1 oktober 2024, A Pena - Villanueva, het begon droog ...

Op de Norte wordt er niet zo vroeg opgestaan. Het wordt hier later licht dan in Holland. Om een uur of 7 beginnen de mensen eens te bewegen. Het was een rustige nacht, geen luide snurkpartijen zoals op de Frances. De lopers zijn hier jonger en in betere conditie. Een aantal gaat wel wat vroeger weg voordat de bar om 8 uur opengaat. Zoals een ouder stel. Die toen we hier gisteren kwamen al uitgeteld op bed lag. Tsja, dan kan je wel vroeg in het donker weggaan maar waarom, om weer vroeg siësta te houden. Voor de warmte hoef je het tenslotte niet te doen. Maar iedereen loopt zijn eigen Camino zoals Wim altijd zegt. Wij vertrekken na een lekker ontbijt en zien de zon opkomen.

Omdat er bergen zijn komt de zon iets later op. 

De temperatuur is lekker zacht. Dat is lekker. Het gaat wel gelijk flink omhoog. Het begin is mooi, je vergeet soms te melden hoe mooi het is. 

Na een kilometer of 9 krijg ik honger en stel voor een staande receptie te houden. We eten wat en kunnen weer door. Dan komen we een bar tegen en gaan wat drinken. We kletsen wat met een twee Nederlanders die samen optrekken, een 74 jarige en een iets jongere vrouw en zien nog wat bekenden. Een druk Italiaans/Frans koppel met de Italiaanse met paarse haren en nog veel meer. We zitten gezellig te kletsen en dan begint het toch wat te regenen. En dat blijft het af en aan doen. Poncho openritsen, poncho weer dicht, en zo gaat het door. Dan komen we het stadje Villanueva binnen dat door velen uitgescholden wordt voor Lourenzá. We lopen naar de gemeentelijke Aubergue van de Xunta. Gerund door vrijwilligers. Leuk om daar weer eens te slapen leek ons. De goedkoopste overnachting tot nu toe, 10 euro voor een bed. Best OK nog steeds de Xunta. Dan het ritueel, douchen, proberen wat droog te krijgen. Wassen hoeft niet, dat wordt echt niet droog. Voor morgen een hotelletje gepakt omdat het morgen gaat regenen, hard en veel zo lijkt het. En dan kan je wat drogen en föhnen (sokken kan je heel goed droog föhnen, eigenlijk alles wel). Eten is er niet veel. Het Spaanse eten is in vergelijking met het Italiaanse eten echt minder voor ons, in ieder geval voor een vegetariërs. Een doorgewinterde carnivoor komt hier nog wel goed weg. Dus halen we wat bij de Eroski en een concurrent en gaan aan de slag in de keuken. Melk voor de koffie, een Leffe Dubbel, mie, een salade met tonijn voor Hetty, toast met geitenkaas en nog zo wat. Koffie met chocolade als toetje. En dan naar bed. Hopenlijk is alles droog morgen. Het is niet heel nat dus het zou kunnen. Maar pelgrimeren is pelgrimeren. Morgen weer verder in dit prachtige land. 

Het verstand is niet alleen onophoudelijk op zoek naar stof om over na te denken maar ook naar voedsel voor zijn identiteit, zijn zelfbesef. Zo ontstaat het ego en herschept het zichzelf voortdurend.

Eckhart Tolle