Punta la Reina - Estella, donderdag 20 juni 2019

Even terug naar gisteren.

Ik was een popster. Tientallen ogen keken mij nieuwsgierig en met bewondering aan. De schoolklas had eerst les gehad over de camino op straat, bij de Japanse pelgrim. De vragen werden gesteld en de kinderen luisterden naar het antwoord. Ik maakte een foto. En toen kwamen ze bij mij. Rare ervaring, tientallen grote ogen kijken je voor nieuwsgierigheid aan. 

De drukte valt mee als je achteraan loopt. Ik voelde een elastiek schuren en dat was niet ok. Ik besloot de slip voor de boxershort met langere pijpjes te vervangen. Maar hoe doe je dat als het drukker is. Goed timen dus. 

Voor je kijken, achter je kijken.

Snel opzoeken van de nieuwe onderbroek en wisselen. Omdat we dicht bij de stad zijn moet je de weg  naar 2 kanten in de gaten houden. Ook veel wandelaars van de andere kant. Dat was in Frankrijk natuurlijk geen probleem.

Gisteren zagen we ook op de moeilijke stukken electronische ondersteunde mountainbikes.

Een nieuwe ontwikkeling. Maar die kunnen veel! Ongelofelijk.

Interessante gesprekken gehad met Hennie de laatste 6 km over Steiner, de vrije school, reincarnatie en non dualiteit. De km's gaan dan vanzelf.

Gisteren avond een gezellige middag en avond. Ik moet er soms om glimlachen hoe dat gaat. Maar het is erg leuk. Gisteren gaan wij zitten op een pleintje bij Ger en zijn vrouw. Ieren waar ik sinds Roncevalles dagelijks een praatje mee maak. We zijn net een magneet. Iedereen komt erbij die we kennen. Dan eten.

En een uur later zingen Ieren en Canadezen, wij en Hennie ons caminolied 'het zijn de kleine dingen die het doen' (weten jullie nog van wie dat liedje was?), met ons mee. Best wel magisch. Of we niets gezellig langs kunnen komen in het buitenhuis, met de vrouwen erbij. Eenvoudig maar mooi en ruim zat in camino termen. Lijkt ons wel wat.

Ook de Poolse dames, zoals steeds schaarse gekleed, komen ons begroeten. Ze lopen wel trouwens maar het blijft bijzonder zoals zij er bijlopen. We krijgen zoenen en ze lopen door. Ze gaan morgen terug. Moeten weer aan het werk ergens in het buitenland.

En vandaag. Lekker geslapen. Ik zie Wim vertrekken uit onze privé kamer. Voor een paar euro meer hadden we een echt laag opemaakt bed, een katoenen handdoek en geen gesnurk. Tenminste,  niet van anderen. We hebben heel goed geslapen. 

Net met de Ier meegeklapt terwijl hij Ierse folkmuziek speelde. De stemming zit er goed in. Wat is die man muzikaal zeg. Het is ook wel zijn vak. De  Canadese Diane had even de dokter geraadpleegd. Beetje bronchitis. Receptje en ze hoefde het consult bij de dokter niet te betalen. Het moet niet gekker worden. 

Wat vandaag weer opvalt is dat er meer jongere lopers zijn dan  vroeger. De sexen en leeftijdverdeling worden steeds evenrediger. Jong en oud, man en vrouw. Van 6 jaar tot in de 70.

Genieten vandaag weer van de uutzichten en de bloem en heerlijke geuren.

Nu nog 8 km naar Estella. Op nieuwe sokken trouwens.

Gereserveerd. De auberges onderweg zijn niet zo druk. Maar alleen in de grote steden. Daarom reserveren we vanaf nu niet meer en lopen onze paden wellicht uiteen als ik ergens eerder stop of de auberge al bezet is als Wim daar al is. We zullen zien. De drukte lijkt aardig afgenomen. Het nadeel van mijn 7 uur opstaan schema is dat ik later aankom. Even de was doen en dan met Wim iets ga drinken. Eten. O ja. Ik moest nog douchen. Ff appen,  bloggen. En dan is het 11 uur als ik als een blok in slaap val. Op zo'n plattelands auberge ga ik eens wat slaap inhalen.

Gisteren verzamelde het thuisfront zich bij Marja thuis in Dordrecht en verblijde ons met een trelfie (hoe heet zoiets?). We waren er erg blij mee.

En Peter en Mariëtte en Hetty, hier onze delfie.

Nu op naar Estella. De rest hoort u morgen wel. 

Groet en liefde,