Dag 2 Istanboel

Dag 2 Istanboel 

2. "Love is the bridge between you and everything."

Rumi 

Vrienden, mijn tijdelijk lokale nummer is 

+90 536 059 65 81. Hetty haar nummer is ongewijzigd (maar niet bereikbaar, alleen via WhatsApp of mail als er wifi is). Mijn whatsapp, messenger, signal is ongewijzigd. In Turkije is niet overal bereik. Tot zover de huishoudelijke mededeling. Wat is er vandaag gebeurd? Eerst een kleine aanvaring met de jeudige eigenaar van onze basic kamer omdat Hetty de andere lege kamers had bekeken. Interessante gesprekken. Uiteindelijk is hij bereid een monteur te sturen voor het wasbak kraantje. Zo zie je, uit alles kan iets goeds komen 😀 Daarna water gechloreerd om het drinkbaar te maken (we hadden nog geen water kunnen kopen) en toen op pad. Wat een leuke buurt. Leuke ontbijttent en alles prima. Wel bijna Nederlandse prijzen. Toen naar het belangrijke heiligdom hier: de Eyüp 

mosque. Die is echt prachtig. Zowel het plein als de directe omgeving. En binnen ook prachtig. Ik kwam het plein op en alle spanning, niet overdrijven, maar toch, zo'n lange reis, geen slaapplaats en geen mobiele verbinding, maakt je niet relaxter, verdween in één klap. Een heerlijke rust en harmonie kwam over mij. 

Na het heiligdom bekeken te hebben zijn we even gaan zitten in de grote moskee zaal. De imam preekte en het klonk wel mooi. Een kat vond dat ook en liep op haar gemak door de moskee ruimte, zigzaggend rondom de zittende mannen. De vrouwen zaten in een zaal ernaast. De kat vond een moskeebezoeker bereid haar uitgebreid te aaien en ging daarna lekker liggen. Er zijn hier heel veel katten, kattenvrouwtjes en hokjes voor de katten. Maar ook drinkbakjes, ook voor de vogels. De katten zijn er op hun gemak. Heel anders dan in de Arabische landen die we gezien hebben. 

The Byzantine city walls of 

Istanbul, Eyüp village is where Eyüp 

Ensari passed away. His grave is one 

of the most holy places of Islam after 

Mecca, Medina and Jerusalem, and 

therefore a place of worship for 

Muslims throughout the world. After 

the conquest of Constantinople 

(1453), the Muslim elites chose this 

village as a burial ground to be as 

close as possible to the Eyüp Ensari.

Voordat we naar de moskee gingen waren we eerst in een telecom winkel. Maar het lukte niet een simkaart te activeren. Na een uur even terugkomen, vroeg hij. Weer proberen, maar het probleem bleek mijn paspoort. Misschien bij een andere winkel, hij wees me op een winkel 100 meter verder. Op naar die winkel. 

In die 100 meter stond er iemand met een mic en iemand met een grote camera, een interview. In het Duits. Nou is dat niet echt mijn sterkste kant. Engels misschien, nee, Duits. Ach ja, vragen over Gaza, Israël, Trump, wat hier nog meer leeft dan bij ons. In mijn beste Duits …. met wat Engels erdoor. Maar de interviewer begreep het wel en vatte het in 2 minuten samen. Dan de winkel in en hopen dat Hetty, die even wat foto's ging maken mij wel zou vinden. Bellen konden we niet. 

Derde poging, maar weer ging het moeizaam. Paspoort weer het probleem. Met 2 vrouwen en daarna 2 mannen extra, een scan van het paspoort en nog een paar dingen lukte het tenslotte een simkaart te werkend te krijgen. Yes! Wij blij in een café aan de taart en cappuccino. Als aanvulling op een prima ontbijt (granola met

banaan, ei met kaas, sinaasappelsap en thee en koffie). Ik moest wel even de telefoon opnieuw opstarten ivm sd kaart. Geen probleem. Wel even de pincode ingeven. Verkeerd. Nog een keer. Verkeerd. O ja, het is een nieuwe, laatste poging, maar het moet dan toch wel 0000 zijn. Fout. Alles blokkeert. Een kleine schrik, maar bij nieuwe simkaarten krijg je ook nieuwe PUK codes. Dus na 2 keer invoeren van de puk code was alles weer in orde. 

Dan tussendoor weer contact met de hotelman. Hij zou iemand sturen met een kraan, of ik dan kon kijken of het goed was. Nou, de nieuwe kraan ligt er inmiddels maar zit er niet op. Maar ik krijg wel een band met hem. We kunnen nu lekker appen dankzij de nieuwe kaart. 

En dan nu de buurt verkennen. Een ander stuk dan we morgen met de groep doen, tenminste degene die al in Istanboel zijn. Heerlijk langs het water richting het toeristische centrum. En hier kwamen we allemaal sufi's tegen met de bekende hoofddeksels. Dachten we. En ja hoor, Hetty vroeg het en het was zo. 

Op de terugweg naar de moskee en dus ook ons hotel stopte een auto. Raampje open, of we Christenen zijn? En dat die toch ook niet goed bezig zijn, ze steunen Israël toch? Ik maak een praatje. Het is erg. Iedereen vindt het erg. Christenen ook. Min of meer tevreden rijdt hij weg. 

Dan zijn we bijna terug en zien een eettent bij de moskee, je kan de gekleurde waterfontein zien. Mooie gerechten, vega ook, echt een mooie tent en redelijke prijzen, Mimandar1505. Lekker gegeten, al duurde het even voordat we konden beginnen. Een oudere buurman met zijn dochter of kleindochter, die bleek in de buurt te wonen, ging een prachtig verhaal houden in goed Engels, over het hart, de liefde, de basis van alle geloven tenslotte, over beheersing van het spreken, over dieren en milieu, de medemens helpen en hebzucht. Wij begrepen van onze ober dat de man niet alleen bezoeker van dit restaurant was maar tevens de eigenaar. De frieten van Hetty werden koud maar dat had ik (Hetty minder 😅) er graag voor over. Als je een Rumi tegenkomt mogen de frieten koud worden. 

Na een wandeling langs de verlichte moskee en fontein op naar onze kamer. 

Tot morgen maar weer 🙏