Somvalle - Ervy-le-Châtel, woensdag 1 mei 2019

Etappe 1 mei 2019 Somvalle - Ervy-le-Châtel. 

Het was een nacht die je normaal alleen in.......nee, nee, nee. Stop, stop, stop. Die is te makkelijk. Dat Guus Meeuw is nou een romantische-song maakt alla, maar dat doe ik niet. Maar het was wel een nacht zeg. De locatie was wel oké, maar de voorzieningen echt alleen maar basic. Dat wisten we van te voren. Geen matrassen, geen koelkast, een Frans-toilet, drie banken rondom een groot stuk steen wat als tafel diende en een douche.

Een kleine, prima verwarming en een waterkoker. Op de Camino moet je ook vooruitdenken, ik schreef het al. Deze keer moesten we vanuit Troyes lunch, avondeten en ontbijt mee sjouwen in onze rugzak. Kook-gelegenheid was er niet. Ja, twee kleine elektrische plaatjes. Ik had een pakje knakworstjes meegenomen en een stokbrood dat al behoorlijk oud aan het worden was. Samen met wat cola uit mijn waterfles een karig, maar prima maaltje. De andere heren hadden, wat kaas, salade, banaan, chocolade enz. Niet direct een drie gangen menu maar toch. De stemming was prima. We hebben gezongen, Peter schreef het ook al, en het was prachtig. Oude kinderliedjes, maar ook klassieke stukken. Er zijn geen filmbeelden. Gelukkig. Ja en dan die nacht. Peter, Victor en Marc hadden hun bed op de houten zitbanken gemaakt en ik zocht mijn heil op de grond. Klein matje en een klein kussentje. Om een uur of 21:00 zijn we er aan begonnen. Marc lag redelijk goed op wat kleding en z’n rugzak als kussen. Victor gebruikte wat schoon wasgoed en z’n zitmatje om zo wat verlichting te zoeken voor zijn schouders en rug. Peter had ook wat van zijn spullen bij elkaar gesprokkeld en probeerde eerst de houten bank. Dat werd niks, te smal en daar “donder” ik vanaf zei hij. Naar de grond dus. Op het kale beton. Rommelen, schuiven, zoeken naar een lekkere positie, het viel niet mee. Zeker niet als dan ook nog de fles water (voor een slokje in de nacht) omvalt. Geen dopje erop, da’s makkelijk ‘s nachts, tja het water liep zijn slaapplek op. Dweilen, opruimen en een volgende poging om te slapen. Ik aanschouwde het vanaf mijn slaapplek. Zelf lag ik er prima bij vind ik. Kleding aan, boven op mijn slaapzak. Mijn voeten had ik in de mouwen van mijn wind-blokker gestopt, die bleven heerlijk warm. Ik sleep ook de hele reis al een klein hoofdkussentje mee dat kwam nu prima van pas. Ik lig eigenlijk best prima. Mijn reisgenoten een stuk minder. Het is de hele nacht een geschuif, gedraaid, geritsel, gesnuif en gezucht. Peter heeft het niet gemakkelijk. Hij zoekt een goede houding maar het lukt niet echt. Het was een zware nacht en het is niet zo gek dat, als om 06:30 uur er een wekker gaat, iedereen direct op staat en aan het inpakken slaat. We willen weg. We ontbijten wat, ook mee gesleept vanuit Troyes, en we gaan weg. Peter loopt alleen de korte Maps.me route, en Victor, Marc en ik lopen de Jacobs-route. Het is zonnig maar wel mistig. 

Beetje fris. We vertrekken wel in korte broek. Peter is dan al op pad en die zien we pas weer terug in de Gite waar we vanavond slapen. Het is zoals altijd even puzzelen om op de route terug te komen maar al snel zijn wij ook op pad. Het wordt weer een mooie dag. Eerst koud in de mist, maar de zon doet z’n best om er doorheen te breken. We hebben vandaag weer van alles, stukken bos, prachtig in de ochtendzon, stroken gras, nat van de douw en we passeren weer kleine “slaap” dorpjes. Het lijkt extra stil, het is 1 mei dag van de arbeid. Ja, en in Frankrijk doen ze daar wel aan. Alles dus dicht, stil en bijna geen activiteiten.  

Het is leeg, stil, ruim maar o zo mooi in dit deel van Frankrijk. Lopend door het bos hoor ik een koekoek. Ik stop en luister. De andere vogels vallen stil. Ze kennen de koekoek goed als nestrover. De originele eieren eruit en zijn eigen eieren er in. Ze blijven stil zodat ze zichzelf niet verraden. Het klinkt mooi, het is mooi, het is een avontuur. We slapen vannacht weer luxe.

Echte bedden, we hebben al lekker gedoucht en we zitten in de tuin in de zon. Straks eten we lekker bij de eigenaar van deze locatie. Het gaat goed, het is goed, het is leven als een Pelgrim in Frankrijk. 

Salud

Caminotier Wim