Flavignac - Le Lac, zondag 26 mei 2019

Etappe Flavignac - Le Lac 17km

Vandaag een zeer vroege start. Om 05:45 uur gaat de wekker en sta ik op. Waarom zo vroeg? Dat is een mooi verhaal. We overnachten bij de Nederlandse familie Jonker. Die hebben hier van een oude boerderij een prachtig privé- en logeerverblijf gemaakt. 

We zijn het al meer tegen gekomen op deze reis. De tomeloze energie, doorzettingsvermogen en een onbegrensd enthousiasme kunnen leiden tot de mooiste prestaties. De familie Jonker heeft zelf ook veel gewandeld op de diverse Camino’s. Het was hun droom om een leven met meer rust, meer basic, meer tijd voor elkaar en het gezin te realiseren. Een van de jonge dochters heeft op deze zondag haar eerste wedstrijd springen met haar eigen paard en moet héél vroeg op pad. Zo herkenbaar voor mij want ook onze dochter heeft met regelmaat wedstrijden waar je erg vroeg voor op moet. Vandaag rijd zij in Nederland ook een wedstrijd maar pas in de middag. Uiteraard heb ik heel veel duimpjes ge-appt. 👍🏼👍🏼 Wij moeten worden teruggebracht naar het ophaalpunt van gisteren dus ja, wij moeten ook vroeg klaar staan. Om 07:00 uur rijden we weg en 15 minuten later staan we voor de kerk waar we gisteren gestopt zijn. Lekker vroeg dus en al ontbeten. Het is mistig en best fris. 

We vinden 17 km al niet eens meer erg. Het went snel. Omdat we ook vandaag op het zelfde adres slapen laten we veel achter en lopen met heerlijk lichte rugzakken. Gewicht-goeroe Peter heeft zelfs een piepklein dag-rugzakje geleend van onze gastheer en loopt helemaal vederlicht. Door de mist is het wel heerlijk stil alle geluiden worden gedempt. Het is zondag dus er is zo vroeg nog geen mens op straat. We starten met z’n drieën, maar al binnen 1 km is ons harmonica-model al geactiveerd. Victor achteraan, Peter in het midden en ik loop voorop. Vandaag kunnen we de hele route de markering volgen van de St. Jacobsroute. Dat is relaxed lopen, niet steeds op je telefoon kijken of het goed gaat. Goed op de markering letten en het kan niet fout gaan. Nou toch wel. Je loopt in gedachte, bent niet alert genoeg op de signalen, ja en dan moet je weer een stukje terug. Ach niet zo erg we zijn er weer gekomen. Onderweg zien we niet zoveel met de mist.

Het stijgen en dalen is niet al te zwaar of ben ik er al aan gewend? In no time staat de teller 12 km. Pauze tijd. Ik vind geen geschikte plek dus loop door. Pas in het dorp Châlus vind ik een bankje en eet wat. Peter komt daar ook naar toe maar die loopt nog wel een eindje achter me. Ik kijk uit op een heel hoge oude toren. Een overblijfsel van een van de vele kastelen. Aan deze toren kleeft nog wel een stuk geschiedenis.

Het is hier dat de voormalige koning van Engeland, Richard I Leeuwenhart is overleden aan de gevolgen van een ontstoken wond aan zijn schouder. Hij was geraakt door een pijl uit een kruisboog. Wij lopen geen gevaar en de zon is inmiddels doorgebroken. In no time leggen we de 17 km af en zijn weer vroeg terug. We hebben de hele middag om uit te rusten en ons op te laden voor een dikke 30 km morgen. Dat wordt weer even een mooie inspanning. We vieren ook vandaag dat we precies op de helft zijn (in dagen). Vanaf morgen tellen we af naar Santiago. Aan Victor merken we dat hij steeds meer in de Camino is. Zijn blogs zijn doorspekt met mooie overwegingen, gedichten, verhalen van zoekende mensen en via zijn groet strooit hij nu ook al met liefde. Die Victor. Dat je over dingen nadenkt dat klopt echter wel. Omdat we zoveel alleen lopen dwalen je gedachten alle kanten op. Het ritme van  het lopen, de mooie natuur en de rust geeft echt ruimte voor overdenkingen. Mooi om te ervaren eindelijk eens tijd om wat langer over het leven na te denken. Het doet goed, het voelt goed, het is goed. 

Salud

Caminotier

(Hier op de toilet gespot.)