Zubiri - Pamplona, dinsdag 18 juni 2019

Gisteren kwam binnen in de herberg. En daar zat hij. Het prototype van de domme macho. Hij probeert gelijk te dom(m)ineren. Hij heeft Spaanse muziek aan staan. Mooi. Ik zeg er niets van. Hij is zijn prachtige voeten aan het behandelen. En zijn kuiten. Stond al om 11.00 op de stoep hoorde ik later van Wim. Toen al bezig met zijn voeten. Hij merkt dat hij geen indruk maakt. Het is een veertiger die dertiger probeert te zijn. Hij gooit het over een andere boeg. Hij wil weten of ik snurk. Ik zeg ja en dat ik denk dat hij het zo hard nog nooit gehoord heeft. Hij kijkt me aan en weet niet precies hoe te reageren. Ontevreden gaat hij door met soigneren. Er is een nieuw meisje met haar vriend binnen gekomen. Een Spaanse schoonheid. Hij vertelt druk over zijn voeten en hoe snel hij hier was. Later zit hij met haar aan de eettafel en probeert haar te versieren. De brutale vlerk. Haar vriendje is even weg. Hij lijkt indruk te maken. Vorderingen. Ik ga er gezellig bijzitten. En breek de flow. Verstoor zijn gebabbel. Is de koffie goed hier? Warm hè? 

Hierna ga ik gezellig naar het terras. Als ik terugkom is hij weer op bed. Zij links hoog van hem. Ik ga er eens lekker voor zitten. Ik doe niet. Ik kijk hem af en toe aan, zeg niets, en glimlach. Onderdehand heeft hij een ongelofelijke hekel aan me gekregen. Elke keer kijkt hij bozer. Hij doet om 22.00 uur nog een poging. Hij raakt haar licht aan mij zij negeert het. Ik ga er eens goed voor zitten. En volg alles. Heel hinderlijk vindt hij. Hij zegt niets, wat zou hij kunnen zeggen? We hebben geen woord gewisseld. Hij is al weg als ik wakker wordt. Beetje jammer. Iedereen vertrekt. Maar ... het jonge Spaanse mooie stel komt terug van buiten en gaat even de tanden poetsen en gezichten wassen ed. Kennelijk even de patser ontlopen, ontbeten en weer terug gekomen. Een leuk stel. Toch ook leuk al die drukte en schoppers. I love it when a plan comes true.

Minder leuk is dat mijn kroon er afvalt links beneden. Lastig. Die staat op een gebroken kies die doorgezaagd is. Ik zet hem terug. Maar het herhaald zich. Zeker nadat ik het kreng heb schoongepoetst. Vanachtend wat kauwgom gekauwd en de kroon vastgeplakt. 

Daarna op stap. Lekker stil. Wim is voor de meute, ik achter de meute. Ik haal een brigade bejaarden in roze en oranje caminoshirts in. Ik ga even pauzeren. Net te lang. Een schoolklas. Ik wacht weer. Dan lekker genieten van de stilte. Bij het café word ik geroepen, ik had niets gezien. Hennie, Patrick en Carine aan de koffie verkeerd. Ik neem een heerlijke espresso met een muffin. 2,40. Valt niet tegen. Ik vertel dat ik loopsokken ga kopen in Pamplona. Carine vertelt me dat ze die ook in het café hebben. Met logo van de camino. Coolmax. Ik koop de hele voorraad op. 

Dan weer op pad. Even communicatie met Wim. Ga ik ook naar Punta del Reina? Dan reserveert hij gelijk voor mij. 24km. Lijkt me een fijne afstand. Wim heeft daarna geboekt. Kan ik weer uitslapen en rustig aan doen. Ik ben Wim dankbaar.

Achter deze windmolens naar beneden morgen. 

Dan kom ik in het dorp waar we 8 jaar geleden geslapen hebben. Met die mooie brug.

Even in het dorp voor Pamplona een tapbiertje pakken. Bijna klaar voor de grote stad. 

Morgen Punta de Rei. Achter de windmolens naar beneden.

Ben benieuwd hoe Pamplona is. Dat hoort u morgen van Wim.

Groet en liefde,