Lac Sauvin - Vézelay, zondag 5 mei 2019

Vandaag vertrokken uit Lac Sauvin naar Vézelay. Een hele mooie trip, maar met pittige stijgingen. 

Aangekomen in Vézelay werd ik eerst met felicitaties overladen door mijn mede-pelgrims, mijn doel was bereikt! 

Niet dat ik nu stop maar toch ... Daarna eerst de basiliek bekeken, die in de steigers staat. 

Binnen was een dienst aan de gang, de wierook rook heerlijk en de nonnen, allemaal in het wit, zongen prachtig.

Na een tijdje weer vertrokken naar het bureau van de vereniging van het genootschap van Saint Jacques de Compestelle (FFACC) waar we een stempel scoorde en ons lieten registreren. En daarna ipv een aankomstbiertje (beetje erg vroeg vonden de meeste van ons) een heerlijke cappuccino of een speciaal chocolade drankje en een chocolade cake met echte chocola erin en appeltaart. Het was een chocolade winkel waar de chocola in een machine vloeibaar op de toonbank stond te draaien. En toen snel naar de winkel die om 1 uur dicht zou gaan. Want we maken vanavond een heerlijke pastagerecht. 

Peter had wat spullen laten opsturen naar Vezelay, post restante. Maar niemand van ons had zich gerealiseerd dat we op zondag zouden aankomen. En tot overmaat van ramp gaat het postkantoor pas maandag om 13.30 uur open. Peter haalt dan de spullen op en zal dus pas om een uur of 7 op zijn bestemming aankomen. Heel vervelend maar het is niet anders. 

We zijn naar de jeugdherberg gegaan en die gaat pas om 4 uur open. Marc en Peter gaan nog even naar de stad terwijl Wim en ik ons hier vermaken met mooi uitzicht en een lunch. 

Morgen dus gaan we allemaal ons weegs. Peter blijft eerst even wachten. En de rest gaat alleen op pad. De scheiding duurt niet zo lang echter. Nadat ik een Auberge had geboekt, boekte Marc dezelfde en daarna Peter ook voor hem en Wim. Dus we zien elkaar 's avonds weer.

De blog zal nu uit twee delen bestaan. Een Wim/Peter deel en een Victor deel. Zodat u niets hoeft te missen van onze avonturen. 

Nu even iets anders. Wat u nooit vertelt wordt in een Camino blog. Camino blog zijn namelijk meestal heel positief en saai. De onze niet. Wij komen prachtige mensen tegen én vervelende heksen. En  daar maken we jullie, onze trouwe support groep, bekend mee. Vandaag was het heerlijk weer en nu is het steenkoud. Om maar eens wat te noemen.

En verder:

Een aantal zaken leest u nooit in een blog. Behalve dan hier. Want eigenlijk zijn het interessante zaken waar iedereen mee te maken heeft. Ik zal u een nog niet gepubliceerd verhaal vertellen van een paar weken geleden. In een stad, ik denk Namen, hadden we een heel fijne kamer. Ik had zelfs een eigen kamer. Op zolder. Er was echter een levensgevaarlijke trap naar beneden naar de WC. Die moest je dan af in het schemerdonker. Dat stond me nog niet echt aan. Zou hier mijn tocht al eindigen beneden aan de trap? Peter riskeerde het wel hoorde ik later. Wim ging gewoon niet. En ik ... Ik dacht aan een Pringles bus. Ik herinnerde mij een podcast van de heren Patrick Kicken en Paul Smit. Patrick vertelt daarin dat hij zijn plas bij hoge nood in de Pringles bus deed ... of in de file in een afsluitbaar IKEA zakje.

U snapt het. In plaats van de gevaarlijke tocht naar beneden .... Juist ja. Alleen had ik geen Pringles bus. Maar in Nepal had ik speciaal voor die gelegenheid een waterfles meegenomen. Op 4 km hoogte er uit gaan om te plassen ergens op een terrein bij min 10 graden is niet echt een feest. En dan weer koud terug in de onverwarmde kamer ... Maar ik had mijn waterflessen in gebruik. Uiteindelijk gooide ik het water van de 2 waterflessen bij elkaar en gebruikte ik één waterfles om in te plassen. En de volgende ochtend stond ik met een lekker sopje je waterfles weer tot waterfles te maken. Ik voel uw afgrijzen opborrelen. Zo gaat dat dus. Dat is ook pelgrimeren. Heerlijk geslapen toen overigens.

Meer van dit soort verhalen? Volgende keer weer lezen 😂. Er komen er nog een paar.

Gegroet Pelgrim Victor