Een rondje met lijntjes.

In mijn laatste blog heb ik jullie een inkijkje gegeven hoe de voorbereiding van een van mijn vele wandelingen verloopt. Alles aantrekken, veteren, voelen of het goed enz. enz. enz., en dan de appjes starten en lopen maar. In deze blog neem ik jullie mee op zo’n wandeling en jullie boffen, het is een flinke wandeling. Ik loop uiteindelijk een rondje van ruim 27 km. In de vele verhalen over de ervaringen  van andere pelgrims op de Camino, lees je veel over “wat het met je doet” om zo’n lange tocht te maken. Vooral het mentale deel interesseert me want ik ben eigenlijk ook wel heel benieuwd hoe het ons (mij) zal vergaan. Misschien is het volgende wel een klein voorproefje wat er op zo’n dagtocht allemaal door je hoofd heen gaat. We starten, loop maar mee:
De achterdeur doe ik op slot, het is vroeg, erg vroeg 06:01 volgens mijn telefoon. Ik hou van vroeg op staan om dan zeker in het weekend te genieten van de rust, in huis, maar ook op straat. Zeker op deze zaterdagochtend. Ik loop mijn straat uit en steek de brug van ons wooneiland over en sla linksaf. Het is fris en ik rommel nog wat aan mijn rugzak onder het lopen, voel met mijn hand naar achteren en check of de rechtse waterfles goed in mijn rugzak hangt. En dan beginnen de gedachtenlijntjes te lopen.
Eerst een over het Sinterklaasfeest van gisterenavond op de zaak. Ik ben de Sint en in mijn hoofd herbeleef ik delen van de avond. Het binnenkomen is altijd weer een feestje, de kinderen lopen allemaal met een sticker op zodat ik gelijk hun naam kan noemen en ze zijn verbaast dat ik hun naam ken……

Dan plopt een tweede lijntje aan; die mail moet ik eigenlijk zondag nog wel even bekijken want dat moet snel gepland worden….ondertussen draai ik het kiezelpad aan de rand van de wijk op en het bekende knisperen en knerpen, onder mijn schoenen bij elke stap,  is al een vertrouwd geluid geworden………lijntje twee; kan ik maandag die mail dan even bekijken en……het eerste lijntje komt weer terug; oh kijk Suus van opa Jaap is er ook weer, zó die is groot geworden…..plop het derde lijntje sprint aan; Peter en Victor lopen vandaag geloof ik in de buurt van Apeldoorn, hoop voor ze dat het droog is…………plop vierde lijntje; morgen de hele middag met de groep van de Roparun als Sint op huisbezoek lijkt me erg leuk, maar hoe gaat dat dan met die mijter in de auto en de staf, de krul kan eraf…..lijntje een; uh ik heb die staf gisterenavond toch wel meegenomen? Waar heb ik hem in huis neergezet? Plop lijntje twee; die mail is wel belangrijk, veel te plannen en nog een hoop voorbereiding, mhhh moet komende vrijdag wel extra werken kan ik niet wandelen…..plop eerste lijntje; het verhaal was weer echt te gek een echte boef die de cadeautjes had gepikt en de reactie van die kinderen, geweldig……….knip even alle lijntjes op stil.
Hè, ik ben verkeerd gestart, ik had via de dijk weg willen lopen, maar heb in plaats daarvan de lange route langs Smitshoek genomen. Ik visualiseer even snel hoe ik dan verder de route zal uitlopen en ik besef me dat ik dus wat extra km’s zal gaan maken wil ik helemaal rondlopen. Normaal zou je daar van balen van al die extra km’s, maar ik ben eigenlijk gelijk nieuwsgierig hoeveel ik dan straks heb gelopen….plop eerste lijntje dringt zich weer op; die nieuwe baard zat perfect en ik zie er ook veel mooier uit, op mijn gemak laat ik alle kinderen bij me komen en ik heb het gevoel dat ik goed in mijn rol zit. De praatjes gaan soepel en zijn leuk………plop lijntje vijf komt binnen: maandag starten bij de collega’s in Goes betekent vroeg op, maar dan kan ik alvast wat voorwerken voor aankomende  vrijdag dan heb ik een voorsprong…….plop lijntje zes: hoe laat moet Nikita morgen ook alweer paardrijden? Ik moet zelf om 10:00 uur op het startadres zijn voor de huisbezoeken als Sint, misschien past het dat ze met me mee kan rijden, straks thuis gelijk even nakijken……….dit lijntje gaat gelijk weer uit, daar komt niet veel meer op binnen, de actie staat uit. Ik kijk even om me heen en merk tot mijn verrassing dat ik al een uur heb gelopen. Dat gaat snel, zeker als je zo in gedachten loopt en het is dat moment dat ik me besef dat er zoveel lijntjes in je gedachten lopen en een voorbode kunnen zijn wat er straks in je hoofd gaat gebeuren als je zo lang onderweg bent. En eigenlijk gaat dan gelijk lijntje zeven lopen of nee, een nieuw lijntje zes, de vorige is namelijk afgesloten……lijntje zes dus loopt en gaat dus exact over dit. Over al die lijntjes die door je hoofd lopen op vele onderwerpen hoe zou ik dat nou in een blog kunnen krijgen zodat onze lezers, jullie dus, een idee kunnen krijgen hoe zoiets nu werkt.
Ik besluit om bewust op de lijntjes te gaan sturen. Dus hup lijntje een, Sinterklaas…..ja dag hoor, dag Sinterklaasje…dag hup wegwezen, het was leuk en een succes maar nu is het klaar, dáááááág Sint wegwezen nu. Zo lijntje één is uit. Lijntje twee…..pffffft dat gaat over werk……uit dat lijntje…plop. Zo, wat loopt er nu nog….o ja lijntje drie Victor en Peter ook aan de wandel maar dan aan de andere kant van het land, hoe zou het zijn om ook eens met hun groep mee te lopen……..lijntje vijf hier; Goes helpen bij het in gebruik nemen van een nieuw computer systeem….leuk maar is alles wel klaar wat moest ik nog doen……op de vrije lijn een komt weer een gedachten op over mijn uitrusting. Ik loop in gedachten de lijst na en som het rijtje op aan spullen die ik nog moet kopen. Inmiddels loop ik dwars door de kern van oud Barendrecht en het gaat lekker, mijn voeten voelen goed, mijn rugzak voelt….voel ik die wel, ja natuurlijk, maar hij hangt volledig in balans op mijn rug. Ik neem een punt van de route in gedachten en zak weer terug in mijn gedachten naar de vele lijntjes. Naarmate ik verder op de route kom merk ik dat alles zich wat vernauwt, niet alle lijntjes dringen zich meer zo op. Het is inmiddels lichter geworden en ik ben twee uur onder weg. Ik loop nu richting Rijsoord langs oude dijkhuisjes. Het valt me op dat er veel wordt geklust aan deze huisjes, bij heel veel huisjes zie ik bouwmaterialen voor de deur staan, stenen, kozijnen, lateien (zoek maar ff op 😉) hout, zand…..wonen veel klussers hier, eigenlijk is dit ook weer een lijntje nummer zeven geloof ik. Best wel druk in mijn hoofd. Nee, een pilletje is niet nodig, het is gewoon een proces wat zich afspeelt en als je er zo analyserend naar kijkt best wel een interessant onderwerp.
Eigenlijk noem ik het gedachten-surfen, van de ene naar de anderen. Mijn tocht verloopt verder prima. Ik eet onderweg mijn meegenomen broodjes op maar stop niet, het gaat veel te lekker. Na drie uur passeer ik een punt dat ik op nog geen 50 meter van mijn huis loop en nee, ik laat me niet verleiden om een kortere route te nemen. Ik sla rechtsaf en plak nog zo’n 6 km aan mijn tocht vast. Uiteindelijk staat de teller op 27,5 km voor dit rondje, een rondje van bijna vijf uur wandelen. Een heerlijk rondje, een rondje met lijntjes.

Buen Camino y saludos

Caminotier Wim

Foto: eerdere wandeling