkzaam geweest. Dat hoofdstuk ga ik dus afsluiten en ik ben van plan dit goed te doen. Niet als een oude zuurpruim die alleen maar roept ‘vroeger was alles beter’, nee zeker niet, misschien wel het tegenovergestelde. Nu is er zoveel te beleven, zoveel nieuwe mogelijkheden, zoveel digitale uitdagingen. We leven met z’n allen in het digitale tijdperk. En toch…….

Dan in dit jaar ons grote avontuur. Bij de nieuwjaarswensen van veel collega’s, vrienden, familie, buren en kennissen, hoorde ik steeds weer de extra wens, ‘het gaat nú gebeuren hè, nou heel veel succes’. Mooi al die wensen en belangstelling. Ja het gaat gebeuren.

In de afgelopen weken ben ik lekker vrij geweest en heb ik eens goed met wandelen de kilometers aangevuld. De teller staat nu op ruim 800 kilometer. Dat gaat prima dus. Zelfs het meerdere dagen achter elkaar lopen gaat prima, dat heb ik ook maar eens uitgeprobeerd. En ja, ook een paar keer samen met Peter getraind. Hij is inmiddels ook gaan oefenen met zijn rugzak om, nog niet op het Camino-gewicht, maar daar werkt hij naar toe. Als je samen loopt gaat de tijd extra snel, de kilometers vliegen er doorheen, we hebben een hoop lol over van alles en nog wat. Een mooi inkijkje naar wat het straks gaat worden op onze tocht.

Victor heeft de training ook opgevoerd, jullie hebben het kunnen lezen in zijn blog. Hij is, met alles wat hij nog de komende periode gaat doen, ook zeker klaar voor de tocht. Voor mij is het nu nog een kwestie van bijhouden en daarnaast verder alles aanvullen wat nog moet worden aangevuld en de laatste spullen aanschaffen die mee op reis gaan of moeten.

Tijdens de vele wandeltochten oefen ik in mijn hoofd waar ik wat in mijn rugzak zal opbergen. Daar zijn wat simpele regels voor, maar toch handig om de indeling wel goed doordacht te hebben. Slaapspullen gaan onderin, matje, slaapzak enz. Slippers voor na de tochten in een opbergvak aan de buitenkant om ze snel en makkelijk te kunnen pakken. De zware spullen in de rugzak ongeveer gepositioneerd tussen de schouderbladen. De kleine zaken, waaronder de kleding voor ’s avonds en de reserve kleding, daaronder en de andere spullen, het gereedschap zoals ik het noem, in een opbergvak bovenop de rugzak. In de zijvakjes passen dan weer de waterflessen en de kleinen heupzakjes vul ik met handschoenen, mutsje, wat repen powerfood. Zo ongeveer dus. Ik heb nog tijd dus dat zal ik verder nog wel wat uitzoeken en aanpassen als dat nodig is.

Alle belangrijke documenten zoals paspoort, Camino-paspoort, bankpasjes, geld enz. gaan in een waterdicht zakje en dan in een dicht-te-ritsen broekzak.

Alles goed overdenken en plannen kan geen kwaad. Als we starten hebben we ons goed voorbereid voor onze Camino. Of dat helpt? Ja, natuurlijk! Of dat problemen voorkomt? Nee, natuurlijk niet! Ik denk nu al te weten dat de Camino zijn eigen wetten heeft die je overkomen. Plannen is leuk, en moet ook, maar we moeten rekening houden met…….ja met wat eigenlijk. Geen idee.

Daar is het dan 2019. Een nieuw jaar. Ik wens jullie een fantastisch nieuw jaar.

Buen Camino y saludos

Caminotier Wim