Sorges - Périgueux, woensdag 29 mei 2019

Etappe Sorges - Périgueux 27 km

Jullie kennen vast wel het gezegde; men moet geen oude schoenen wegwerpen voordat men nieuwe heeft. (=je moet niet iets al afdanken zonder dat er een vervanger voor is). Beetje eigenwijs om die verklaring er achter te zetten, maar hé ik pluk het ook maar van het grote www. 😜 Nou Peter heeft dit met voeten (mooie woordspeling) getreden. Victor schreef het al in zijn blog. Zijn schoenen zijn “open” schoenen. Die van Peter en mij niet, maar toch vertonen ook die een “open” karakter. Peter gooit met een symbolische actie zijn schoenen ‘s morgens in de vuilniszak. 

Oei, als dat maar goed gaat. De route gaat vandaag naar Périgueux zo’n 27 km verderop. We kunnen de route een beetje omleggen en langs een Decathlon winkel lopen. Dat gaan Peter en ik doen. De route gaat zeker weer over natte graspaden. Om natte voeten te voorkomen plak ik de losse stiksels van mijn schoenen af met duct-tape. Dat zal helpen. 

Nou mooi niet. Na precies 1 km en een eerste strook nat gras laten ze al los en voel ik het vocht naar binnen trekken. Balen. Gelukkig valt het de rest van de dag mee. Het is zonnig en de route gaat over mooie paden, 

door het bos, langs mooie landbouwvelden, wat asfalt. Prima te doen. Ook de hoogteverschillen worden minder.  We lopen in de Dordogne en daar is het allemaal wat vlakker in aanloop naar de Pyreneeën. Ja, het staat er echt. De Pyreneeën. We zijn al zover. Peter loopt nu op zijn sandaal-schoenen, minder zwaar, wat lossere pasvorm, meer comfort dus. Hij is blij, hij is zelfs extra blij. Zijn cluppie Sparta is gepromoveerd naar de hoogste divisie. Hij loopt bijna de hele dag het Sparta-lied te fluiten. Victor loopt weer lekker in zijn eigen tempo en Peter en ik lopen langzaam bij hem weg. We pauzeren maar twee keer dus we gaan best snel. Zo’n pauze, zeker de tweede is altijd lekker. Ik heb vandaag lekkere tonijnpasta bij me. Dat smeer ik op mijn wasa-crackers en zit heerlijk te smullen. Midden in een bos op een mooi bankje. Wat is dit toch een heerlijk basic leven. We zoeken tijdens zo’n pauze ook naar een overnachting voor de volgende dag en vinden een adres. Peter belt en reserveert. Weer gelukt. Ik maak een screenshot van de locatie en het onderkomen en app dat in onze Camino-groep. Klaar. We zijn echt op elkaar ingespeeld. Mooi om te zien. We naderen de Decathlon winkel en gaan naar binnen. We zijn zo’n drie kwartier binnen maar dan hebben we ook precies wat we willen. Peter nieuwe schoenen en een nieuw hoofddeksel (binnenkort volgt de foto).

Ik heb nep crox gekocht, nieuwe sokken een zwembroek en een nieuwe zonnebril. Buiten halen we alle labels er af en stoppen de spullen in onze rugzak. Peter gaat de laatste 5 km naar ons slaapadres op zijn nieuwe schoenen lopen. Het is even wennen maar het gaat goed. De gite ligt iets uit het centrum, maar is weer een prima plek om te overnachten. We hebben een privé kamer met ons drieën. We hebben boodschappen gedaan en weer eens zelf gekookt. 

Gezellig, lekker en gezond voor een paar euro de man. Het smaakt weer heerlijk. Gebakken aardappel-blokjes met ui en ei, groene sla met tomaat en uitjes, vegaburgers en weer een heerlijke omelet met uitjes. Glaasje rosé erbij en een biertje. We maken ons eigen feestje. 

Het is mooi zoals we met z’n drieën optrekken, het gaat geweldig al weken lang. Vanmiddag in het bos heb ik samen met Peter alvast het reserveren in het Spaans doorgenomen. Dat wordt mijn taak straks in Spanje. We zijn er bijna! 

Salud

Caminotier