Saint-Jean-Pied-de-Port - Orisson, zaterdag 15 juni 2019

Etappe Saint-Jean-Pied-de-Port - Orisson 8 km

Waar zal ik beginnen om een prachtige, korte, etappe te beschrijven. Het eerste deel van de tocht over de pyreneeën. Het is de laatste etappe in Frankrijk. Gisteren hebben we wat rond gescharreld in Saint-Jean-Pied-de-Port. Omdat we al wat langer onderweg zijn en duidelijk de sporen vertonen van het pelgrimsleven worden we door de (dag) toeristen ook zo bekeken. Niet zo gek, want we kunnen nog niet in de gite terecht en  we zitten met z’n drieën op een stoepje wat te eten. Ludovic is ook weer even aangesloten en Victor is ook al “binnen”.

We eten stokbrood, stukje kaas, afsnijden met je zakmes, drinken water, delen wat chocolade. Zal een fraai gezicht zijn. Ik loop al op mijn nieuwe schoenen. Die heb ik overlaten komen uit Nederland. Mijn vrouw heeft die, samen met een pakketje van Peter, naar het postkantoor in Saint-Jean-Pied-de-Port gestuurd. Ik haal het pakket op en begin aan een halve verkleed- en omwisselact in het postkantoor. De andere bezoekers en de dames postbeambte, kijken wat vreemd naar me. Ik stuur e.e.a. terug dus ik moet even wat rommelen om het allemaal op te vissen. Ook de spullen van Peter. Dat voelt wel dubbel. Hij had hier graag willen zijn. Ik mest mijn rugzak uit en stop alle spullen in een grote doos. Ook mijn slaapzak gaat terug, ik heb net een zijde slaaplaken gekocht. Veel lichter, veel minder volume. Prima. Peter zou trots op me zijn, ik stuur 6,4 kg terug. Als ik het postkantoor uitloop met mijn veel lichteren rugzak en op mijn nieuwe schoenen, voelt dat heerlijk. Laat maar komen de steile hellingen van de pyreneeën denk ik. Nu zal het zeker lukken. In een pelgrimshop in de oude binnenstad koop ik nog wat andere zaken die ik nodig heb en ben helemaal klaar. Victor koopt later in diezelfde shop zijn zo door hem gewaardeerd nieuwe wandel sandalen waar hij in zijn blog van gisteren over schreef.

Alles klopt, kan niet beter. Hoewel, we moeten erg wennen aan de plotselinge drukte. Het wordt aan het eind van de  dag wel heel druk met startende pelgrims. Ondanks wat wij druk vinden na ruim twee maanden betrekkelijke rust, wordt het toch een gezellige middag en avond. We drinken koffie en later een rosé op de terrasjes en we zien wat oude bekende terug. Ook Stijn en zijn vader zien we nog een laatste keer. Zij eten vanavond bij ons in de gite. Zij gaan morgen op weg naar de route Del Norte en dan zijn ze uit beeld. Wij starten vanochtend rustig na een lekker ontbijt in de gite. Victor heeft hier eerder gelopen en weet dus dat het direct pittig omhoog gaat zodra je Saint-Jean-Pied-de-Port uitloopt. Niks te veel gezegd. We zijn niet super vroeg, dat is niet nodig we hebben gereserveerd en het is maar 8 km. De route is stijl maar te doen.

Het loopt prima en ja het is wel werken. De grootste groep pelgrims is al weg. Die lopen door naar Roncesvalles dus die hebben meer km’s te gaan. Het is droog, lekker fris maar je krijgt het wel warm van het omhooglopen. Al gauw loop ik in mijn t-shirt en het is weer zó mooi. De laag hangende wolken, de mooi vergezichten tussen die wolken door, de prachtige groene heuvels en bergen een prachtig gezicht op het dal waar we uit om hoog “kruipen”.

Het is schitterend. In no time heb ik de eerste 5 km gelopen en stop even bij een slaapgelegenheid die daar ligt. Niet open, niks te krijgen, dan maar mijn eigen stokbrood met kaas eten. Dat hebben we gisteren nog even ingeslagen omdat we zelf voor de lunch moeten zorgen. De informatieborden geven aan dat de route open is. Bij slecht weer of zelfs sneeuwval, zoals afgelopen week, is de route langs het steile pad dicht en kan/moet je over de wat saaiere “gewone” weg naar boven. Flink werken maar het gaat goed. Ik zie “startende” pelgrims behoorlijk zwoegen. Het is ook wat als je deze halve, of hele etappe verder door naar Roncesvalles, als start hebt gekozen. Ach, ieder loopt op zijn eigen manier de camino. Wij hebben gekozen voor een overnachting op 8 km en lopen dan morgen de 16 km naar Roncesvalles. Het ziet er qua weer voor morgen prima uit. Zon, droog mooie temperatuur. Dat beloofd dan weer een mooie tocht te worden. Definitief de pyreneeën over naar Spanje. Het eerste deel morgen is nog flink stijgen, maar dan wordt het “voorin” de schoenen lopen en je knieën goed vasthouden want, naar beneden lopen, over een flink aantal kilometers is mogelijk nog lastiger dan stijgen. Ja, het leven van een pelgrim is zwaar. We hebben net lekker even in een waterig zonnetje gezeten en zitten kletsen met andere pelgrims. De kamer die we hebben gekregen heeft een werkelijk fantastisch uitzicht op de bergen.

Zó mooi. Ik schrijf deze blog liggend op mijn bed en kijk door het raam en heb een prachtig zicht. Wat een voorrecht om hier te zijn, wat een voorrecht dat ik dit kan doen fysiek en mentaal, wat een voorrecht om zo van de natuur en deze Camino te genieten. Het geeft rust, het geeft iets wat ik niet kan beschrijven, het geeft...........Camino.

Salud

Caminotier