Thiviers - Sorges, dinsdag 28 mei 2019

Gisteren zijn we in een paardengoktotobar tegen het station in Thiviers opgehaald door onze oud collega Diana en haar man Anton. In de grote auto met alarmsignalen dat er van alles mis was, maar dat deed de auto standaard begrepen we, reden we naar hun huis. En wat voor een huis. Een huis, een gite en  gastenkamers. We kregen alle drie een eigen kamer en ik had de eer in de Willem van de Berg kamer te slapen, vernoemd naar mijn geweldige collega van weleer uit mijn IJsselmonde tijd, die hier veel verbleef. 

Het huis en de tuin en hun bos is fantastisch. Zowel qua grote als qua inrichting. En er is ook nog een verwarmd zoutwaterzwembad bij. Diana stimuleert ons te gaan zwemmen, niets beter voor de spieren dan dat. Het niet hebben een zwembroek is geen argument. Want er is niemand die je kan zien. 

Dus Wim en ik wagen het erop en het is heerlijk. Daarna melden we ons weer voor de het eten. En dat is niet gering. Diana kan verschrikkelijk goed koken en we krijgen vele Indiase gerechten! Het is verrukkelijk. En als kraker krijgen we een dessert die al helemaal niet te overtreffen is. Het wordt een gezellige avond die eindigt als de caminotiers één voor één in slaap dreigen te vallen. 

De volgende morgen om 9 uur ontbijt en dat kan omdat we maar een korte route hebben morgen. Een heerlijk ontbijt! Op de helft van onze tocht 3 dagen een Nederlands intermezzo en nu een Brusselaar als vrijwilliger in de refugio. Daar knap je van op. De tijd bij Diana en Anton is te kort voor alle anekdotes uit het verleden door te nemen, maar we moeten verder. We nemen afscheid met foto's en zoenen. 

We gaan naar Sorges. Het eerste stukje nemen we de korte Maps route om wat graspaden te vermijden. Daarna, na de eerste pauze, neem ik de Jacobsroute en lopen Wim en Peter door op de korte route. 

(Quizvraag: wat is dit voor bloem?)

Ze hopen zo droge voeten te houden. We hebben inmiddels namelijk alle drie open schoenen terwijl alleen die van mij als zodanig bedoeld zijn. 

Onderweg kom ik een mooi kruis tegen. Groen is waar het koper door de verf heen komt. Hier laat ik de kaart van mijn Advaita vrienden, in een opwelling in mijn rugzak gestopt, achter, in zo'n zelfde opwelling. 

Alle drie zijn we voor vieren in Sorgos in een gite gerund door vrijwilligers van de vereniging. We zijn nog de enige. Het mooie kerkje is bekeken. Stijlvol modern ingericht.

Na het douchen zag ik een weegschaal. 77.9 kilo. Ik ben dus 7 ons afgevallen. Peter 1 ons en Wim is gelijk gebleven. Kortom, we eten kennelijk genoeg. Marcel bijvoorbeeld, een pelgrim die we tegen kwamen een paar dagen geleden, was 10 kilo afgevallen. Die doet iets niet goed. Wij zijn tijdens onze voorbereiding en training al wat afgevallen. En dat heerlijke eten van gisteren zorgt ook voor handhaving van ons gezonde gewicht. En dat soort momenten hebben we de hele tocht al gehad, te beginnen met de mega cheesecake van Marja in Dordrecht. 

Groet en liefde,

Victor