Los Argos - Logroño, zaterdag 22 juni 2019 (Wim)

Etappe Los Argos - Logroño 28 km

Deze blog had ik eigenlijk gisteren willen schrijven maar in de middag heb ik veel geslapen en na het gezellige drankje en eten, pinxtos, ben ik gelijk gaan slapen. Dat was rond 21:30 uur. Na de super gezellige verjaardagsmaaltijd voor Hennie sliepen we maar met z’n drieën in de albergue. Met Victor had ik onze plannen besproken. Die lopen vanaf nu niet meer synchroon. Victor heeft in zijn blog uitgelegd hoe hij het gaat aanpakken. Dat betekent echt dat we nu elkaar even niet meer gaan zien. Voelt ook raar voor mij na zoveel dagen samen, net wat Victor ook schrijft. We gaan elkaars gezelschap missen. Ik heb veel geleerd van Victor. Hij is zo ervaren en relaxed. Ik heb daar gelukkig wat van opgepikt tijdens dit avontuur, en voel me ook vrij, no stress bijna zen. Ik voel gewoon de verandering. In mijn volgende blog, die ik zo schrijf, komt dat naar voren. Hennie had beloofd me uit te zwaaien ondanks het vroege tijdstip. Om 06:00 uur vertrek ik. Ze bedankt me nogmaals hartelijk voor de lekkere maaltijd en de hartelijkheid waarmee ik, maar ook Victor, vanaf het allereerste contact in Saint-Jean-Pied-de-port, haar heb benaderd. Het was een mooie periode om zo samen te lopen, maar ook daar is nu een eind aangekomen. Ik zwaai nog een keer en weg ben ik. Nog net niet helemaal licht en onder een donkere hemel met een mooie maan. Heerlijk. Dit is vanaf nu ook mijn plan. Steeds om 06:00 uur vertrekken voor alle drukte uit de eerste kilometers maken. Ontbijten doe ik dan na zo’n 10km, of als ik al eerder wat tegenkom. Dat werkt prima tot nu toe. Ik heb dan rond 08:00 uur ontbijt. Deze keer ook en eet dat lekker buiten in de opkomende zon op. Heerlijk zo stil en de zon warmt me op. Het is nog best koud zo ‘s morgens vroeg. Zo lekker, de verse jus d’organge, koffie en broodje tortilla. Het geeft weer power. Het is niet zo druk, later wel wat meer maar niet hinderlijk. Ik ben op weg naar Logroño een grote, leuke plaats. Het lopen gaat goed, heb alleen wat vroeg op de dag al last van brandende voeten. Het hindert me wat om mijn eigen tempo te kunnen lopen. Dat is extra vermoeiend. Ik loop precies in een mooie bubbel, ik kom niemand tegen. Het is zo’n dag dat ik iets meer moet werken maar ben verder oké. Na wat extra korte rustpauze's kom ik aan in Logroño. Loop over de brug en ga opzoek naar mijn slaapadres. Dat is zo gevonden en na de administratieve handelingen, krijg ik mijn bed toegewezen. Installeren, douchen en lekker op bed even rusten. Eerst lees ik alle berichtjes in de whatsApp groep. Die hebben we aangemaakt dan zijn we elkaar niet echt helemaal  kwijt. Het is gewoon leuk om iedereen waar we zo leuk mee zijn opgetrokken nog een beetje te kunnen volgen. Ik ben dus vanaf nu alleen. Voelt vreemd maar ook goed tegelijk. De laatste ruim 500 km ben ik nu echt op mezelf aangewezen. Ik besluit ook om geen reserveringen meer te maken maar het gewoon lekker te laten gebeuren. Na een week Camino in Spanje heb ik daar nu ook het ritme te pakken. Ik bel lekker lang met Mariëtte en we smeden mooie plannen samen. Daarna slaap ik een paar uur (dus geen blog sorry) en dan zie ik via de app dat ook Christine in Logroños is. Zo goed van haar, klein van stuk, fragiel bijna, loopt een rustig tempo en schets mooie plaatjes van de dingen onder weg. Bijvoorbeeld de route in Spanje. 

Knap dat ze toch helemaal naar Logroños is gelopen ruim 28 km. Ook David “Seatlle” is in town en de twee dames Tiffany en Emily, beide leraressen, uit de USA die we gisteren hebben ontmoet. Ik heb hen geholpen een slaapplek te boeken in Logroños. We spreken af dat we wat drinken en gaan eten met elkaar.

 Je voelt je toch wat verloren als pelgrim in een grote drukke stad en dat is misschien de reden dat je met gelijk gestemde wilt afspreken. Het is gezellig en we wisselen van alles uit met elkaar. Vertellen en vergelijken een aantal cultuur zaken en vooroordelen over elkaar. Het valt allemaal zo mee. Op zoek naar wat te eten eindigen we uiteindelijk bij een gezellige pinxtos bar. We bestellen de hapjes en wijn en gaan lekker buiten zitten. Frans, Amerikaans en Nederlands een fraaie mix. Niet al te laat gaan we ieder onze weg. Slapen en vroeg op voor de volgende etappe. Ik lees net de Christine om 05:00 uur is vertrokken. Woow zo vroeg, maar ze is er. Weer een mooie dag vol natuurschoon, lieve mensen en mooie verhalen. De Camino houd me vast en ik vind het goed. Het is een geweldige ervaring. 

Salud

Caminotier