Dag 3. Dit valt ons niet mee, maar mooi!

Het licht wordt om half 7 aangeknald. De mooie muziek kan deze schok niet verzachten. Een explosie van lawaai van opstaande mensen. De één gaat pakken, de ander tandenpoetsen, een paar gaan douchen en de rest pakt in, en ik voeg mij bij de poetsers, althans wat daar na woensdag nog te poetsen valt. Peter kruipt over zijn bed zijn oortjes te zoeken en Wim voelt aan zijn bovenbenen en gewonde hand. Kortom, een doorsnee opstaan ritueel op de Camino. We stoppen onze donativo bijdrage in de box en vertrekken met schoon wasgoed en al richting cafe die vanaf 7 uur koffie heeft. 

Om half 8 zitten we op een bootje en een paar minuten later botsen we tegen een trap op van een paar honderd meter omhoog.

Prachtig in het ochtendlicht al zou je dat bijna vergeten.

Wim voelt heel erg goed dat gisteren loeizwaar was en Peter huppelt naar boven, profiterend van zijn 4 daagse bergtocht in Luxemburg, een week voor vertrek. En ik zelf kom ook boven maar merk op de volgende afdaling dat ook mijn spieren wat pijn gaan doen, de kuiten en later de bovenbenen. Peter vertelt al zittend onder een boom het tweede deel der geschiedenis en over de 3 de extinctie.

Onderweg hebben we nog een aardige ontmoeting met een grijsaard van niet Spaanse orgine die in dit mooie berglandschap leeft en pauzeren we met water voor de honden op een prachtige hondenuitlaatplek waar een mooie camperplaats en caravanplaats is.

In San Sebastian aangekomen nemen Wim en ik wat magnesium in. 

Dat helpt weet ik uit ervaring. Daarna gaan we een terras zoeken voor iets eet- en drinkbaars. Het terras waar Hetty en in 8 jaar geleden ook zaten. Ik vertel over de geboorte van Boeddha en hoe hij op reis gaat om de mensen van het lijden te verlossen. Curieus dat ik mij van deze Camino meer van dit soort handige zaken herinner dan van de andere. 

In de Auberge komen we een aardige Spaanse familie tegen. Vader, kickbokser, Kung Fu en akido, moeder oorspronkelijk ook uit de vechtsport maar geen leraar nu zoals haar man, en dochter verlegen met beugel. Moeder heeft het hoogste woord maar is een schat. Ze reserveert de volgende plek voor ons, en geeft ons voor morgen route tips. Het was zo pittig vandaag door constant te stijgen en dalen en dat over grote keien. Verder, 2 jonge meiden uit Spanje, 2 Spaanse dames van in de dertig, 

een echtpaar van uit de States en Hongerije die een kerk verbouwen voor 300 plekken, opvang, en muziek maakten (artlifecycle.com). 

Hierna is Wim weer helemaal de oude, Peter slaat wat eten in en we lopen de stad uit. Bij de jeugdherberg in Dan Sebastian omhoog. En dat is weer stijl en pittig! Daarna vlakt het af. Ik kom Wim en Peter al snel tegen bij een bankje, vroeg voor hun doen, en kom daarna een eettentje tegen. Ik kijk of ik de heren zie maar die zijn doorgelopen. Ik vul mijn water bij en neem een cafe con leche voor een derde van de prijs van San Sebastian.

Daarna wordt het werken: op en neer en alleen maar over grote keien! En daarna weer keien.

En wat zijn we blij met wat asfalt. Maar …. O nee, weer een kilometer stenen, groot en onregelmatig! En het wordt toch nog 25 km voor we klaar zijn. 

En morgen 27 km, maar … we hebben een route geadviseerd gekregen, iets langer maar met minder keien. 

Ik kom binnen een half uurtje na Wim. Peter is al hersteld, Wim bijna maar heeft een nagel die gebotst heeft tegen de voorkant van de schoen. Beetje rood. Ik geef hem morgen wat wandelwol om te voorkomen dat dit nog een keer gebeurt (althans de gevolgen zijn dan minder).

Wim en Peter gaan nog wat eten in Oria, ik heb er geen zin meer in. En ik ga zelf voor een pasta aan de slag. Hetty belt, ze heeft een megaspin ontmoet en zelf buiten gezet, we praten gezellig bij en daarna moet ik echt gaan koken.  

Peter en Wim zoeken iets met zalm of een andere vis, maar voor een vegetarier als ik is er niet veel. Na het koken word ik al snel gevaagd bij de Spanjaarden te zitten, en het wordt heel gezellig. Wim sluit aan, en daarna Peter. De Spanjaarden hebben een fles wijn gekregen, maar ze drinken zelf geen wijn. Dus wij zijn het gelukkige slachtoffer.

De afgelopen dagen waren pittig maar de route is schitterend. Genieten en lijden. We accepteren het beide. 

Groet en Liefde,Victor