Beloofd is beloofd, ik zou jullie in deze blog “En dan mijn schoenen kopen……(deel II)” laten weten hoe het verlopen is met de aanschaf van mijn wandelschoenen. Mijn zus had beloofd dat ze mee zou gaan omdat ze zelf goede ervaringen heeft met de aanschaf van haar schoenen bij Bever in Den Haag. Ik haal haar op in Vlaardingen en we gaan gezellig samen op pad. Gelijk weer wat tijd om wat bij te kletsen. Ondanks haar al redelijk gevorderde leeftijd, bijna 70, (oei mag ik dat wel, de leeftijd van een dame verraden?), is zij nog dagelijks samen met haar man in hun sportschool aan het werk. Een prachtig bedrijf waar ze al meer dan 40 jaar eigenaar van zijn en zeer veel mensen een sportief leven kunnen bieden. Op weg naar Den Haag dus.
Parkeren bijna voor de deur, waar vind je dat nog. De winkel van Bever straalt iets uit van een zeer groot uitgevallen houten blokhut. Het doet gezellig aan, zeker met de Kerstversiering. We lopen de trap op naar de schoenenafdeling, en daar staan ze, in een haast eindeloze rij, schoenen, schoenen en nog eens schoenen. Help, hoe ga ik daar “mijn” schoenen uitpikken die me ruim 2600 km naar Santiago gaan dragen. Nou hulp was aanwezig, en hoe. Arjan staat er op zijn naamplaatje, hij informeert waar hij ons mee kan helpen en werpt, wat een beroeps-uiting, direct een blik op mijn schoenen die ik aan heb. Ik betrap hem er op en hij lacht en zegt inderdaad dat dat een beroeps-dingetje is. Ik stel hem gerust en zeg dat ik op een paar heel oude afgetrapte barrels loop. Hij vraagt aan mij waar ik naar op zoek ben, maar eigenlijk wil hij eerst weten waar ik mijn schoenen voor ga gebruiken. Dat verhaal is gauw vertelt en hij is onder de indruk. In mijn eerste blog schreef ik al dat ik zonder veel directe informatie mijn schoenen wil uitzoeken, maar dat gaat niet helemaal op. Ik weet welk merk ik wil, en ik weet ook wat voor soort schoenen ik wil. Merk Meindel en categorie A/B. Beetje technisch misschien, maar de categorisering (A t/m D) is ingevoerd om een aanduiding te geven waar de schoenen voor kunnen worden gebruikt.
Een categorie A schoen is een vrij soepele wandelschoen terwijl een categorie D schoen een zeer stugge, hoge bergschoen voor extreme tochten is. B en C zitten daar dan tussenin en een combinatie is ook mogelijk. A/B dus, licht maar wel een bepaalde stevigheid voor het wat ruigere terrein.
De verkoper legt me prima uit wat de voor- en nadelen van de schoenen zijn die hij me laat passen. Hij vermijdt daarbij prima om me over de pasvorm geen bevooroordeelde informatie te geven. De eerste schoen past prima en ik maak een rondje over een mooi kunstig aangelegde route in de winkel. Het is een combinatie van grove ongelijke stenen en keien, maar ook een strookje tegels en wat kleine keitjes waar een paar traptreden van gemaakt zijn. Het voelt goed en een heel klein beetje stug. Inlopen? Het tweede paar schoenen haalt na het aantrekken en goed veteren het rondje van het voorbeeld paadje niet. Het knelt te veel en past gewoon niet lekker. Uit dus en gelijk opzij gezet.
Het derde paar gaat aan als een pantoffel, veteren, staan, lopen nog meer lopen en eigenlijk wil ik nog véél meer lopen zo lekker zitten deze schoenen. Tja, in mijn hoofd is de keuze dan al gemaakt. Oei, zo snel doe ik daar wel goed aan, moet ik nog niet even wat anders. Nee, ik houd ze nog even aan en loop een rondje over de schoenenafdeling. Het blijft goed voelen. Nu laat ik me verder informeren wat ik nu eigenlijk aan heb en dat is een prima verhaal. Waterdicht, ademend, speciaal foam voor de pasvorm, draaipunt/afwikkelen op de juiste plek onder mijn voet enz. enz. enz. Allemaal prima. Ik besluit deze te kopen en koop er direct een paar extra veters bij en onderhoudsmateriaal. Check, schoenen gekocht. Zaterdag ben ik gelijk in de ochtend een proefrondje gaan maken en heb ruim 12 km op mijn nieuwe schoenen gelopen. Dat ging prima, tuurlijk merk je dat ze nog nieuw zijn en nog wat “inloop-km’s” nodig hebben, maar dat komt wel goed. Ook op zondag weer gelopen en nu wat verder, ruim 16 km in de mist en met sneeuw (zie foto). Net als met mijn rugzak ben ik nu al goed bevriend met mijn schoenen. Dat belooft wat voor de komende wandeltochten, dus “En dan mijn schoenen kopen..” wordt nu “En dan op mijn nieuwe schoenen lopen…..”
Buen Camino y saludos
Caminotier Wim
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Vergeet niet je naam onder je bericht te zetten!