Etappe Mont-de-Marsant - Saint-Sever, zondag 9 juni 2019

Etappe Mont-de-Marsant - Saint-Sever 21 km

Vandaag gaan we op pad naar Saint-Sever. Een rustige vlakke route over gevarieerde paden. We zijn vroeg op en hebben een simpel ontbijt. Gisteren was het weer een heel gepuzzel wat en hoeveel we mee moeten nemen. Zondag alles dicht net als maandag. Over de slaapplek in Saint-Sever weten we dat er 12 bedden zijn maar of we er kunnen koken is niet bekend. Reserveren was niet mogelijk de informatie hangt ter plaatse op de deur. Dus eten meenemen. We doen maar eenvoudig en licht te dragen. Twee pakjes noodels en we hebben eieren. Daar bakken we er twee van voor ons ontbijt. De andere koken we voor bij de noodels. Mogelijk staan er nog wat spullen die we kunnen gebruiken. Dat is een gewoonte onder de pelgrims. Als je iets over hebt laat je het achter voor anderen. Ach, we gaan het wel zien. Ik ben deze blog begonnen op een heerlijk bankje onderweg. In de zon en met een mooi uitzicht. Inmiddels ben ik binnen en is Victor ook aangekomen. Het is weer keurig verzorgd. Een slaapplaats die door vrijwilligers van Sint Jacobs genootschap wordt gerund. We betalen een kleine vergoeding, € 13,00. Daarvoor kunnen we slapen, douchen en van de keuken gebruik maken. We slapen, zoals gebruikelijk op dit soort locaties, in stapelbedden. Er zijn 12 slaapplaatsen verdeeld over 2 kamers. We zijn tot nu toe nog maar met 5 pelgrims dus het is niet druk. Vanmorgen zijn we uitgezwaaid door Lily. We lopen al een paar dagen samen met haar van slaapplaats naar slaapplaats. Ze heeft veel last van haar voeten en stopt. Dat is een paar dagen eerder dan gepland, maar ze kan echt niet verder. We lopen door de stad naar het buitengebied en zien hoe in het centrum de tweedehandsmarkt wordt opgebouwd. We zijn vroeg vandaag. Het lopen voelt weer goed geen rare zaken en niet te stijf. Het moet volgens de verwachting een droge dag worden, maar kijken wat zorgelijk naar een onweersbui die vlak boven ons hangt. Die plaagt ons, maar op een paar druppels na is het uiteindelijk niks. Zo aan de rand van deze gemeenschap, Mont-de-Morsant, zijn veel grote zaken. Ik ben op zoek naar duct tape, maar kan het nog niet vinden. Ik loop de Lidl binnen, daar zal ik het ook niet vinden, maar wel heerlijke croissantjes. Ik neem er een mee, wacht de paar druppeltjes van bui af en kan weer door. Achter Victor aan, hij was doorgelopen. We zijn al snel de stad uit en lopen weer heerlijk de natuur in. 

We nemen de eerste pauze bij een of eigenlijk naast een kerkje. 

We horen dat er een dienst bezig is en luisteren naar het mooie orgelspel. Bach. 

We eten onze yoghurt en drinken wat. Ik boek ter plaatse ook twee bedden in Saint-Jean-Pied-de-port. We willen daar met de eventuele drukte wat zekerheid van een slaapplek. In Saint-Jean-Pied-de-Port moeten we wat zaken regelen, dus niet zoeken naar een slaapplaats, dat komt dan goed uit. Er komt een postpakket met mijn nieuwe schoenen en sokken. Ik wil zelf wat zaken terugsturen en wat lichter gaan lopen. Na de dienst lopen we even het kerkje in. Er zit nog een klein, fragiel dametje in een van de banken van het middenschip. Via de zijbeuken lopen we naar voren. We maken een praatje met de pastoor en de dame die het orgel bespeelde. We krijgen lof voor onze tocht en ze wensen ons een goede reis. Bij het verlaten lopen we langs de oude dame. Ze zit wat afwezig in haar bankje. De dame van het orgel loopt naar haar toe en ik zie de gelijkenis. Moeder en dochter. Ze zegt tegen haar moeder dat we pelgrims zijn en ze fleurt helemaal op. ‘Pèlerin’ zegt ze en haar ogen stralen. Ik geeft haar een hand en voel een broze, kleine hand in mijn hand. Ik schud hem voorzichtig en groet haar. Mooi. We lopen weer verder en voor mij tijd om in mijn eigen tempo door te gaan. De afstand is kort en het gaat heerlijk. Lekker weer, beetje wind en zon. Heerlijk. Ik ben al dicht bij het slaapadres, zo’n 4 km nog, als de route een grapje met me probeert uit te halen. Ik moet naar links volgens de markering. Maar ja, daar is nauwelijks een pad alleen maar weiland. Mhhhh, even zoeken en maar rechtdoor dat kan ook. Dan stopt er een auto naast me. Een vriendelijke dame vraagt wat in het Frans aan me. Tja, ik en Frans, het gaat al een stuk beter maar ik versta nog niet alles. Ik begrijp wel dat ze de gebruikelijk dingen vraagt en ik geef braaf antwoord. Dan pakt ze een klein plastiek zakje en geeft me een heel klein Maria-medaillonnetje. 

Voor mijn bescherming zegt ze. Dan wijst ze op haar trouwring en ik denk te begrijpen of ze vraagt of ik ook getrouwd ben. Ja, is mijn antwoord en weer pak ze uit het kleine plastiek zakje een zelfde medaillonnetje. Voor mijn vrouw zegt ze. Mooi. Het is weer een mooi gebaar van zomaar iemand die je niet kent en je zoiets geeft. We hebben inmiddels ons etappe-biertje gedronken en zien ook Sabine en Stijn nog even op het zelfde pleintje. Stijn gaat nu een paar weken met zijn vader lopen en tante Sabine komt over een paar weken weer terug. We gaan Stijn en zijn vader waarschijnlijk morgen weer zien in de volgende etappeplaats Hageteman. In de gite ontmoeten we weer nieuwe pelgrims. Barbera, een Duitse dame van in de 70 schat ik, die op de fiets terug naar huis gaat. Ook een Belgisch echtpaar. Zijn al onderweg vanaf 18 maart. Dat komt door een bekende blessure van de man. Shint splint. Hij heeft in Reims een aantal dagen gerust en is daarna op krukken tot aan Vezalay gelopen. Ongelofelijk. Zo ontmoeten we steeds weer nieuwe mensen en komen we “oude” bekende weer tegen. Straks een eenvoudig maaltje en dan maar vroeg naar bed. Eens lekker lang slapen. Spanje lonkt in de verte. Ik heb er zin in om daar de Camino te gaan beleven. Het zal heel anders zijn volgens ervaringsdeskundige Victor. Ben benieuwd volgende week trekken we de Pyreneeën over en zijn we in Spanje. We blijven stappen, we blijven genieten, we blijven ons verwonderen over de mooie gebeurtenissen.    

Buen Camino

Caminotier