Orisson - Roncevalles, zondag 16 juni 2019

Hoe beschrijf je een onbeschrijflijke tocht? Wim had minder geslapen en was heel vroeg op. Ik wat later. Gisteren hadden we goed en gezellig gegeten en zoals altijd in deze gite vertelde iedereen waar hij of zij vandaan kwam en wat en waarom ze gingen lopen. Het blijft leuk om te horen. Gisteren met een Canadese en een Texaan Eckhart Tolle besproken op het terras. Je ontmoet opeens veel mensen en dat is leuk. 
Na het ontbijt vertek ik ook en ga Wim achterna die al  een tijdje op pad is. Het is prachtig. Eerst is er mist, die dan langzaam optrekt.

Dan kom de zon door en zijn de wolken onder ons.

Paarden en schapen lopen rond en de bellen klingelen. 

Na mijn eerste pauze loop ik rustig alleen. Iedereen is voor mij. Dat blijft niet zo, want ik haal ze langzamerhand weer in.  
Het laatste stuk loop ik met Hennie op. We kiezen als een van de weinigen voor de makkelijk afdaling. En hebben daar geen spijt van. Ria een bloedende knie, onze Japanse, een ingepakte pijnlijke knie, Sabine die aan me gedacht heeft toen het zeer zeer moeizaam ging omdat ze toen pas aan mijn welgemeende advies dacht die route niet te nemen. 
Uiteindelijk komen Hennie en ik even na 1 uur binnen en lopen we een opgefriste Wim tegen het lijf. Op tijd voor een kamer. Uiteindelijk zijn alle 181 slaapplaatsen bezet. 
Na het eten gaat de Texaan nog even muziek spelen. En later neemt Wim het over. Een Argentijn haalt zijn Ukelele te voorschijn en wij vullen af en toe aan. 

Nu val ik bijna in slaap dus rond ik af. Het was een prachtige dag.

Groet en liefde,