Vézelay - Le Chemin, maandag 6 mei 2019

Blog Wim (zie daaronder de blog van Victor)
Etappe Vézelay - Le Chemin 6 mei 2019
Mijn blog begint al heel vroeg. Het is 00:38 uur. Ben wakker geworden van........juist ja de “fanfare”. We slapen in een jeugdherberg in een mooie ruimte. We liggen in twee stapelbedden. Wie slaapt boven? Diegene die het minst s’ nachts eruit moeten. Dus heb je een sterke blaas hub naar boven. Ik heb een sterke blaas dus boven slapen. De bedden zijn prima, frisse lakens en sloop. Ik gebruik wel mijn slaapzak in plaats van zware dikke dekens. Morgen vetrek ik alleen op weg naar mijn volgende slaapplaats. Peter moet wachten op zijn postpakket dat wordt spannend dus. Inmiddels weet ik dat het gelukt is en Peter is nog onderweg en zal rond 18:00 uur aankomen. Vandaag hebben we dus alle drie individueel gelopen. Ook Marc is alleen op pad. Het is een fijne ervaring. Het zal vanaf nu steeds meer gebeuren dat we apart lopen. Dat was ook het plan dus geen zorgen voor jullie. We hebben geen ruzie integendeel. We zijn een bont gezelschap. De route die Peter en ik nu gaan lopen is via Nevers, Limoges, La Réole, Captieux en dan St-Jean-Piet-de-Port. Dat zijn dan de grotere plaatsen en hebben jullie een idee hoe we nu gaan lopen. Dat zal denk ook voor Victor gelden als hij tot aan St-Jean-Piet-de-Port loopt. De route over Le-Puy-en-Velay, die meer naar het oosten ligt, is in theorie een uitdagende route, maar in praktijk is het toch een grotere uitdaging die we deze keer niet aangaan. Dat is ook Camino verstandig omgaan met de omstandigheden en aanpassen als het kan/moet. Hoe we het laatste deel in Spanje gaan lopen ligt nog open. Of langs de kust of toch de meer traditionele route Camino Francis. De route vandaag was weer prachtig. Veel over oude romeinse paden. Lastig lopen maar wel te doen. Ik stop meer dan gemiddeld om me te verbazen over de natuur, de prachtige vergezichten de stilte.


Ik kom geen mensen tegen, ik lijk wel alleen op de wereld.  Ik neem een pauze aan de kant van een van de vele akkers en installeer me op een stapeltje stenen. 


De wind blaast koud over de velden dus ik pak me goed in. Ik eet lekker wat crackers met kaas en geniet van de stilte. Mijn tempo hou ik vandaag lekker laag. Heerlijk om zo te “wandelen”. Alles onderweg goed bekijken. Er staan zeer oude kruizen langs de kant van de paden. Wat een geschiedenis ligt hier. 


Je kunt het bijna voelen. Ik “klim” nog even extra naar een kapelletje, hoog, stategisch op een van de vele hoogtes. Het is er stil en heerlijk rustig. Ik bezoek het kerkhof en kijk naar de soms zeer oude graven. Voor het kapelletje staan bankjes waar ik heerlijk een uur lang pauzeer zelfs een beetje slaap. Dan wordt “mijn” rust verstoord door een dame die, al bellend, uit haar auto kruipt. Het gaat niet zachtjes ik kan alles volgen. Tenminste als ik Russisch zou spreken. Dat is de taal waarin ik denk dat de dame aan het schreeuwen is in haar telefoon. Ik pak mijn rugzak en vertrek. Ik zoek wel een ander rustig plekje. Verderop vind ik een bankje en ja hoor even later zie ik Marc aankomen. Da’s niet zo gek want we zijn er bijna. Het laatste stukje lopen samen en we krijgen nog een pittig klimmetje voordat we er zijn. Maar als we er dan zijn komen we in een zo mooi verbouwde oude boerderij, geweldig. 


Wat een werk hebben deze mensen er van gemaakt. Het ziet er allemaal prachtig uit. De grote moestuin inclusief een paar rijen wijnranken. Maar ook binnen de slaapzalen, douches en toiletten. Keurig. 




Er is zelf een prima faciliteit om de was te doen inclusief een echte centrifuge. Met het zonnetje en de wind erbij is de was buiten aan de lijn zo droog. Buiten drinken we een biertje in het zonnetje. Eindelijk voel ik me weer wat warmer sinds een paar dagen. Peter is inmiddels ook binnen hij heeft goed en snel gelopen, heeft zijn pakketje en is blij. Er zijn nog meer pelgrims. Eigenlijk de eerste die we tegen komen. Dat zal vanaf nu ook anders worden nu we verder op de routes komen. De slaapplaats voor morgen is ook alweer geregeld. We zijn goed begonnen aan deel drie. Al ruim 34 dagen onderweg en we lopen al een heel eind in Frankrijk. Op naar St.Jean-Pied-de-Port. O ja Victor gaat nog steeds goed en hij gaat door. 

Salud
Caminotier Wim



Blog Victor
10.00 Eerste pauze. Om 8 uur vertrok ik na Marc en Wim uit onze jeugdherberg. Stil hier. Mistig.


Nergens pelgrims te bekennen. Peter hoopt via de VVV iemand te vinden die het postkantoor binnen kan. We volgen het via Whatsapp met belangstelling. Ik lig heerlijk droog tussen het natte gras met een heerlijke zon. 


Ik zie dat Wim parallel aan mij loopt. Ik snij een stukje af. Ik begin aan mijn tweede ontbijt. Wat een wijds uitzicht. Ik denk dat ik om uiterlijk 11 uur weer verder loop.
13.00 Ik zit even in een dorpje. Even wat eten en kijken waar ik morgen een winkel kan vinden. Er loopt een eekhoorn door de straat. Heel relaxed. Hij kijkt eens en loopt verder. Een paar dagen geleden stond er een hert op de weg naar me te kijken. Zij bleef staan kijken. Ze besloot weg te gaan maar bedenkt zich, blijft nog even kijken. Dan vindt ze het echt te close worden en vertrekt. Prachtige momenten.


14.30 Ik ben binnen. Ik zoek de hardlopers Wim en Marc die hier ook slapen. Maar die zijn nog niet binnen. Een verwarrende ervaring. Na een half uurtje komen Wim en Marc. Wim had een lange pauze gehouden bij een kerkje op een heuvel en ik was onderlangs door gelopen. 
Peter komt er aan gestormd zien we via Whatsapp locatie delen. Hij heeft zijn pakket. 
Groet van Pelgrim Victor