Dag 8. Op je tenen.

Vandaag is de blog van mij. Jullie kennen het van onze vorige Camino’s. Vandaag is eigenlijk gisteren. We zitten bij de albergue waar we slapen en plagen Victor of de blog al gepubliceerd is. Bijna, hij heeft het er maar druk mee. Alles voor onze volgers. 😜 Gisteren was gewoon nog een halve rustdag. Die had ik nodig. Mijn tenen zijn flinke geblesseerd, ik moet testen of het lukt om verder te lopen. Nou dat ging prima. Ik heb het “veteren” aangepast. In Nederland loopt je eigenlijk alleen maar op een “platte” pannenkoek. Daar heb ik mijn veter-techniek op aangepast. Ik heb een hoge wreef dus onderweg naar boven veteren sla ik altijd een kruisje over. Meer ruimte op de wreef minder druk op mijn voetzolen. Snappen jullie het nog? 🤗 Loop je in een terrein als de Camino Del Norte dan is het verstandig om “goed in je schoenen te staan”. Dat veteren heb ik dus per direct aangepast en dat helpt. Mijn voeten zitten nu stevig “opgesloten” in mijn schoenen en schuiven niet te veel meer maar voren. De afgelopen dagen waren, ondanks veel ongemak, geweldig. Rust gepakt,

tenen verzorgd, route bekeken, planning bekeken, veel gekletst, lekker gegeten, siësta gehouden (zeg ik dat zo?). Maar ook veel overwegingen. Wat brengt het leven mij nu, hoe ervaar ik nu deze uitdagingen, wat mis ik, mis ik überhaupt wat, waar verlang ik naar. Met pijn in je lijf en mentaal de de druk erop, dan neem je in je hoofd maar zeker ook in je hart beslissingen die straks voor een andere weg kunnen gaan zorgen. Een weg waar ik erg naar uitkijk. Ja, een paar dagen Camino geeft mij alvast veel nieuwe inzichten. Mooi. Morgen is dus de uitdaging om met mijn geblesseerde voeten ruim 19 km te lopen met veel hoogte meters. Als dat lukt ga ik “all the way” tot Santiago. Lukt dat niet, ach dan heb ik plan C. We gaan zo lekker eten en dan maar weer vroeg slapen, uitrusten. Ik heb het al meer “geblogd” je kunt in een blog lekker “tijdreizen”. Want nu is het ineens vandaag en zijn we weer binnen na een prachtige maar ook weer pittige route. Mooie kleine bospaden flink omhooglopend. Rotspaden, een veel voorkomend soort paden hier 😜. Het is beslist geen terrein voor laaglanders zoals wij, nou voor mij dan. Ik “mekker” wel eens en ik heb ook een sik, maar dat maakt me nog geen berggeit. Zeker niet. 🐐Gisteren hebben wat vooruit gekeken en je ziet dan dat het vanaf of na Bilbao minder ruig is. Minder hoogte meters, meer “mijn” terrein. We pauzeren nu aan de rand van het pad na een zware klim over een bergrug,

en zien veel pelgrims. Het is druk. Wat eten, drinken en kletsen met Roger uit Wales. Leuk al die gesprekken. Het is fris, nou ja 23 graden, maar stil zitten met een nat shirt, brrrr koud dus jasje of trui aan. Mijn voeten vinden deze pauze heerlijk. Het gaat redelijk. Ik heb alles opnieuw getaped, veters nog eens een keer goed aangetrokken, aspirine genomen en stappen maar. De route is weer prachtig door bossen, open stukken land, kleine rotspaadjes en niet nieuw aangelegde weggetjes. Het is wel flink op en af maar hé, da’s logisch hè dat hoort bij deze omgeving. Na de tweede pauze samen met Victor, Peter heeft een alternatief gevonden, lopen weer verder en de weg gaat steil omhoog. Weer klimmen en klauteren. Ik kom een groot vervallen huis tegen. De natuur is het aan het terug veroveren.

Veel groen krult al tegen de vervallen muren op en zoekt zijn weg naar binnen. Langs de rand van de wei ligt een grote bruine stier te slapen. Mooi voor een foto denk ik, maar ik mag niet echt dicht bijkomen. Ach ja dan niet.

Onder weg naar onze slaapplaats in Markina-Xemein, kom ik een Zwitserse tegen. Nadine. We kletsen wat en dan gaan de kilometers nog harder. Haar antwoord op mijn vraag waarom zij de Camino loopt vind ik mooi. Ik wil nee leren zeggen en dat moet en wil ik op de Camino in mijn hoofd krijgen. Ik hoop dat het haar lukt. De slaapplek is gevonden, een kamer bij een RB&B. Nu eerst weer douchen, vooraf even naar mijn tenen kijken, maar dat gaat wel goed komen. Dan handwas doen en even een siësta. Kortom, het tenenleed lijkt geleden. De 20 km gingen weer goed. We hebben weer een slaapplaats en eten zal ook wel lukken. Jullie lezen het morgen. Het leven is goed, de Camino is goed. 

Buen Camino.

Hier wordt een blog geschreven!

Hieronder nog wat foto's.

Peter gisteren op terras

Mooie luchten

Geen idee wat het is ... Of toch wel, paars!

De plaatselijke kerk