Dag 7. Busje komt zo ...

Uitzicht vanaf het terras

Gisterenavond nog gezellig met de Spaanse familie op het terras van het hotel gezeten. En wat werkt Google Translate toch goed tegenwoordig. Je praat tegen die smartphone en er komen mooie Spaanse zinnen uit. De kinderziekten zijn er wel uit en je kan gewoon rap praten. Over de salarissen bijvoorbeeld, vaak zo'n 1000 euro pp. In Spanje draagt de regering niet financieel bij als je Oekraïners opvangt, en die krijgen niet zoals in Nederland geld, zodat ze jou kunnen betalen. Als je er 2 hebt kost dat toch geld. En met die salarissen valt dat niet mee. Wat hebben we het in Nederland toch goed!

Lucia, Geraldo, Jorge en Aitana vertrokken vroeg en wij later. We waren op weg naar de bus en de hotel mevrouw zag ons lopen. Of ze ons even af wilde zetten bij de bus vroeg ze, ik twijfelde maar Peter was resoluter. Tuurlijk willen we dat. De bus kwam echter niet op de tijd zoals gezegd of zoals in Google. Baskenland heeft er weer een feestdag bij. De Baskische regering heeft op 6 september dit jaar een feestdag uitgeroepen ter herdenking van het vijfde eeuwfeest van Juan Sebastián Elcano's reis rond de wereld . Die dag zal het 500 jaar geleden zijn dat Elcano's Victoria aankwam in de haven van Sanlucar de Barrameda, in Cádiz. Eenmalig denk ik, en dus zitten we te wachten op de bus die een uur later komt. Hier heb je geen staking nodig 😊 om tijd te verliezen. Geen bars binnen een kilometer die open zijn. Dus gewoon maar wachten en alvast de blog schrijven. 

Via Bus en trein terug naar Deba.

Gelukkig zijn er terrassen om de goed tijd door te komen.

Daar koffiedrinken en een stempel scoren, dan op pad naar een restaurant 3 km verder en dan zijn we bijna bij ons onderkomen. Gereserveerd voor deze keer. We proberen zoveel mogelijk te reserveren maar vaak gaat dat niet omdat de Auberge's openbaar/gemeentelijk/van de vereniging zijn. Die doen daar niet aan. Jammer, zeker bij deze drukte. De schoolvakanties in Spanje van 11 weken zijn echter voorbij of as vrijdag voorbij, dat is niet helemaal duidelijk. Dan wordt het rustiger schijnt. 

De bus kwam, de trein kwam, en wij kwamen er. 

Klaar om morgen te gaan 'knallen' op de etappe die volgens onze Spaanse vrienden, die nu in Bilbao zijn, vaak met de bus worden gedaan. Wij zijn het natuurlijk aan onze stand verplicht gewoon te lopen. 800 hoogte meters en 24 km, maar daar meer over morgen. Nu bereiden wij ons voor en 'Canas' drinken is ons favoriete voorbereidingsritueel.

Voor Wim morgen de echte 'proef van de pudding'. De seinen staan op groen na vandaag, maar eerst zien dan geloven, geldt ook voor Wim. 

Hier in deze Auberge hebben we naast bier ook nog een maaltijd, zelfs een vega variant, en ontbijt. Wim en Peter nemen ook dat ontbijt, hun vertrouwen in dit soort ontbijt blijft tegen beter weten in ongeschonden. Ik neem alleen koffie morgenochtend en kies voor mijn eigen volkoren wasa met vezels en heerlijke Baskische kaas (een halve kilo gekocht, dus daar moet iets van op) en Griekse yoghurt (ook een halve kilo, mag ook wat minder) en een banaan.

Maar nu, lekker aan het bier, discussies over politiek, moeiteloos gevolgd door discussies over reïncarnatie en het Akashaveld.

Voor nu genoeg zou ik zeggen. We wachten in spanning af wat morgen brengt.

Groet Victor