Om half 7 op om om half 8 aan het ontbijt te zitten. Het lukte. Een echt Italiaans ontbijt, met veel cappuccino, voor ons extra water, een soort harde taart en lekkere croissants. Daarna naar de auto. Een aardige brommerige man, ik denk vader die opgetrommeld was door dochter, liep met ons mee naar een stokoude grote Alfa Romeo. Hij reed er voorzichtig mee en we kwamen bij het overgeslagen hotel, waar we best hadden kunnen slapen. Ze dachten zelfs dat Bert Victor heette. Maar ja, na 2 mails zonder antwoord kan je dat niet weten. Uitgeladen uit de Alfa vroeg ik wat het kostte, het kostte niets. Ik denk dat hij de opdracht had meegekregen dit te zeggen. De tip was dus welkom en een grote glimlach kwam tevoorschijn. Hij bleef nog even een praatje maken en het ijs was gebroken.
Toen op pad. En gelijk door de bossen en velden, langs de rivieren, en alles in een groen licht wat je alleen in de lente kan zien. Wel veel stijgen en dalen, soms lastige paden, maar genieten. Bij ons tweede pauze kwamen Bert en Marlies gezellig met ons mee picknicken, die verbaasd waren ons hier al te zien. Want wij zouden 3.5 km plus 200 hoogtemeters extra moeten maken. Het geheim maar verklapt dat de auto ons geholpen had bij de start. Wij gingen weer door naar de paden waar Franciscus gelopen had en gingen naar zijn favoriete eik toe. Die kerel had echt wel smaak en gevoel voor mooie natuur. Ik moest nog denken aan het antwoord op een vraag aan iemand (wie ben ik vergeten) of hij in God geloofde. Ja, zei hij, ik geloof in de God van Spinoza. En wat zei Spinoza, godslasterlijk in die tijd, God is de Natuur.
En de eik, die dus in 1200 al mooi was, was dat nog steeds. En al dit prachtige favoriete gebied leek dus wel wat op La Verna. Niet toevallig denken wij. En opvallend, waar hij het mooi vond, stonden altijd heel veel cyclamen (een observatie van ons, waar de theologen nog veel aan zullen hebben).
Op het eind werd het toch wel wat zwaarder. We liepen een stukje mee met Bert en Marlies en kletsen wat over autisme en kinderen, maar zij lopen toch wel wat harder dan wij.
Aangekomen in het dorp eerst even het klooster bekeken en daarna onze verblijfplaats zoeken. Dat viel niet mee, ook al had de jonge man die dit verhuurde voor 45 euro per nacht, zich uitgeput in foto’s om het huisje aan te duiden. Inderdaad, zoals hij schreef, Google Maps helpt je hier niet. Leuk huisje, we zijn hier samen met 2 andere Italiaanse lopers.
Omdat we niet zo geweldig gegeten hadden de laatste dagen, vonden wij het echt nodig weer even gezond te eten. Een winkel vinden viel niet mee, oude Italianen verstaan zelfs supermercado niet, maar uiteindelijk toch wel. Nou ja, de naam supermarkt is ook wat overdreven. Maar ik kon er veel kopen. Hetty lag op de bank te rusten. Tot ik haar opbelde. Hoe kom ik terug, ik was de weg alweer kwijt. Daarna douchen en koken. En nu, om 2100 uur, klaar. Even een blogje schrijven. Gelukkig had de supermarkt Birra Moretti, in de de grote flessen. Dat scheelt. En het eten was best lekker, en de koffie ook.
Tot morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Vergeet niet je naam onder je bericht te zetten!