8 oktober 2024, O Pedrouzo

 We staan relaxed op en ontbijten daar eerst zelf. Het eerste ontbijt. Volkoren toast, koffie met melk en Griekse yoghurt met citroen smaak. Het smaakt goed. We maken nog een praatje over het weer (over de orkaan die van Amerika afkomt en nu hier is) en dan op pad. Hetty zet de sokken erin en die zie ik voor mij glibberen. Het is nog steeds, prachtig in Galicië. 

Er kwamen ook herinneringen terug aan 5 jaar geleden toen we hier liepen, Wim en ik en een leuke club pelgrims. Ik was behoorlijk ziek, had koorts en bronchitis. Hoestte de longen uit mijn lijf. De herinnering kwam op omdat het bos net na Azoua heel dicht en donker wordt, ik had destijds een lampje nodig omdat het vroeg was, en behoorlijk omhoog gaat via een ongelijk bospad.

En vlak na de start van het lopen die ochtend. Dat was werken, alle reserve die ik had in de strijd gooien. Zoals ze bij Kamp van Koningsbrugge zeiden, 'als je denkt dat je niet meer kan zit je pas op 40% van wat je echt kan. Ik denk dat ik toen echter wel naar 80% zat van wat er in zat. Samen aankomen met de hele groep was de doelstelling en die werd gehaald!

Goed, genoeg gemijmerd. We liepen nu met slechter weer. De paden waren tot prak gelopen. Overal stroomde water, constant springen van droge plek naar droge plek. Niet iedereen kon dat aan en in ons lunch restaurant zagen we 2 maal een bustaxi voorkomen rijden om een strompelende pelgrim in te laden. Kijk zelf maar hoe nat het is.

Dit leidde tot alweer een Caroline momentje. Ik zie Hetty voor me lopen en ze besluit een grote stap te nemen ergens naar boven de bosjes in. Ik blijf wachten. Tenslotte, er is wel niets te zien in mijn ogen maar er zal voor Hetty wel een fotomoment inzitten. Dan kijk ik het pad eens op. Water van links tot rechts. Geen mogelijkheid om ergens via een kant nog droge voeten te houden. En dan zie ik Hetty aan de andere kant van het pad weer uit de bosjes komen het pad op. Had ik dus helemaal voor niets staan wachten om haar galant te helpen om van die helling af te komen. 

Na 7 km een terras. Wat gepraat met een jonge Russische meid die in Spanje woont. Veel Mexicanen deze keer op pad valt me op.

We lopen door en besluiten wat te drinken en wat te eten na 15 km. Een meevaller. Heerlijke gekruide patat met een vega burito, een witte wijn en een Radler.

En dan snel door, het regent niet hard en soms is het droog, naar O Pedrouzo. Ons pension is lang niet slecht. Goede douche en toilet delen met één andere kamer, lekker de verwarming aan (dus alles snel droog!) en vlakbij een pizzeria en Mexicaan. Die gaan we zo bezoeken. Het regent inmiddels flink, en niet alleen hier, ook in de Sahara. 

 Morgen de echte zware regen met windkracht 5 bft. Nu nog maar 44 mm (was eerst 50 voorspeld). Maar de nacht telt ook mee. We komen nat binnen dadelijk op het plein van Santiago. Maar pelgrimeren is niet hetzelfde als een walk in the park. Tot slot nog een paar foto's.