Bercianos del Real Camino - Manisalla de las Mulas, donderdag 4 juli 2019 (Wim)

Etappe Bercianos del Real Camino - Manisalla de las Mulas 26 km

De weg was lang, recht, lang, recht, lang, recht en lang. 

Ja echt, na de eerste 7 km waar we een heerlijk ontbijt konden kopen moet je 13 km wegstappen op een lang recht pad. Het ontbijt was na onze vroege start om 05:30, heerlijk. Sinds lange tijd weer gebakken eieren met bacon. Vers sinaasappelsap en cafe con leche! Lekker. 

Het weer is zó goed om te lopen. Niet te warm, beetje wind heerlijk. Na het ontbijt voelt het alsof ik extra energie heb. Ongelofelijk na zoveel dagen lopen. 

Sterker bij de dag. Er volgt na het ontbijt een lange, lange strook naast een kleine weg van zo’n 13 km. Het landschap is steeds hetzelfde dus op of om je heen kijken is vandaag niet zo interessant. Bij mij werkt dat dan als volgt: ik richt mijn blik zo’n meter of twee voor me op het pad. Loop in een stevig tempo, dat werkt zo goed voor mij, en mijn mentale luiken gaan dicht. Ik denk aan.....thuis en dat ik bijna thuis ben, hoe het zal zijn op de laatste dag naar Santiago, maar ook aan de prestatie. Net als Victor heb ik zo mijn lichamelijke uitdagingen. Niet zo diepgaand, maar ook ik heb wel wat medicatie nodig om een en ander in de juiste conditie te houden. Ik ben ook verbaasd en trots dat ik, halverwege richting de 70, dit fysiek kan doen. Nul blaren en nul problemen meer. Ik zie om me heen veel pelgrims met problemen. Meters aan tape, pleisters, smeersels, bandages, hulpmiddelen. Het lijkt soms wel het uitje van het plaatselijke hospitaal. Het is mooi om te zien dat, als wij met ons groepje op een terras zitten, we klappen en “juichen” voor een pelgrim die het zwaar heeft. 

Ik ben trotst op mezelf dat het zo goed gaat. Ik help mijn camino vrienden als  ze binnen komen. Boek alvast de bedden als dat kan en lukt. Het is fijn om te doen. Met elkaar hebben we het goed. Gisteren bij het diner vroeg Tiffany wat het zo speciaal maakt. Iedereen vertelt zijn verhaal. Het raakt, het ontroert. Na ruim 26 km ben in waar ik moet zijn. Zelfde routine. Boek de bedden, wacht op de anderen, start de blog, loop wat terug om de anderen binnen te halen. Leuk om te doen. Daarna is het siësta. Heerlijk. Dus slaap lekker. Morgen meer Camino. 

Salud

Caminotier