Dag 1. Ja we zijn dus vertrokken met z’n drieën

Indrukwekkend verhaal van Victor. Gelukkig gaat het goed en hij is er bij. Zal je maar gebeuren. Dan onze busreis. Vooraf denk je poe 21 uur in een bus da’s best wel lang. Het valt reuze mee. Het deel naar Parijs ging vlot en de stemming is prima. 

We hebben voldoende drinken en eten mee. De chauffeur rijd rustig en betrouwbaar. Relaxed dus. In Parijs hebben we een stop van een kleine twee uur. Die brengen we buiten door in het park Bercy aan de Seine.

 Victor schreef het al in zijn blog. Om een uur of half een in de nacht, buiten op een bankje, beetje eten, drinken kletsen. Apart sfeertje. Dan opzoek naar de bus voor deel twee. Keurig op tijd arriveert de bus in de terminal. Parijs uitrijden, altijd leuk over de peripherique. Ook deze chauffeur, we hebben er nu twee, rijd rustig en kent zijn weg. Ik dommel wat weg en slaap uiteindelijk best goed. Peter wat minder en Victor gaat ook prima. Maar ja , die is nog half verdoofd. Het gaat gelukkig goed met hem. Ik zie het licht worden en dan is de nacht wel gedaan. Terwijl ik dit schrijf hebben we nog zo’n kleine twee uur te rijden inclusief nog twee stops in Bayonne en Biarritz. In de app van de Flixbus kunnen we alles volgen en het is knap dat de tijden vaak tot op de minuut kloppen met het schema. Ik zag net een bord San Sebastián nog 100 km. Straks maar eens uitzoeken hoe we terug kunnen naar Irun, onze startplaats voor morgen en we moeten nog een slaapplaats zoeken. Dat is het mooie aan de Camino. Je gaat en ziet wel wat er op je pad komt. 

De ervaring leert dat het altijd goed komt, bijna altijd dan. En het is goed gekomen. Het laatste stukje van de busreis ging prima. We komen aan in de busterminal van San Sebastián. Uitstappen, rugzak uit het bagageruim pakken en klaar. Nog even de spullen uit de handbagage in de rugzak stoppen en op weg naar een taxi. Buiten het terminalgebouw staan er genoeg en na een korte snelle rit zijn we in Irun. We laten ons afzetten bij het station en lopen dan naar de albergue. We zijn ruim op tijd. Om 16:00 uur kunnen we inchecken dus we gaan eerst op zoek naar een drankje. 

We belanden op zo’n typisch terrasje langs de straat. Paar tafels, stoelen barretje klaar. De paar mannen die er ook zitten zoeken contact en we kletsen wat. Supper gezellig. Als zij wat te eten hebben delen ze daar wat van met ons. Het smaakt prima. Het inchecken gaat goed, niet te snel het zijn tenslotte vrijwilligers op leeftijd. Het is prima. We hebben geen haast. We slapen op een zaal met 20 stapelbedden en allemaal bezet

 (ik lig weer boven net als in 2019) de jonkies (Peter en Victor) liggen beneden, dus best volle bak. Na een lekker douche houden we siësta. Nodig na een nacht in de bus. Nu lig ik weer op bed. Bijna slaaptijd. We hebben lekker gegeten en nog even op een terrasje gezetten. We kijken naar de dag van morgen en maken wat plannen. Hoe en wat? Jullie lezen het morgen. Het begin is weer goed, mooie gesprekken, hoop lol en weer echt Camino. Morgen dan echt op pad. 

Buen Camino,

Wim