De Montefalco Wijn is lekker (binnenkort vast wel ergens op de menukaart maar nu geen fles gekocht) weten we van vorig jaar maar het dorpje valt wat tegen. Wel een mooi plein. De perfecte pelgrim die stierf zittend tegen de biechtstoel, al wachtend op de biecht, ligt in een kerkje hier een paar honderd meter vandaan, maar het kerkje is dicht. Morgen een nieuwe poging (om hem te zien, hij is gemummificeerd, niet om hem na te doen). Wat mij namelijk bezighoudt is dat hij nu zonder de biecht dood is gegaan en of dat zijn karma niet negatief beïnvloed heeft? Of zoals de Christenen zullen zeggen, heeft hij nu zijn ticket verspeeld naar de hemel, blijft hij nu gewoon daar liggen zonder opgewekt te worden? Hij ligt in een kerk wel goed zou je zeggen. We zullen het nooit weten maar als de kerk morgen open is zal ik hem sterkte toewensen. Het is tenslotte een collega pelgrim en die gun je het beste. Een kaarsje opsteken als het kan is denk ik het het minste wat je voor hem kan doen. We zullen zien. Maar nu naar vanochtend.
Na een goede nacht zijn we opgestaan en verrast door het weer. Geen regendruppels maar fluitende vogels waren ons deel. Wel koud, dus de broekspijpen blijven nog even aan, maar we beginnen zonder poncho. Eerst naar de auto (die in het vorige fotoverslag parmantig onder de regenboog stond) want de paraplu wordt niet meegenomen en het paarse jasje ook niet. Het gewicht geeft de doorslag. En daarna naar de route. We komen een Duits paar tegen, we knikten en vroegen of ze naar Rome gingen. Dat gingen ze. Alleen wij ook, en wij gingen de andere kant op. En jawel, zij moesten omdraaien. Al gingen ze heel snel een andere kant op. Zij volgden de (Duitse) Roter route en wij de (Hollandse) Franciscaanse Voetreis. Later zagen we ze na 8 km voorbij lopen toen wij wat van de route af tegen een muurtje zaten. We zullen ze vast nog zien.
De route was best wel mooi, mooier dan gedacht eigenlijk. Even Spello uit, maar daarna mooi vlak land. Ik dacht ook dat het wel vlak zou blijven al liepen we steeds naar de heuvels toe. Maar op het eind gingen we toch omhoog. Maar met een mild percentage. Goed om er in te komen. Een paar keer door het hele hoge gras, korte stukjes, maar bij het naderen van Bevagna wat langere stukken door het heel hoge natte gras. Toen het mans/vrouwshoog werd, was het wel tijd om even naar het droge asfalt terug te keren en het laatste stuk te vermijden.
Bevagna was een aangename verrassing waar we heerlijke cappuccino, appelcake en cheesecake aten. Zeker verdiend. Dat gaf ons veel kracht voor de laatste 7 km. Uiteindelijk, inclusief door het stadje en naar de auto heen en weer 22 km gelopen met een bescheiden stijging van 300 meter.
In Montefalco werden we opgewacht (we hadden geappt dat we tegen 4 uur er wel zouden zijn) door een vriendelijk man die al buiten stond te wachten en ons leuke appartementje liet zien. Een mooi begin. De spieren doen wel een beetje alsof ze het pittig vonden, maar die spelen gewoon toneel, al denken we daar morgen misschien anders over. Tot morgen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Vergeet niet je naam onder je bericht te zetten!