1-5-24 Rieti

Wat een goed gekozen dag voor een rustdag. We worden wakker van de regen maar hoeven het bed niet uit. Is dat lekker of niet? Relaxed ontbijten met door ons zelf gemaakte cappuccino met Lavazza espresso, echt goed, en melk in een Lavazza melkopschuimer, met allerlei cakes en muffins, gecombineerd met onze eigen wasa volkoren knäckebröd en kaas. Heerlijk. Marlies en Bert komen ook aanzakken en het is tegen elven voordat we eindelijk met 2 geleende paraplu's buiten staan. Het drupt nog maar het is niet koud. We bekijken de stad, nemen een bak koffie met panini's en komen even na drieën weer in de gemeenschappelijke huiskamer. Rita, onze gastvrouw, komt ook thuis (ze heeft inmiddels 5 groepen rondgeleid in de stad) en een fietsende Costa Ricaan komt nat binnen. We praten over Costa Rica, waar we ooit waren, en over zijn tocht. Assisi-Rome-Assisi. 

En daarna een koffie en nu aan de wijn. Om 6 uur krijgen we een rondleiding door de ondergrondse stad van Rieti. Tot die tijd drink ik Chanti en schaak op mijn telefoon. In plaats van slechter te gaan schaken na een paar wijntjes gaat het steeds beter. Misschien zaten al de tegenstanders tegelijkertijd aan de wijn 😀. 

Tijdens het ontbijt kwam het gesprek, naast allerlei serieuze discussies over geloof en jeugdtrauma's, het gebruikelijke gezellige gekeuvel van onze generatie, ook op wat je bent. Familieopstellingen ving ik op met mijn linkeroor. En toen de vraag, voel je je dan een pelgrim. En ja, dat komt nog het dichtst bij wat ik mij zou kunnen noemen. Niet alleen als loper maar ook gewoon in het leven. Ik voel dat ik pelgrimeer in het leven. Niet meer van A naar B maar gewoon van A naar A. Bewegen, verplaatsen, maar toch gewoon op dezelfde plek blijven, en toch gelukkig zijn. Ik probeer wel zoiets duidelijk te maken soms maar als je al niet het wezen van pelgrimeren duidelijk kan maken, hoe kan je dan pelgrimeren als levenswijze duidelijk maken? En toen besloot ik nog maar een wijntje te nemen en verloor ik de volgende 5 minuten partijtjes glansrijk 😂. Van A naar A. Zoals een bezoek aan een ondergrondse stad. Je gaat naar beneden maar je komt er op dezelfde plek weer uit, en toch ben je helemaal blij. 

Na deze bespiegelingen zijn we, heel passend, de onderwereld van Rieti ingedoken, letterlijk de stad onder de stad, waar vroeger zelfs de boten konden varen. Waar de melaatsen zaten om allerlei redenen (water dichtbij, vaak wassen enz) en waar de urine werd ingezameld voor de leerverwerking en hoe je daar rijk mee kan worden, waar de schuilkelder waren in de tweede wereldoorlog en nog veel meer. Dat duurde wel een kleine 2 uur. Zeker interessant maar wel lang. Honger. Toen nog zoeken naar een aanbevolen pizzeria met z'n vieren (wat een herrie maken die Italiaanse families, niet normaal) en dan uiteindelijk uitrusten in bed. Morgen ruim 20km, het klooster waar we slapen ligt 2,3 km verder dan het eindpunt van de etappe maar een route wijzigingen (in verband met onderhoud aan een fietsbrug, doorgekregen van een van de makers van het boek welke we volgen, waarvoor dank!), maakt de route weer iets korter. En we moet wel voor 7 uur de sleutel ophalen bij het klooster. Dus … tot morgen.