Belorado - San Juan de Ortega, woensdag 26 juni 2019 (Wim)

Etappe Belorado - San Juan de Ortega 24 km

Morgen de foto's. Nu 1g. 

Elke dag heeft de Camino een plan voor je. Ja ik weet het dat klinkt zweverig. Ik kan me dat voorstellen maar bedenk dat ik al 85 dagen in een sfeer leef die met niets te vergelijken is in relatie tot mijn leven voordat ik aan deze bijzondere tocht begon. Zoals jullie gewend zijn van mij, denk ik, kijk ik nog eerst even terug naar gisterenmiddag en avond. 

De albergue waar we slapen wordt perfect gerund en biedt heel veel aan pelgrims. Bij het ontvangst en het inschrijven zie je dat gelijk. De dame die ons inschrijft draagt een soort kort wit dokters-jasje. Deelt de bedden in met behulp van haar iPad en is snel en efficiënt. Alles is prima geregeld. Douche en wasruimte, de slaapzalen. Er zijn vier verdiepingen in dit mooie oude pand. Er is ook een restaurant, grote tuin en een zwembad. Het lijkt wel vakantie. Goed maar.........ik mis wat. Natuurlijk is het heerlijk zo te worden verwend. De waslijnen vullen zich met wasgoed en handdoeken. In de zon is het zo droog. Ook het zwembad vult zich. Iedereen maakt er gebruik van. Diana is ook hier we zien haar weer terug na een paar dagen. 

Leuk. We kletsen wat bij en ze ziet er echt happy uit. Ze heeft een paar goede dagen gehad. We spreken af dat we allemaal s’ avonds gebruik maken van het pelgrims menu. Ook Christine, ze slaapt op een andere plek maar kan met ons mee dineren. Siësta schiet er bij in. Dan morgen maar. Tijdens het diner horen we nog een mooi verhaal van Diana. Christine heeft haar schetsboek gehaald en weer genieten we van haar talent. Zo verfijnd zo mooi. We herkenen veel. Waar zij haar Camino schets, vertellen wij het verhaal met onze blogs en foto’s. Als er op een van de pagina’s een man met gitaar staat geschetst verteld ze dat de man haar heeft gevraagd waar ze vandaan komt. Canada. Hij speelt het nummer Halleluja  van Leonard Cohen. Haar verhaal daarbij is mooi. Leonard Cohen heeft een paar blokken bij haar vandaan gewoond. Als haar dochter thuiskomt en vertelt dat hij is overleden reageert ze heftig. Net zo  heftig als bij het overlijden van haar moeder. Ze is een groot fan van hem. Ze besluit om samen met een vriendin (muziek lerares) om wat te doen ter nagedachtenis. Hoewel ze geen noot “recht” kan zingen gaat ze met haar vriendin naar zijn huis. Daar zingen ze de liedjes van hem. Gewoon met z’n tweeën een gitaar en zingen. In no time staan er honderden mensen die meezingen. Ook de locale TV is er snel bij en dan gaat het snel. Op Facebook heeft ze meer dan een miljoen hits. Ik zie tranen in haar ogen bij dit verhaal. Mooi. Na het diner behaal ik een kleine overwing voor mijn “nieuwe” ik. Alle jonge pelgrims die we kennen hebben nog wat wijn over en gaan naar de tuin. Terwijl ik mijn wasgoed van de volle waslijnen verzamel nodigen ze me uit om ook aan te schuiven. Neem een glas mee roepen ze. Ik mompel wat en zeg dat ik eerst mijn wasgoed opberg. Zittend op mijn bed, rommelend met het wasgoed besluit ik niet te gaan. 1 - 0 voor mij. Normaal zou ik wel gaan en te lang blijven zitten. Nee, nu niet meer. Ik ga liggen en geniet van de lekkere “straat-herrie” vlak voor de albergue. Het zijn pelgrims en buren en in de nauwe straatjes ziet dat er leuk uit. Contact op straat. Ik herken wat Spaanse woorden. Ik val er heerlijk mee in slaap. Mijn wekker staat vroeg, maar dat is geen nieuws meer. Ook nu is de temperatuur zo lekker. Niet te fris, prima zo. Er is maar een plek op de route waar je goed op moet letten. In het donker moet je linksaf een drukke weg oversteken en gelijk weer rechtsaf het pad volgen. Op mijn telefoon prima te volgen maar ik hoor later dat hier nogal eens verkeerd wordt gelopen. Het is bijna volle maan en het pad wordt goed verlicht. Ik kan mijn route goed vinden. Als ik naar boven kijk zie ik veel sterren. Geen wolken dus. Ik krijg van de Camino een dag alleen lopen aangeboden. Dat bevalt me prima. Even geen dames helpen die verkeerd lopen of niet zo comfortabel zijn met het alleen in het donker lopen. Een hele ochtend alleen. Het geeft me wat tijd om over van alles en nog wat na te denken. De Camino beloond me met een prachtige zon’s opkomst. 

Werkelijk schitterend. Ik blijf regelmatig staan om me om te draaien en te kijken. Het is weer een mooie route langs de golvende korenvelden. De zon klimt en klimt en het wordt warmer. Heerlijk na de frisse morgen. Na 12 km vind ik mijn koffie en een lekker broodje. Het smaakt prima en geeft me weer nieuwe energie. Kan ik goed gebruiken er volgt een stijle helling en dan een heel lang stuk door een koel bos en later door lange open stroken waar ik lekker met de zon in mijn rug loop. De vlinders dansen om mij heen. Het zijn er veel. Ik speel met ze door met mijn handen schaduw te maken. Dat vinden ze niet leuk en fladderen weer de zon in. Het is zo leuk in de natuur als je alles zo vlak voor je neus ziet gebeuren. Ik kom in San Juan de Ortega, het is heerlijk klein. Op een prachtig plein wacht ik voor de albergue op een bankje. De zon is lekker maar het wordt goed warm. Ik drink wat, eet wat en dan komen de anderen ook aan. Ook Rachel uit Italië.

Gisteren zijn we vergeten om samen een foto te maken dus dat regelen we nu. Iedereen heeft het warm. Vandaag was weer echt Camino. Niet zoals gisteren dat was toch net iets te veel vakantie. Het lopen ging prima, ik heb nergens last van. Het gaat goed. Niet te geloven dat het nog maar drie weken is en ik dan naar Santiago de Compostella loop. Morgen naar Burgos. 

Buen Camino

Caminotier