Het gaat hard. Nog 99 dagen en dan starten we vanuit Barendrecht naar Santiago. Peter en Victor hebben hun eerste dagtocht er dan al opzitten. Zij vertrekken immers vanaf hun eigen adres en komen dan naar mijn adres in Barendrecht lopen. Dat is een tochtje dwars door het centrum van Rotterdam. Peter en ik hebben die route afgelopen vrijdag 21 december nog gelopen. Maar laat ik bij het beging beginnen.
De afspraak was al wat langer geleden gemaakt. Op vrijdag 21 december zouden we elkaar weer ontmoeten bij Peter thuis om te checken hoe het met onze voorbereidingen staat. We moesten nog wat zaken over de route uitzoeken die nog niet helemaal duidelijk waren en gewoon leuk om elkaar weer even in real life te zien en elkaar te vertellen over de voorderingen qua trainen. Nou Victor heeft het geweten.
Ik sta vroeg op, of eigenlijk is het de gewone tijd die ik ook opsta als ik naar mijn werk ga, het is 05:45 uur op de wekker. Het is nog stil in huis. Mijn huisgenoten slapen nog lekker, het is Kerstvakantie dus geen verplichtingen van school of werk. Mijn loopkleding ligt al klaar en ik ga na een bezoek aan de badkamer naar beneden. Eerst maar eens het weer checken. Oei dat zit er niet oké uit. Buienradar laat een deken van blauw, donkerblauw en soms rood zien die over Nederland trekt. De grafiek er onder geeft pieken aan precies op de tijd dat ik naar de tramhalte moet lopen om de tram van 08:05 uur te nemen richting Peter en de rest van de dag lijkt ook nat te verlopen. Mijn plan is om heen de tram te nemen en dan terug naar huis te lopen. Zoals gezegd, dwars door het centrum van Rotterdam en ruim 14 km.
Het nu al zo vaak gevolgde ritueel van aankleden, eten klaarmaken voor onderweg, rugzak in orde maken en het zorgvuldig aantrekken van sokken en schoenen is al bijna een routine. Dat mag ook wel, ik heb al zo’n 54 trainingsrondjes gemaakt en de teller staat op ruim 600 km. Mijn rugzak is vandaag weer extra zwaar. Ik neem mijn grote laptop mee zodat we op twee schermen tegelijk kunnen werken bij het napluizen van de route. Ik schat het gewicht zeker op elf á twaalf kilo. Ik heb nog even de tijd om heerlijk van de rust in huis te genieten en ik lees op mijn iPad het laatste nieuws. Dan is het tijd om de deur uit te gaan. Mhhh…regenbroek aan trekken? De piek op buienradar schreeuwt bijna naar me JAAAAA DOEN, en ik, eigenwijs als ik ben denk, ach dat kleine stukje naar de tram, zal wel meevallen. Stukje dijk van 1.2 km zo gebeurd en straks in de tram kan ik een uur opdrogen. Ik heb het geweten.
Ik stap de achterdeur uit en dan is het maar goed dat ik dat bewust doe anders zou ik het idee kunnen hebben dat ik nog in de badkamer sta en dan wel onder de douche. Voor ik de straat uit ben ben ik al flink nat geregend, het komt met bakken uit de hemel. Toch loop ik door, eigenwijs, geen hoes over mijn rugzak doen, nee hoor, hij zit notabene geïntegreerd in het bovenste vak, en ook geen regenbroek aan. Nee joh ben je gek wat een gedoe. Dat hoop ik straks wel allemaal kwijt te raken op onze Camino. Dat opgejaagde, gauw lopen geen tijd voor al dat gedoe, terwijl rust en even wat meer aandacht zo veel prettiger zou zijn. Resultaat, kletsnat bij de tram aankomen en maar hopen dat het snel droogt. Ik doe het voor mezelf af met de mooie smoes van een beetje ontbering kan geen kwaad. Daar krijgen we straks ook mee te maken. En eerlijk gezegd valt het ook allemaal best mee, er zijn ergere dingen. Lekker cliché.
Over de afspraak bij Peter kan ik kort zijn. De route is duidelijk en we kunnen als dat nodig is voldoende variëren. We besluiten dat te bekijken als we onderweg zijn en hoe het dan met ons gaat. Uiteraard was het weer heel gezellig en beloofd dat wat voor de tocht der tochten. Mhh, waar doet me dat aan denken? O ja, de Elfstedentocht.
We nemen nog even onze eigen voorbereidingen door. Peter die elke dag aan het sporten is, wandelen, hardlopen, bootcamp, rondjes sportschool, wat een bikkel. Zelf geeft hij aan toch nog wat meer op het wandelen te moeten focussen, zowel het lopen als het oefenen met een zware rugzak. Planner zoals hij is, staat er voor de komende drie en een halve maand een heel programma klaar om helemaal in de juiste vorm te zijn als het straks zover is.
Victor, onze loper met de meeste ervaring en km’s in de benen, hoort onze vorderingen aan en constateert dat hij toch ook nog flink aan de bak moet. Maar ook hij heeft nog een aantal zaken op de planning staan waaronder het lopen van een deel van het Pieter-pad samen met Hetty. Wat Victor niet hoeft te trainen is zijn relaxte en zeer positieve kijk op het leven en zo ook op onze tocht. Hij zegt “Natuurlijk zal het wel eens even wat moeilijker gaan maar dat is ook weer mooi want dan kunnen we eens kijken hoe we dat dan weer oplossen.” Hij lacht er zijn aanstekelijk lach bij en ik geloof hem. Over mijn conditie en voorbereidingen qua lopen met volle bepakking, zijn de heren heel duidelijk. Zij vinden dat ik er nú al klaar voor ben. Niks op aan te merken. Mooi om te horen en is gelijk ook weer een extra stimulans om gedisciplineerd door te gaan. Dat woord gaat Victor nog even opzoeken. Hij lacht om zichzelf als hij toegeeft dat dat niet een van zijn sterke kanten is. Ach de rest is dik in orde dus hij kan het hebben.
Ik heb besloten om na onze afspraak terug te lopen naar mijn huis in Barendrecht en Peter zegt een stuk mee te lopen, maar uiteindelijk loopt hij helemaal mee naar Barendrecht en gaat dan wee met de tram naar huis. Mijn zelfde route van vandaag. Victor is niet te verleiden, hij heeft andere afspraken. Om half elf gaan we op pad. Het weer is onstuimig, veel wind, wat regen, maar weer zo lekker en lopen met z’n tweeën is toch wel een stuk gezelliger. Peter en ik kletsen over van alles en nog wat. Het lijkt wel Camino-tijd.
Onderweg zien we Rotterdam en de Rotterdammers in Kerstsfeer. Zelfs een tram van de RET is omgetoverd tot een Kersttram. Grote rode Kerstmuts op de kop inclusief mooie witte rand en langs alle ramen mooie lichtslangen. Dat de voorbereiding goed gaat blijkt wel dat we helemaal in onze tocht op gaan. In de Kersttram zit namelijk mijn vrouw op weg naar haar afspraak in Rotterdam. Ze ziet Peter en mij lopen en zwaait……….tja we zijn aan het lopen en hebben wel de tram gezien maar niet mijn zwaaiende vrouw die ons in actie ziet. Sorry schat. Nog 99 dagen.
Buen Camino y saludos
Caminotier Wim
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Vergeet niet je naam onder je bericht te zetten!