Estella - Los Argos, vrijdag 21 juni 2019

Etappe Estella - Los Argos 21km

Een nieuwe dag en nieuwe etappe naar Los Argos deze keer. Beetje met een weemoedig gevoel omdat we gisteren afscheid hebben genomen van onze lieve Canadese dames Rhea en Diana. Rhea gaat terug naar huis, dat was zo gepland en Diana loopt nog wat dagen verder en gaat dan naar huis. We hebben een paar dagen zo met elkaar opgetrokken en dat is gewoon leuk. Echt Camino. Je ontmoet nu echt heel veel mensen. Het is aan jou of je wel of geen contact wilt maken en andersom moet je dat ook respecteren van de anderen. Het blijft jouw Camino dus laat ik me niet afleiden door anderen die de ongeschreven regels wat minder nauw nemen. Ik wil de drukte van gisteren wat vermijden dus ben lekker vroeg op pad. Het werkt ik kom bijna niemand tegen en die ik tegen kom ken ik en zijn prima mensen om zelfs een stuk mee op te lopen. Het regent als ik opsta. Dat is lang geleden. Ik doe mijn regenbroek en poncho aan.

Als ik naar buiten stap zijn de straten kletsnat, maar het is droog. 

Ik eet even wat staande aan de bar in het cafeetje aan de overkant. Verse jus d’orange erbij heerlijk. Ik loop de stille stad uit en voel dat ik nog niet helemaal in vorm ben. Mhhh toch niet zo’n dag hè. Ik moet gelijk wat klimmen en onder al dat plastiek heb ik het al gauw erg warm. Het blijft droog dus uit al dat plastiek en opbergen. Ik heb het de rest van de dag niet meer nodig. Ik kijk even op de weerapp en zie dat de temperaturen de komende dagen flink omhoog gaan diep de dertig in. Het gevoel dat ik flink moet werken blijft wat hangen. Oké denk ik, dan maar werken en stap voor stap doorgaan. Na een paar kilometer gaat het al beter. Ik kom al vroeg Christine tegen die heerlijk op haar gemak wat foto’s neemt. Ik groet haar en loop door ik zie of voel gewoon dat ze vandaag lekker alleen op pad wil. Ik kom wat verderop ook ‘Seatlle’ tegen, ik weet inmiddels weer zijn echte naam, David. Aan David merk ik dat hij graag samen wil lopen. Hij vertelt zo nadrukkelijk dat hij gisteren de hele dag alleen heeft gelopen dat ik voel dat hij samen door naar Los Argos wil. 

Geen probleem we stappen samen verder. Het is weer een prachtig schouwspel wat de natuur ons bied. Het diepe blauw van de lucht tussen de wolken door. De mooie gele golvende korenvelden.

De oude kasteeltjes op de hoge heuvels in dit mooie glooiende landschap. Het betekent wel klimmen en dalen. Door het samen lopen voel ik me wat beter en gaat het ook beter. We stoppen kort voor wat cola en brood en verder op staat weer heel strategisch een food-truck. Ik koop daar een net vers gemaakt broodje chorizo. Maak er een foto van want het “Spaanse thuisfront” moet ik wel een beetje jaloers maken. 😜 Het tweede deel van de dag gaat stukken beter. Heb wat nieuwe energie gevonden en loop een heerlijk tempo met David. Vlak voor Los Argos zien we een dame lopen met echt een enorme rugzak. Ze loopt hard. We worden ingehaald door een auto die 500 meter verderop naast de dame stopt. Zomaar in de middle of no-where. Vreemd. We komen dochterbij en de auto rijdt verder. Later blijkt dat de jonge dame het wel vreemd en een beetje eng vond.  Ze heeft ook vervelende dingen meegemaakt in een groep waarin ze meeliep maar ook eerder toen ze nog alleen in Frankrijk liep. Vervelend voor haar. Ik geef aan dat we op de Camino elkaar altijd helpen. Ik had haar trouwens vanochtend bij een snel ontbijtje al ontmoet en even gesproken. Vandaag een leuke dag voor Hennie. Onze mede pelgrim uit Zeist. Ze is jarig. Wanneer ze het plein oploopt waar we allemaal zitten zet ik het lied Happy Birthday in. Alle andere terrasgasten “haken” in en zo wordt Hennie al binnenlopend toegezongen.

Prachtig. Ze krijgt spontaan na onze felicitaties van een wildvreemd echtpaar een kan sangria cadeau zo gaaf. Echt Camino. Hennie had aan mij gevraagd of ik een lekker maaltje wilde koken en of ik dan wilde rekenen op vijf gasten. Ook David en Christine komen gezellig mee eten.

De plek waar we slapen - met z’n drieën - heeft een heerlijk binnenplaatsje. Overdekt en perfect om buiten te eten. Ik maak lekker pasta met salade, brood en een lekkere tomatensaus. Het is lekker en super gezellig. Morgen gaan er wel wat zaken veranderen. Ik ga wat verder lopen dan Victor dus we gaan elkaar niet meer dagelijks zien. Mhhhhh da’s even wennen na ruim 77 dagen. Maar niet treuren we gaan naar Santiago en we zien elkaar daar misschien weer. Elke dag een blog in twee delen is jullie voordeel. Santiago nog 640 km. We zijn er zo. 

Salud

Caminotier

(Hier komt de wijn gratis uit de muur!)