30-4-24 Rieti

Natuurlijk hebben we even aan Juliana gedacht. Koninginnedag. Zo'n Koningsdag beklijft niet. Vanochtend lekker ontbeten, samen met Italiaanse huisgenoten uit Milaan. Erg gezellig zo dat we weer niet de prijs van vroeg beginnen hebben gekregen. Om half tien waren we op pad. Maar de afstand zou maar iets van 16 km zijn, en geen extreme hoogten en af en toe een verhard weggetje. Moet kunnen. Gisteren even een mailtje gestuurd naar Rita in Rieti dat we er aan kwamen maar waarschijnlijk niet zo vroeg waren. We herstellen zo lekker van de eerdere vermoeienissen. Na 4 km een heerlijke koffiestop met dezelfde Italianen en nog meer Italianen, zo druk hebben we het nog niet gezien. Voor Italiaanse begrippen is het druk op de route. Dat komt omdat er ook nog een andere populaire route hier over hetzelfde traject loopt. Zie de foto van het boekje. Schijnt ook erg mooi te zijn. En het is morgen 1 mei, een vrije dag. 

Na de koffiestop nog ergens een ‘rugzak tegen een hek' stop voor wat crackers met kaas en dan daarna door naar een klooster met grote moestuinen waar ze een soort afkickkliniek hebben. De moestuinen zien er zo goed uit dat ik denk dat ze de (ex) verslaafden er hard laten werken. Hier komen Bert en Marlies ook aan. Ook niet zo vroeg vertrokken, en Bert heeft nog last van een blaar onder de bal van zijn voet. Niet zo makkelijk te vermijden die plek. We kletsen wat, eten wat en openen de zak rozijnen. Onderweg gekocht van een Italiaan, die ons ook van water voorzag (nog nooit zoveel watertappunten op een kaartje gezien, nog nooit zoveel buiten gebruik gezien of onbereikbaar wegens een kleine goed aangegeven omleiding) die toen Hetty wilde uitleggen wat Nederland en Rotterdam was en over Feyenoord begon, gelijk over Matthijs van der Poel begon. Want hij kende zijn vader. En hij had gelijk. Voetbal is leuk, wielrennen is belangrijk. Zo grappig allemaal. 

Uiteindelijk het klooster verlaten, toen we binnenkwamen in de kerk van het klooster kregen twee mannen een wel heel uitgebreide toelichting op alles. Nadat zij uit het kerkje kwamen, een 3 kwartier later, zei Hetty, opschieten hoor, dadelijk komt hij ons ook zo lang alles vertellen 😀. Jammer toch die cultuurbarbaren. Maar ik deed voor Hetty natuurlijk ook mijn best om de heren, die er uitgeput uitzagen, snel te volgen toen ze wegliepen. 

En toen Rieti. De stad was veel groter dan ik had gedacht. Echt wel een stad. Ons onderkomen bij Rita Giovenelli, uit het boekje, lag in het oude centrum vlak achter de grote winkelstraat met de grote boekhandel in een oude kerk. We werden ontvangen met koffie en een lekker yoghurtje en kregen een toelichting. Voor het ontbijt konden we alles pakken wat er was en dat is veel, en tussendoor ook. Een leuke kamer, niet de grootste omdat Rita bang was dat ik te lang zou zijn om daar onder de douche te kunnen staan, maar een mooie kamer. Morgen om 6 uur pm krijgen we een rondleiding van Rita door de ondergrondse stad. Samen met Bert en Marlies (ja, van de sultan trail). Rita, onze gastvrouw, heeft ook een leuk kinderboekje geschreven, ook vertaald in het Nederlands (en nog 9 andere talen). Een heel grappig boekje. 

Omdat we morgen geen zin hebben te koken (eerst die rondleiding om zes uur) gaan we vandaag min of meer gezond aan de gang met falafel balletjes, couscous en groente en voor Hetty iets met tonijn erbij (doet ze normaal nooit hoor 😂). Een fles bier, rode sinaasappelsap en Chianti erbij, dat moet goedkomen. 

Dan nog een weetje . Het brood is hier niet lekker, compleet zoutloos. Al het brood. We vroegen waarom? Op een nette manier. Niet zo van ‘’waarom is het brood hier niet te eten’ (en zeker niet op zijn Rotterdams). Het blijkt met de belastingheffing uit de Romeinse tijd te maken te hebben. De mensen hier weigerden nog zout te gebruiken in verband met te hoge belastingtarieven. Ze boycotten het zout. En voor wat het brood betreft is dat daarna in deze streek altijd zo gebleven. 

Morgen uitslapen en de stad bekijken en zorgen dat we niet nat worden. Morgen is regen voorspeld. 

Tot morgen 🙏